THOMAS
Nag send ako ng message kay Ara through Viber, nagbabaka sakaling mapansin na niya ako. Habang inaantay ko ang reply ni Ara, nag message din sa akin si Mika sa Viber.
Mika Reyes: Nasa Italy ang mag ina mo. Same old house, hindi ko alam kung paano nangyaring nalaman ni Ara ang tungkol dun pero nandoon sila. Via message me gamit ang account ni Ara. Better hurry baka hindi mo nanaman sila abutan.
Nang mabasa ko yun, I immediately do something. Tinawagan ko ang secretary ko para ayusin niya ang flight ko. Susunod ako sa mag ina ko no matter what happen.
Tinawagan ko na din si Mika para mag pasalamat at syempre humingi ng tulong. I know the Tengs' will be always right there for the Galang - Torres.
Agad naman dumating si Mika at Jeron dito sa place ko
"So what's the plan Torres?" tanong agad ni Mika "I want her back. Fully" sabi ko sa dalawa. Nagkatingginan ang mag asawa na para bang alam na nila ang gagawin nila. Telepathy works
I will do everything for Ara
Wag lang sana niya ako iwan at takbuhan ulit.
***
ARA
Alam kong kahit anong oras o araw, dadating at dadating si Thomas dito sa Italy. Gustuhin ko mang umalis at magtago mula sa kaniya, sa t'wing nakikita ko si Via nawawala ako. Nagbabago ang lahat.
*ding dong* *ding dong*
Our door rung, naka tingginan pa kami ni Via bago ko buksan ang pinto. Laking gulat ko na si Mika ang naroroon. Hindi ko naisip na pupunta siya dito
"Can we talk?" panimula niya. Bago ako sumagot, tinignan ko si Via na para bang nag aantay din ng sagot ko "Don't worry the kids and Jeron was with me" sabi niya kaya napa tango nalang ako
Dinala niya ako sa isa sa mga benches na nandito sa street ng Italy. Naupo kami doon at nanatiling tahimik nakikipag pakiramdaman.
"Do you remember this place?" tanong niya na hindi man lang tinitignan ako. Nanatili siyang nakatinggin at pinapanuod ang mga taong dumadaan
"This bench? Ito yung inu-upuan mo kasama yang journal mo. That apartment? That used to be yours" She pauses as she let out a chuckle "This was actually your place, so do you remember this?" tanong niya ulit
"Sorry, but I don't" pag amin ko sa katotohanan "So how'd you end up coming and hiding here?" tanong niya
"I don't know. Nabanggit lang sa akin ni Mama 'to. Wala na kaming pupuntahan ni Via e" pag amin ko pang muli
"This place used to be your hide out, ever since" I hear her let out a little chuckles. "Nakakatawang isipin na matapos ang lahat ng insidente dito ka pa din dadalhin ng mga paa mo" sabi niya. Nanatili akong nakikinig sa kaniya
"That apartment was legally yours. Well, sainyo ni Thomas yan e. Noong nagkaroon kayo ng problema ni Thomas, sinabi niyang kina-kailangan na niyang umalis at iiwan ka niy sa Pilipinas nauna ka pang umalis sa kaniya. Dito mismo, dito ka mismo tumakbo para takasan lahat ng gulo. Dito mismo, sa bench na 'to na-aabutan kitang umiiyak habang nag susulat dyan sa Journal mo. Dito mismo, ewan ko ba nagka amnesia ka na pero hindi mawala wala sayo yung pagtakas at pagharap sa katotohanan at sa mga problema" she paused. "Ara, hindi ka ba napapagod?" tanong niya
Napa isip ako, hindi nga ba ako napapagod sa kakatakas sa problema?
"Ara, kung hindi pwes kami pagod na pagod na" napatinggin ako sa kaniya "Alam ko yung anak mo, pagod na yun sa kaka alis niyo sa t'wing may problema. Ara, hanggang kailan tayo ganito? Kung hindi mo kaya nandito naman kami ah. Natatakot ka ba sa kalalabasan ng lahat? Ara, ano ba may anak ka na't lahat. Be brave enough to face everything, kasi hindi solusyon ang pag layo at pagtakas. Be brave enough, kahit hindi nalang sa sarili mo, kahit para kay Via nalang eh. Kahit para nalang sa pamilya niyong hindi mabuo buo" tumigil siya ulit
"Ara wala ng problema, ikaw nalang" sabi niya pa ulit "How 'bout Travis? Bea? The family that Thomas has right now" tanong ko sa kaniya. I hear her let out a deep deep sigh.
"Vitonara! Wake up! Hindi mo ba naiintindihan na hindi anak ni Thomas yang si Travis. Ara naman, kahit ngayon lang. Hayaan mong sumaya ang sarili mong puso" sabi niya
"Dalawang bagay lang yan, Victonara. Forever happy, forever broken. Wala sa akin ang sagot sa lahat. Yang si Thomas, he had enough of chasing you wherever you go. Baka mamaya, kapag handa ka nang bumalik kay Torres pagod na siyang kakaintay sa muli mong pagtitiwala, sa muli mong pagbabalik" sabi niya ulit
Nagulat ako nung tumayo siya. Napatinggin ako direkta sa mga mata niya. Napaisip sa mga salitang sinabi niya. Ina-absorb pa ng utak ko ang lahat.
"Ano na Ara? HInihintay ka ni Thomas sa apartment. Choose. Run or stay?" pagkasabi niya noon, I have made my desicion.
I run...
I run back to my love
I run back to my happiness and regrets
I run back to my pain
I run back to my sanctuary
I run back to my rightful owner
I run back to the person I really belong
I run back to my home
When I saw him standing there in the front of our door, smiling while I can see the pain in his eyes. I hug him tight, and I feel him hugging me back. My tears come rushing continuously. I hear his sobs, too. Suddenly, I felt love. I felt relief. I felt happiness, and I know its him. Nothing but him.
"I have decided, Thomas... I'm tired of everything, I am so sorry" sabi ko sa kaniya na may luhang patuloy na umaagos sa aking mukha.
Thariana's
- Hiiii! HAHAHAHA! See you next week I think? Babawi ako dun, promise
