21 χάπια

two pills

Η μουσική παίζει ακόμα και μου φαίνεται λες και τα χάπια δεν εχουν καμία επίδραση στον οργανισμό μου. Αλλά δεν με παραξενευει γιατί χρειάζομαι πάντα δυο ή τρία για να σοπάσουν επιτέλους οι αμέτριτες σκέψεις που τριγυρνουν στο μυαλό μου. Κρατάω με τα χέρια μου το κεφάλι μου και πλέον δεν προσπαθώ καν να συγκρατήσω τα δάκρυα μου, καθώς μου φαίνεται οτι αυτό θα είναι το ποιο δύσκολο βήμα της ζωής μου, το τελευταίο βήμα της ζωής μου. 

Πόσες φορές έχω σκεφτεί να το κάνω, να τελειώσουν τα βάσανα μου για πάντα, να τα παρατήσω και να εξαφανιστω απο αυτόν τον κόσμο, γιατί δεν θέλω να ζω ποια σε αυτόν τον κόσμο σε αυτόν τον καταραμένο πλανήτη. Ακούστηκε ένας μικρός θόρυβος οταν έβγαλα το επόμενο χάπι απο το κουτάκι του για να το καταπιω με λίγο νερό. Ήθελα απλά να βρω την ευτυχία και να γίνω χαρούμενη, αλλά είναι η απόσταση σε αυτόν τον έναν άνθρωπο, που μου στερεί την ευτυχία και με κάνει να θεωρώ ως μόνη έξοδο τον θάνατο.