Prologue

46 2 2
                                    

Nothing lasts forever. Everything is destined to die, but no one knows when.

Myeloma. A type of cancer  on the bone marrow. A thing that ruined my life.

Sean, my boyfriend, was diagnosed with stage three myeloma, it's the  final stage. He didn't want to get medication. Because he didnt want to prolong his life using machines and stuffs.

Anim na buwan na ang nakalipas ngunit sariwa pa ang sinabi ng doctor nung nadiagnose si Sean ng Myeloma.


Habang kumakain kami ng lunch, bigla nalang napahawak si Sean sa mesa at hinilot ang sintido niya.

Ilang araw na ang dumaan ngunit pabalik balik parin ang sakit sa ulo ni Sean. We thought it was pure headache, but there was something even bigger.

"Im sorry miss, but your boyfriend has myeloma. Stage three. Myeloma is a type of cancer caused by plasma cells, a type of white blood cells. Stage three is the final stage of this type of cancer. "

Habang sinasabi ng doctor ang bawat salita, ay siya ring unti unting pag guho ng mundo ko. Ang mundo kong sabay naming binuo.

Ngunit hindi ko akalaing may mas masakit pa.

"He may not last a year"

Unti unti akong napaluhod pagkatapos sinabi ng doctor iyon. Napatakip ako ng bibig para pigilan ang paghagulgol ko.

On the way kami ngayon ni Sean sa ospital. Anim na buwan na ang nagdaan magmula nung nadiagnose siya ng myeloma. And Im afraid he's getting weaker each passing day. Pero hindi naman halatang nanghihina na talaga siya. Para sa isang taong may stage three myeloma, mukha pa siyang malakas.

Hindi niya man ipakita na nasasaktan siya, nararamdaman ko yon. His smiles are getting weaker, ni hindi na nga umaabot sa mga mata niya ang ngiti niya.

Hindi ko na siya pinapasok pa sa opisina ng doctor niya pagkatapos niya magpacheck up para malaman ang resulta ng check up niya. Hi didn't want medication pero every month parin siya nagpapacheck up.

He didnt want to be with his parents magmula nung nadiagnose siya ng myeloma. Ako ang sumasama sakanya sa mga check ups niya and we also live in one roof. Binilhan kami nila tita ng condo para saming dalawa. He said he didnt want to see his parents crying because of him. Nung araw kasi na sinabi namin kila tita na may cancer siya, tita ended up crying for weeks!

Tumikhim muna ang doctor bago nagsalita."Good day miss. Ok, about your boyfriends case, Im quite surprised na mukhang malakas parin ang katawan niya, pero mukha man siyang malakas, ang loob ng katawan niya'y sirang sira na. "

Unti unting nanghihina ang katawan ko habang naririnig ang sinasabi ng doctor.

"But that is not the worse part. Im sorry Miss Sarmiento but he only has three days left" a-ano? Hindi! Hindi pwede!

"No! Please! Make him live longer!" Sigaw ko sa doctor.

Umiling siya bago nagsalita. "Im sorry but our medications wont work for him anymore. Kumalat na ang cancer cells. Kung noon pa siya nagstart ng medication, theres still a chance na gumaling siya, but now, Im sorry but we cant do anything"

Napahagulgol ako habang unti unting napapaupo sa sahig. No! It cant be! Why him? Sa lahat ng tao bat siya pa?!


I know its hard to accept but I need to.

I'll make his last three days worth it.

Three DaysTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon