Prism Of Love - (Complete)

Chapter 30 - Goodbye

"Mam at Sir andito na po tayo." - Driver.

Napalingon kami sa bintana. Wow ha!? Ngayon ko lang napansin na andito na kami sa tapat ng bahay. Nakakaloka 'to!

Pagkapasok namin adami ng tao. Hindi ko na aasahan sina Emman at Sofia kasi may mga kanya kanya silang ginagawa ngayon. Sana sila na ang susunod na ikakasal. Ang sweet parin kasi nila sa isa't isa. Hindi ko nga alam kong ilang buwan na sila.

"Ayan na sila!!" - Kuya Cram.

Sigaw ng sigaw ang mga tao sa bahay. Sigaw sila ng sigaw ng 'Congratulations' para sa graduation namin. Yung iba nalulungkot kasi aalis nadaw kami. Like dafuq? I don't know you.

Umupo nalang ako sa sofa. Sabi kasi ni Christan na umupo lang daw ako at siya nalang daw kukuha ng pagkain ko. Buti pa yung mga pinsan ko at maiiwan dito sa pinas. I will miss this place.

"Uy?" - Ate Dj.

Nakabalik ako sa realidad ng biglang may binigay sakin si Ate Dj. Plato ito na may mga pagkain. Siguro inutusan lang ni Christan si Ate Dj para ihatid sakin ang plato. Andami ng laman. Hindi naman ako baboy. Bopols talaga yun (=_=).

"Kumain kadaw ng marami para may lakas ka para sa flight bukas." - Ate Dj.

"Sige." - Ako.

Tumabi sakin si Ate Dj. Antabil tabil niya talaga. Tawa din kami ng tawa. Kahit papano nalimutan ko yung problema ko. Yung mga cousins ko lang talaga ang nakakapagcomfort sakin.

Pagkatapos kong kumain nagpaalam muna ako kay mama na may bibilhin sa labas. Wala naman akong bibilhin gusto ko lang talagang magpahangin.

Pagkalabas ko ng bahay naka jacket at cap ako. Alam niyo naman buntis hehe ... Naglalakad ako kung saan man ako dinadala ng mga paa ko. Hanggang sa mapunta ako sa isang park na malapit lang pala samin.

Umupo ako sa swing na nasa park. Ang tahimik. Kahit madilim dilim na ang ganda parin ng view at hangin.

DugDug. DugDug.

May tumabi saaking lalaki. Naka hood ito kaya hindi ko nakikita ang mukha niya. Bumilis yung tibok ng puso ko siguro dahil sa kaba? Tinitignan ko siya. Parang nabigla ako kasi bigla siyang lumingon saakin.

"C-Cray?" - Ako.

Ngumiti siya sakin. Bakit para siyang multo? Litaw kasi siya ng litaw kahit saan my gulay! Baka patay nato mahawakan nga.

Hinawakan ko ang dalawang pisngi niya. Mainit naman so buhay siya? Ano ba 'to (=_=)a. Hindi ko po siya gusting patayin. Curios lang ako kung bakit siya litaw ng litaw kahit saan.

"Bat mo ginawa yun?" - Cray.

"Wala. Akala ko patay kana kasi sulpot ka ng sulpot kahit saan." - Ako.

"Nag-asawa kalang pinapatay mo na ako." - Cray.

Natahimik ako. Bakit ko pa nga ba siya kinaka-usap? It's been months simula nung hindi na kami nagcocommunicate tapos ngayon ...

"Buntis ka noh?" - Cray.

"P-Pano ..." - Ako.

"Wala. Joke ko lang dapat yun pero nagpahalata ka naman." - Cray.

"Ulol." - Ako.

Pano nato? Alam niya kayang siya ang ama nito? Mukha nga talaga siyang multo (<_<). Kahit pala na may girlfriend na siya may care parin siya sakin. Kaloka!

"Sige alis na ako." - Cray.

Aalis na siya? Ambilis ata? Ayaw ko pa siyang umalis pupunta na kami sa France bukas pero hindi man lang ako makakasabi ng Goodbye sakanya ng matino.

"C-Cray. P-Pupunta na pala kami ng France bukas." - Ako.

"Ow? Goodluck." - Cray.

"I would like to say Goodbye. Salamat sa lahat lahat. Kahit sa masasaya at sa malulungkot. Salamat." - Ako.

"Walang ano man." - Cray.

Umalis din siya pagkatapos. Andito parin ako sa swing pero makalipas ang ilang minuto napagdisisyonan ko ng umuwi. Maaga pa kami bukas ayaw kong malate.

---

Andito na kami ngayon sa airport. Nakapila na kami para papasok sa eroplano. Iyak nga ng iyak yung mga cousins ko. Mamimiss daw nila ako. Ako din naman mamimiss ko sila sa mga kabaliwan nila.

"Ready ka na to leave Philippines?" - Christan.

Hinimas himas ko yung tyan ko. Para din naman to sa anak ko ang gagawin namin. We need to leave the pleace that gives me the best and. worst moment in my life.

"Yes I'm ready." - Ako

End of Chapter 30 ™