No Homo /Squad\

JoLi

Link was een engel.

Joost was een duivel.

Joost en Link woonden samen, maar wisten elkaars geheim niet.

Link viel voor Joost, maar Joost mishandelde hem.

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

"Je bent niet waard!" schreeuwt Joost tegen Link, en hij geeft hem de zoveelste klap van deze week. De tranen stromen over Link zijn wangen. Hij is een engel, maar mag hier niks tegen doen, hij mag zijn krachten niet gebruiken tegenover mensen! Joost begon zo lief en zorgzaam, maar al snel veranderde dat en mishandelde hij Link. Link, die van Joost hield, was gebroken. Hij wist dat er niemand zo perfect zou kunnen zijn. Maar hij kan niet weggaan bij Joost, want hij zit aan hem vast. Hij houdt nogsteeds van hem, en hij kan er niks aan doen. Link ontwaakt uit zijn kleine trance door Joost die hem in de maag trapt. Link hoort zijn eigen ribben kraken. "JOOST STOP!!" schreeuwt hij bang. Joost grijnst en pakt Link op bij zijn kraag. "Je bent zo een klein mietje." Zegt Joost gemeen. Link slikt. "Hoe kan je zo doen?" fluistert hij. Joost kijkt Link boos aan en smijt hem tegen de muur aan, daarna gaat hij boven hem staan. "Jij bent geen normaal mens Link, jij bent een engel!" zegt Joost met een gemene grijns. Link kijkt Joost verbaasd aan. "Hoe... Hoe weet je dat?" vraagt hij. Joost begint te lachen. "Ik kan het voelen onbenullige dwaas." Link krijgt weer tranen in zijn ogen. "Wat ben je?" Joost trekt Link overeind en kijkt hem aan. Joost zijn ogen flitsen voor een moment en worden helemaal rood. Zwarte duivelvleugels zijn te zien en kleine hoorntjes vormen er op zijn hoofd. "Je... Je bent een duivel!" schreeuwt Link geschrokken. Joost lacht kwaadaardig. "Tuurlijk Link! Tuurlijk ben ik dat! Wist je dit nog niet?!" Link gaat met moeite overeind staan en transformeert in zijn engel vorm, zijn ogen worden gel groen en hij heeft een gouden cirkel met groene diamant boven zijn hoofd. Zijn kleding is helemaal wit en alle wonden zijn weg. "Dan boeit het me ook niet meer!!" schreeuwt Link met moeite, hoe is hij ooit voor een duivel gevallen?! Hoe kon hij zo lief zijn aan het begin. De tranen staan nog steeds in Link zijn ogen, maar hij kijkt boos naar Joost. Joost zijn ogen flikkeren van mooi blauw naar duivelsrood, hij is in de war. Link ziet er zo puur uit in zijn engel vorm, waarom zou hij hem pijn willen doen. Link neemt dit moment en vuurt een lichtbol op Joost af, die tegen de andere muur aan klapt. Dan rent hij snel op Joost af en klapt hij hem. Maar Joost is niet bewusteloos, of dood zoals een normaal mens zou zijn, want hij is een duivel. Joost staat overeind, wilt Link pijn doen, maar het lukt hem niet. Hij kan zoiets puurs niet pijn doen, dus hij staat daar maar. Zijn transformatie bezwijkt het en hij zakt op de grond. Link kijkt er verbaast naar. Waarom geeft Joost het zomaar op? Joost kijkt op naar Link, zijn blauwe ogen staan vol met tranen en Link is in de war. Hij veranderd weer in een mens en alle wonden zijn terug, ook is alle pijn meteen terug en hij valt voor Joost op de grond. Joost kijkt ernaar. Hij kan Link nu afmaken, in een klap, want nu is hij zwak. Maar Joost wilt het niet. Hij wilt Link niet pijn doen. Langzaam begint Joost zich te realiseren hoe een pijn hij Link heeft gedaan. Hij kruipt voorzichtig naar voren en pakt Link zijn arm beet. Het bloed, en er zijn zoveel blauwe plekken! Joost