-ΔΕΝ ΣΕ ΑΚΟΥΣΑ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ!
-C...Christa Lenz, μουρμούρισε η κοντή ξανθιά φιγούρα τρέμοντας. Η Ντιάνα την λυπόνταν, αλλά δεν τολμούσε να την κοιτάξει, μόνο ένιωθε την μορφή της να κουνιέται διστακτικά.
-ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΟΥ? Την πίεσε ο τρομακτικός στρατηγός(δεν ήταν σίγουρη τι ακριβώς ήταν τρομακτικό πάνω του, ήταν σαν όλη η μορφή του να της προκαλούσε φόβο- ήταν... σαν να ήταν προγραμματισμένη να εκπέμπει φόβο.
Αν αυτό ήταν δυνατό.)
-CHRISTA LENZ! Ούρλιαξε το κορίτσι. Προσπάθησε να ακουστεί θυμωμένη και αποφασιστική, αλλά ακούστηκε περισσότερο σαν κλάμα.
Ο στρατηγός ( απ'ό,τι είχε ακούσει, το όνομα του ήταν Shadis) ξεφύσηξε υποτιμητικά.
-ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΣ ΝΑ ΚΑΤΑΧΤΕΙΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ? Ούρλιαξε -για άλλη μια φορά-
Η Christa νόμιζε πως την είχε γλιτώσει, οπότε την έπιασε απροετοίμαστη. Ξαναίσιωσε την πλάτη της και φώναξε άγαρμπα.
-ΚΑΤΑΧΤΗΚΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΑΠΟ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΩΝ, ΚΥΡΙΕ!
Αυτή η εξήγηση δεν φάνηκε επαρκής, τουλάχιστον όχι στην Ντιάνα. Για τον στρατηγό -παραδόξως- φάνηκε αρκετή, αφού κούνησε συναινετικά το κεφάλι του καρφώνοντας τα μάτια του στα δικά της τεράστια γαλάζια μάτια - ορθάνοιχτα, τόσο ήρεμα, μάτια-. Μετακινήθηκε στον επόμενο τυχερό, σηκώνοντας ένα κύμα σκόνης και χώματος.
"Δέκα χρονών ε?" Σκέφτηκε η Ντιάνα με ενδιαφέρον.
Ποιος γονιός θα άφηνε ένα παιδί -και ειδικά ένα παιδί σαν την Lenz, που έτρεμε σαν φύλλο όποτε έβλεπε την σκιά της- να στρατοληγηθεί από τόσο μικρή ηλικία? Αν ήταν να σκληραγωγηθεί, μάλλον ως τώρα είχε αποτύχει. Οι κόρες των γαλάζιων ματιών της είχαν αρχίσει να τρεμοπαίζουν, σαν να ήταν έτοιμη να κλάψει. Η ψηλή αλύγιστη παρουσία δίπλα της με τα σκούρα καστανά μαλλιά και τα μικρά καφέ μάτια την σκούντηξε. Ymir. Ήταν το άκρως αντίθετο της Christa. Δεν έκλαιγε ποτέ και το πρόσωπο της είχε κάτι σκληρό, όμως παρ'όλ'αυτά είχε μια ιδιαίτερη σχέση με την Christa που δεν μπορούσε να εξηγήσει.
Ενώ κοίταζε το πρόσωπο της Christa, η οποία κοιτούσε ευθεία μπροστά, κάτι χώρισε την εικόνα αυτή στα δύο, και ύστερα διαλύονταν σε μικρά κομμάτια, προσπαθώντας να βρουν θέση στην μνήμη της Ντιάνα, καθώς εικόνες σαν αστραπές περνούσαν από το μυαλό της, τόσο γρήγορα που δεν προλάβαινρ να αντιληφθεί τι ακριβώς έδειχναν.
YOU ARE READING
The Wings of Freedom
Fanfiction"Οι άνθρωποι λάτρευαν το φως τόσο πολύ, που δεν δίσταζαν ακόμα και να πολεμήσουν για να το αποκτήσουν. Και τότε γεννήθηκε το σκοτάδι στις καρδιές των ανθρώπων..." *Kingdom Hearts* Η Ντιάνα δεν φοβόταν ποτέ το σκοτάδι. Ήξερε πως ήταν απαραίτητο...
