Vazgeçilmezim

27.Bölüm

''Kaçırılma'' 

Zeynep,

Doruk karşımda duruyordu.

Şaşkınlık ile ağzımdan ''Doruk.'' çıktı.Donup kalmıştım.Sadece Doruka bakıyordum.

''Zeynep biraz konuşabilir miyiz?'' diye sordu.

Onun sesini duymam ile kendimi toparladım ve kapıyı kapatmaya çalıştım.Ama sadece çalıştım çünkü başarılı olamadım.Eli ile kapıyı tuttu.

''Doruk git burdan!Seninle konuşulacak hiçbir şeyim kaldı benim!'' dedim olabildiğince sessiz olmaya çalışarak.

''Bak sadece biraz konuşmak istiyorum tamam mı?Sonra söz veriyorum gideceğim.'' dedi kapıyı ittirip içeriye geçerken.

''Doruk git burdan!Kerem seni burda görürse öldürür!''

''Tamam o zaman dışarıda konuşalım?'' 

''Ben bilmiyorum.'' 

''Söz veriyorum sadece konuşacağız!Hadi.'' 

''Tamam.Bir dakika bekle Kereme bir not bırakayım merak etmesin.'' 

''Tamam.''

Onun yanında ayrıldım ve gidip bir kağıtla,kalem aldım.Notu yazıp masanın üzürine bıraktım.

Salona döndüğümde Doruk beni bekliyordu.Ceketimide alıp brilikte çıktık.Evin önünde bekleyen taksiye bindik.

Doruk taksiciye bir adres verdi.Tabii tariften anladığım kadarıyla çok uzağa gidiyorduk.Yani en az 1 saatlik yol vardı.

''Doruk nereye gidiyoruz?'' diye sordum kaşlarımı çatarak.

''Bir arkadaşımın evine gidiyoruz.''

''Aslında sahile bir kafeye oturup konuşsaydık?'' 

''Zeynep sen benden korkuyormusun?''

Aslında korkuyordum.Özeliklede son olanlardan sonra.Doruku her gördüğümde o anılar geliyordu aklıma.Beni öptüğü an.Bana okulda saldırdığı o an.

''Hayır.Arkadaşını rahatsız etmeyelim diye şey etmiştim ben.'' diye yalan söyledim.

''Yok.O zaten evde değil.'' 

Doruk öyle dediğinde daha çok korkmaya başlamıştım.

Kerem,

Sabah kalktığımda Zeynep yanımda değildi.Yatakta doğruldum.İlk olarak gidip elimi yüzümü yıkadım,daha sonra elime telefonu aldım saate bakmak için.Okula çok geç kalmıştım.Zeynep her halde okula gitmişti,diye düşündüm.

Peki ama o zaman beni neden uyandırmadı ki?Veya belki aşağıdadır kahvaltı falan hazırlıyordur.Evet,evet kesinlikle öyledir.

Odadan çıkıp salona indim.Zeynepe seslendim ama ses gelmedi.Sonra tekrardan seslnedim ama yine ses yok.Mutfağa doğru ilerlerken masanın üzerinde bir not olduğunu gördüm.

‘’Günaydın öküz sevgilim.Bu sabah seni uayndırmaya kıyamadım bunun için bana kızma olur mu?Evet biliyorum okul yine salladık ama neyse.Benim biraz işim var dışarıya çıkıyorum.Evden hiçbir yere ayrılma sakın!Hemen geleleceğim.Gelince birlikte birşeyler yaparız.Seni seviyorum. -Zeynep’’ 

Notu okuyunca gülümsedim.Elimdeki kğıt parçasını tekrardan masanın üzerine bıraktım ve televizyonun karşısına geçtim.

Zeynep,