veranderd weer in zijn duivelgedaante. Hij concentreert zich op wat hij heeft geleerd. Hij kan mensen genezen, als een van de enige duivels kan hij dat. Link zijn pijn verdwijnt langzaam en hij krijgt weer een beetje door wat er gebeurd. Hij heeft weer wat meer kracht en kijkt Joost aan, die bezig is om de andere wonden weg te halen. "Joost?" fluistert Link zacht. Joost kijkt omhoog. Zijn ogen, die eerst rood waren als duivel, zijn nu zijn normale blauwe ogen. Langzaam verdwijnen zijn rode hoorntjes, de gebroken duivelvleugels worden langzaam herstelt en worden wit. Link slaat zijn hand voor zijn mond. Joost kijkt hem raar aan, meteen wijst Link op de vleugels van Joost. Joost schrikt ervan, maar zegt er niks over. Hij wordt uit het niets in de lucht getild en Link kruipt naar achteren. De vleugels van Joost veranderen in dezelfde witte vleugels die Link heeft, de zwart/rode kleding van Joost wordt héél licht blauw, net wit, en dan is er een fel wit licht boven zijn hoofd. Link veranderd door het licht zelf ook in zijn engelgedaante. Wanneer het licht langzaam wegvaagt ziet hij Joost op de grond vallen en terug veranderen in zijn mensengedaante. Link veranderd ook en rent er dan op af. Joost beweegt niet meer maar ademt zachtjes. "Joost, alsjeblieft, word wakker." Mompelt Link. Joost beweegt een beetje en opent dan zijn ogen. "Wat gebeurde er?" stottert hij. "Ik weet het niet, maar..." en dan blijft hij stil. Joost snapt wat hij bedoelt en veranderd. Maar hij ziet niet zijn pikzwarte vleugels, in plaats daarvan ziet hij mooie witte verenvleugels. Link gaat rechtop staan en kijkt Joost aan met een lieve glimlach. "Je bent schitterend." Fluistert hij. Joost bloost. Link veranderd zelf ook in zijn engelgedaante en loopt naar Joost toe. "Ik wist dat je niet slecht kon zijn." Mompelt hij, en hij omhelst Joost. Joost voelt de vlinders vliegen in zijn buik wanneer Link hem omhelst en hij omhelst de jongen terug. "Hoe heb ik je ooit pijn kunnen doen?" vraagt hij zacht. Link pakt Joost zijn handen en kijkt hem aan. "Omdat je een duivel was, en dan zit de hel figuurlijk in je." Zegt Link. "Mijn taak is om duivels op te sporen, en ze uit te moorden." Fluistert hij. Joost kijkt Link geschrokken aan, Link die duivels zou vermoorden. "Maar, waarom bleef je bij mij?" vraagt Joost zacht. Link glimlacht en kijkt Joost aan in zijn mooie blauwe ogen. "Omdat ik van je hield, en het maakte me niet uit hoeveel pijn je me deed." Zegt hij. Een glinstering is te zien in Link zijn ogen en Joost bloost. "Je hield van me?" vraagt Joost. "Ik hou van je." Herhaalt Link, en zonder waarschuwing zoent hij Joost, iets wat ze nog nooit eerder hadden gedaan. Beide jongens veranderen in hun mensgedaantes alsof ze het hadden afgesproken. Joost haalt Link zijn T-shirt voorzichtig omhoog met zijn hand, zonder de kus te breken. Link gaat met zijn tong over Joost zijn onderlip heen en Joost kreunt, waardoor Link bij Joost naar binnen komt met zijn tong. Joost trekt Link dicht tegen zich aan en Link slaat zijn armen om Joost zijn heupen heen. Wanneer ze de zoen breken legt Link zijn hoofd tegen Joost zijn borst. Joost glimlacht. Hij heeft zich een lange tijd niet meer zo gelukkig gevoelt. "Link..." fluistert hij daarom. Link kijkt moeizaam naar boven, bang dat Joost spijt heeft van de zoen. "Ik hou ook van jou."

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

1184 woorden