Sztuka - ciekawostki

#22 Matka Sztuki Amerykańskiej - Georgia O'Keeffe

▪️ Urodziła się w 1887 roku w Ameryce.

▪️ Jej korzenie były niezwykle poplątane. Dziadek od strony matki był adiutantem węgierskiego bohatera narodowego Lajosa Kossutha - przywódcy rewolucji w 1848 roku. Schronił się w USA w czasie represji związanych z niepowodzeniem Wiosny Ludów. Jego córka poślubiła za to syna Irlandzkiego farmera. Tak na świat przyszła Georgia.

▪️ Jej rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania, więc dziewczyna, równie często musiała sobie radzić z dopasowaniem do nowych szkół i otoczenia. Ostatecznie trafiła do Art Students League w Nowym Jorku.

▪️ Była piękna. Brzmi to prawdopodobnie niezwykle płytko, więc żeby mniej więcej uargumentować dodam, że jej koledzy często prosili, by im pozowała. Gdy odmówiła szczególnie natrętnemu, mówiąc, że sama jest na tej uczelni by się uczyć, odpowiedział jej "ja będę wielkim malarzem a ty skończysz jako nauczycielka rysunku w szkole żeńskiej". Jego nazwisko jest znane tylko z tego, że w końcu udało mu się namalować jej konwencjonalny portrecik.

Gummer days, 1936

▪ Nie była aż tak oczarowana sztuką europejską jak jej znajomi ze szkoły.

▪ Przez jakiś czas rzeczywiście pracowała jako nauczycielka rysunku i wspomina ten okres jako jeden z najlepszych w jej życiu.

▪ W 1915 pokazała swoje prace Alfredowi Stieglitzowi - ówczesnemu najwybitniejszemu fotografowi i organizatorowi wystaw. Wpadł w zachwyt i wystawił jej prace, bez zgody przy najbliższej okazji w galerii 291, której nazwa wzięła się od numeru lokalu i była jedną z ważniejszych galerii w Nowym Jorku. Gdy tylko przybyła na wystawę, stanowczo rozkazała zdjęcia jej prac z ekspozycji. W końcu uległa jego argumentom, jednak nigdy więcej nie pojawiła się w tej galerii, pomimo szacunku jakim ją darzyła.

▪ Jej prace były abstrakcyjne.

▪ Związek O'Keeffe i Stieglitza był wyjątkowy jak na te czasy. Nie odznaczali się żadnymi skandalami ani plotkami. Byli wobec siebie lojalni. Do śmierci powtarzała, że nigdy nie spotkała lepszego człowieka. Stieglitz stworzył wiele aktów przedstawiających ją nagą.

rysunek, 1918

▪ Pomimo, że jej obrazy stawały się coraz bardziej znane i doceniane, ona czuła się na skraju załamania psychicznego. Zawsze była niezależna i wtedy tok nowojorskiego życia coraz bardziej ją przytłaczał, na skutek czego postanowiła wyjechać do Nowego Meksyku jednocześnie narażając na rozpad swój związek z Alfredem, który miał zostać w Nowym Jorku.

▪Kraj przemierzała konno, sypiała pod gołym niebem i tworzyła całymi dniami. Kupiła samochód duży z wielkimi szybami, w którym po obróceniu siedzeń można było swobodnie malować. Podróżowała sama, pomimo tego, że w Nowym Meksyku nie było praktycznie dróg, a wszystkie nowo powstałe, zostawały zasypywane przez burze piaskowe. Nie było tam kwiatów, ale były czaszki. Wracając do Nowego Jorku przywiozła ze sobą skrzynie wypełnioną nimi po brzeg. To właśnie ich motyw przeplatał się w jej późniejszych pracach.

▪Jesień i zimę spędzała w Nowym Jorku z ukochanym, jednak na lato i wiosnę wracała do Nowego Meksyku gdzie nabyła dwie posiadłości. Alfred nigdy nie chciał wybrać się z nią na zachód, jednak ich związek wciąż był intensywny. Ową sielankę przerwała jego śmierć w 1946 roku.

Blue and Green, 1921

▪Zwiedziła Amerykę wzdłuż i wszerz, więc postanowiła również zobaczyć mniej znany ląd - Europę. Gdy była na południu Francji, odmówiła spotkania z Picassem. Twierdząc, że niezbyt siebie nawzajem obchodzą. Odwiedziła Amerykę Południową, Indie, Japonię, wyspy na Pacyfiku i Egipt. Największą inspiracją, okazywały się jednak podróże samolotem i ziemia widziana z lotu ptaka.

▪Dożyła prawie setki i dostała mnóstwo odznaczeń. W pewnym momencie chciano ją przedstawić jako patronkę feminizmu. Nie zgodziła się jednak na to, bo stwierdziła, że kobiety nigdy jej nie pomogły, zrobili to jedynie mężczyźni. "Mniej skarg więcej pracy. Trzeba pracować, a nie tylko o tym mówić" mówiła.

▪Umarła w wieku 99 lat, a jej prochy rozsypano nad wzgórzami jej ukochanej krainy.