Her şeyin bir başlangıcı vardır, değil mi? Bazen hiç çıkamayacağın yollara girersin. Zorlanırsın. Birinin seni bu zorlu yoldan kurtarmasını istersin.
Her gün o kişiyi bekledin. Hayatını değiştirecek, seni bu hayattan kurtaracak kişiyi. Ama artık umudun kalmamıştı. O kişinin geleleceğine inanmıyordun.
Odanın kapısının sertçe açılmasıyla kafanı direk kapıya ve gelen kişiye baktın.
Hayatını mahfeden adam. Baban.
Sen; -Ne var?
Yavaşça yanına geldi ve önüne bir kağıt attı.
Baban; -Yarın okula başlıyorsun.
Sen; -Neden? Benim yaşantım seni ne ilgilendirir.
Diye çıkışınca babandan bir tokat yemiştin.
Baban; -Büyüyünce başıma kalma. Git oku.
Sen; -Sırf seninle yaşamamak için okul okuyacağım. Şimdi lütfen çık.
Dediğinde ikiletmeden kapıyı çarparak gitti. Yatağa oturup ağlamaya başladın. Yatağın altındakı kutuyu alıp açtın. Annenin fotoğrafını eline alıp söylenmeye başladın.
Sen; - Anne... Neden beni bu adamla yalnız bıraktın? Seninle güzel bir hayatımız olabilirdi. Sen mutlumusun bilmiyorum ama ben hiç mutlu değilim.
Diyip hıçrarak ağlamaya başladın. Sonra bağırarak eşyaları yere attın. Kısık bir sesle.
Sen; -Senden nefret ediyorum. Keşke annem yerine sen ölseydin.
Baban; -Şu annenin eşyalarını ben atmadan sen kaldır.
Babanın kelimesinden sonra yataktan hızla kalkıp babanın arkasından bağırdın.
Sen; -Onlara dokunursan seni yaşatmam.
Hızla yanına gelip saçlarını eline doladı.
Baban; - Ne cüretle bana bağırırsın ha.
Sen; -Bırak beni. Çek o pis ellerini.
Dediğin gibi suratına yediğin tokat ile sarsılmıştın.
Hızla yataktan kalkıp bileğini sertçe tuttun.
Sen; -Bir daha bana tokat atarsan hiç acıman seni kendi ellerimle öldürürüm. Anladın mı ? O karın ve kızınıda benden uzak tut. Sizden kurtulmak için elimden geleni yapıcam.
Diyip banyoya girdin. Kısa bir duş alıp çıktın.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
