Vazgeçilmezim

45.Bölüm

 ‘’Evlilik’’

Zeynep,

Kerem’in dediği algılamak için birkaç saniye öylece hiçbir şey demeden yüzüne baktım. O’ysa bana beklentiyle bakıyordu. Ne diyeceğimi bilemedim bir an.

‘’Saçmalama.’’ diye mırıldandım başımı iki yana sallarken. ‘’Hem ailelerimiz ne olucak? Hayır,hayır.’’

‘’Saçmaladığım falan yok.Oldukça ciddiyim.’’

‘’Kerem bak-’’

‘’Yoksa benimle evlenmek istemiyor musun?’’ sesi kırılmış gibi çıkıyordu.

Sordu soru saçmaydı.Onunla tabiki evlenmek istiyordum.Hatta hiçbir şeyi istemediğim kadar çok istiyordum ama annem... O ne derdi?

‘’İstiyorum.Hem de çok istiyorum.’’ Dedim Kerem’e doğru bir adım atarak. ‘’Ama annemi hayal kırıklığına uğratmak istemiyorum.’’

‘’Zeynep bak,’’ diyerek ellerimi avuçlarının içine aldı. ‘’Demet teyzeyi bende hayal kırıklığına uğratmak istemiyorum.Ama bu evlilik işi uzadıkca saçma sapan şeyler yapıyoruz. Sürekli kavga ediyoruz görmüyor musun?’’

‘’Görüyorum.’’

Haklıydı. Saçma sapan şeyler yapıyorduk. Az önceki kavgamız,benim Kerem’i kıskandırma çabam... Saçmalıyorduk.

‘’Ne diyorsun?’’ diye sordu gözlerini gözlerimi dikerek.

‘’Kerem ben korkuyorum. Yani bunun sonuçlarından korkuyorum.’’

‘’Biz kötü bir şey yapmayacağız ki Zeynep.’’

‘’Evet ama...’’ ve devamını getiremedim.

‘’Ama?’’

‘’Bilmiyorum.’’

Ne yapacağımı bilmiyordum. Bir yanda annem diğer yanda Kerem. Eğer şimdi onunla evlenirsem annemin bana kızma ihtimalı çok büyüktü,ama eğer kabul etmezsem bu kez Kerem’i kaybedecektim ve ben bunu istemiyorum.

‘’Zeynep hadi.’’ Dedi elinin tersiyle yanağımı okşayarak. ‘’Kormana gerek yok. Ben senin yanında olacağım.’’

‘’Tamam.’’ Dedim en son pes ederek.

Annemin bana çok fazla kızmayacağını ummaktan başka bir çarem yoktu. Kerem’i kaybetmeyi göze alamazdım.

‘’Ne tamam?’’

‘’Tamam,hadi gidip yapalım şu işi. Evlenelim.’’

Kerem’in şaşkınlığı gözlerinden okunuyordu. Sanırım kabul edeceğimi beklememişti. Oysa ben onu kaybetmemek için her şeyi yapmaya razıydım.

Şaşkınlığın üzerinden atarak beni kucakladı ve etrafında döndürmeye başladı.

‘’İşte benim kızım.’’

Kahkahalarımı bastırmaya çalışıyordum ama bu imkansızdı. ‘’Kerem,biraz daha böyle devam edersen kusacağım ona göre.’’

Söylediğimle birlikte beni aşağı indirdi. ‘’Hadi gidelim.’’

Elimi tutarak çekiştirmeye başladı. Birlikte hızlı adımlarla merdivenlerden indik. Ceketlerimi aldıp evden çıktım. Ama daha sonra aklıma gelen bir şeyle birlikte Kerem’in kolundan tutarak durmasını sağladım.