21 χάπια

Thirteen pills

''Αν πεθάνει θέλω να πεθάνω και εγω'' είπε ο Γιώργος την στιγμή που εγώ έπαιρνα το δέκατοτρίτο χάπι και έκλησα τα μάτια μου για κάμποσα δευτερόλεπτα για να συνηθίσω το συναίσθημα.

''Μην λες τέτοια'' είπε η Καλλιόπη και χάιδευε απαλά την πλάτη του φίλου της, γιατί και η ίδια έχει τον ίδιο φόβο αλλά δεν τολμά να το πεί δυνατά. Αλλά ο Άλεξ απλά κάθεται εκεί και τους κοιτάζει μέχρι που του ήθρε αναλαμπή...

''Την αγαπάς...έτσι δεν είναι???'' ρώτησε και ο Γιώργος σήκωσε το κεφάλι του. Το βλέμμα του πέφτει πάνω στον φίλο του γιατί δεν έχει ιδέα πως το κατάλαβε...

''Τώρα ολα βγάζουν νόημα'' μουρμούρισε αυτός και οι φίλοι του τον κοιτούν αποριμένα.

''Η Αφροδίτη. Είμαι σχεδόν απόλητα σίγουρος οτι και αυτή σαγαπάει'' Και ξαφνικά ενόνονται όλα τα κομμάτια και όλα βγάζουν νόημα, γιατί απομακρινομουν όλο και περισσότερο, γιατί δεν έφερνα ποτέ αγόρια στο σπίτι και γιατί δεν συμμέτεχα ποτέ στις συζητήσεις τους για συναισθήματα...