COMPLEX #taegi

Chapter 12

"มึง!"

เสียงทุ้มแข็งกร้าวที่ยุนกิคุ้นเคยเป็นอย่างดีตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงน้ำไหลตกกระทบพื้นทำเอาชายแปลกหน้าถึงกับต้องหันมองเพราะไม่คิดว่าสองคนนั้นจะปล่อยให้แทฮยองผ่านเข้ามาถึงตัวง่ายๆ

แทฮยองจ้องมองยุนกิที่มีสภาพไม่ต่างจากลูกแมวน้อยถูกหมาใหญ่ทำร้าย รอยแดงช้ำตั้งแต่ซอกคอขาวจนถึงไหปลาร้าเด่นชัดจนแทฮยองรู้สึกหัวใจของเค้ากระตุกวูบ แทฮยองคิดดีไม่ได้ว่าคนตัวเล็กจะไม่ถูกกระทำไปแล้วอีกทั้งผู้ชายคนนั้นก็ถอดกางเกงต่อหน้าเค้าและยุนกิอีก

"กูให้เวลามึงรีบลุกออกมาจากเมียกู"

ห้ะ เมีย!?

"มึงก็เข้ามาเอาไปสิ"

"กูเตือนมึงแล้วนะไอ้โรคจิต"

"เหอะ กลัวหรอไงวะ หรืออยากเห็นกูได้กับเมียมึงก่อน..."

ผลัก! ตุบตับ! ปึก! เคร้ง!

ภาพแทฮยองจู่โจมไอ้หื่นตรงหน้าผมเร็วจนเดอะเฟรชยังต้องยอมแพ้ แทฮยองขึ้นคร่อมลำตัวบึกบึนนั่นก่อนที่หมัดหนักๆถูกซัดเข้าเต็มๆโหนกแก้มเป็นฝ่ายไอ้หื่นเองที่โดนหมัดนั้น แต่เหมือนคนที่โดนเปิดก่อนจะไม่ยอมง่ายๆลำแขนใหญ่ล็อคคอแทฮยองจับพลิกตัวอีกคนให้อยู่ใต้ร่างแทนที่ของมันพร้อมกับเริ่มรัวหมัดหนักๆใส่ใบหน้าของแทฮยองจนผมกลัวว่าฝ่ายพวกผมจะเริ่มเสียเปรียบ

ต้องช่วยแทฮยอง

มือเล็กค่อยๆยันตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก สายตาสอดส่องมองหาบางสิ่งที่พอจะช่วยคนที่ปกป้องเค้าได้ผลันสายตาเหลือบเห็นด้ามไม้ม็อบพอดีมือพิงอยู่ด้านข้างเสา มือเปียกรีบคว้าหมับก่อนจะก้าวขาไปยืนตำแหน่งข้างหลังของชายถึกโดยเร็ว

เสียงหมัดกระทบเนื้อเบื้องหน้าดังไม่หยุดหย่อนเหมือนเป็นสิ่งเร่งเร้าให้ต้องรีบจัดการผู้ชายโรคจิตตรงหน้าให้มันจบๆ ยุนกิไม่รีรอให้ใครมาสั่งเค้าก็รีบง้างด้ามไม้ถูพื้นยกขึ้นฟาดที่หลังคอชายถึกจนแน่นิ่งไปซักพักก่อนที่ร่างทั้งร่างจะค่อยๆสลบทับอยู่บนตัวของแทฮยอง