Dayanamayıp aradım...daha doğrusu kalbimi dinledim...Çünkü artık ayrı yerlerde uyanmak istemiyorum,başkasına sarılmasını istemiyorum...Başkasına Kedicik demesini istemiyorum...
Açmasını beklerken aklımdan yine binbir türlü şey geçiyor...Neden geç açtı?,O yılan hala yanında mı acaba?,Yanındaysa ne yapıyorlar?,Neredeler?
Bunlar sadece bir kaçı...Tabi bu sorulara Telefonun açılmasıyla Son verdim...Kekeleme Nayeon-sshi...
Nayeon:"A-Alo..."(Aferin(!))
Jungyeon:"A-Ah Nayeon..."
Tamam pek farkımız Yok o da heyecanlanmış rahatla Nayeon-sshi...
Nayeon:"Jungyeon-ah...Eve gelir misin?"
Jungyeon:"T-Tabii...Çocuklara Birşey mi oldu?"
Nayeon:"Hayır Aslında...Bizimle ilgili...."
Jungyeon:"A-Ah anladım...Geliyorum..."
Son cümlesi birazcık hüzünlü çıkmıştı...Kalbim yine atlı koşturuyor...Üstüme ilgi çekici şeyler giymem lazım...
Dolaba yönelip özenle akşam için giydiğim elbiseyi çıkarttım...Sahi sofra hala öyle duruyor mu?...Kısa bir şort çıkartıp Siyah bol bir tişört aldım..Şortu giyip Tişörtün yarısını içine soktum...üstümede Kalçama kadar ulaşan bir ceket giydim ve aşağıya indim...
Tabi Merdivenden inerken geldi aklıma çocuklarımın hala televizyon izlediği...Salona yönelince birden kalbim ısınmıştı...Garip hislerden bir tane daha...
Hei Hae'nin dizlerinde uyumuş Hae'de otururken uyuya kalmış...Tanrım Sana binlerce kez daha teşekkür ederim...
Yavaş bir şekilde ilk Hei'yi sonrada Hae'yi kucağıma alıp Kanepeye yatırdım...Karşısına geçip izlemelik...Tam yorganı örtüp alınlarını öperken kapının çalmasıyla panikledim...
Yavaşça kapıya doğru giderken ellerimin titrediğini hissettim...Sakin ol Nayeon-sshi...
Kapıyı yavaşça açınca Donup kaldım...yağmurdan ıslanmış saçları Ve tişörtü ile önümde titriyordu bazende burnunu çekiyordu...bu yağmur ne ara yağmaya başladı...
Jungyeon:"A-Ah...İçeriye girebilir miyim?"
Nayeon:"T-Tabii geç..."
Ben far görmüş tavşan gibi onu incelerken düşünme yetimi kaybettim haklısınız...
Nayeon:"Mutfağa geçelim..."
Jungyeon:"Çocuklar-"
Cevap vermeme gerek kalmamıştı salona bakınca...Gülümsediğini hissedebiliyorum...
Mutfağa geçip oturduktan Sonra Onun ayakta dikildiğini görünce istemeden gözlerine bakıyordum...Otur dememi bekliyor herhalde...
Nayeon:"Otur...?"
Jungyeon:"Nayeon ne duyacağımı Ve birazdan gideceğimi biliyorum zaten...Lütfen açık açık söyle...Çünkü kendimi buna hazırlamaya çalışıyorum...Belki yapamam ama seni rahatsız etmiyeceğim...-"
Nayeon:"A-Anlamadım?"
Bu sefer o bana anlamsız bir şekilde bakıyordu...Acaba buraya çağırma nedenimi nasıl anladı?
Jungyeon:"S-Sen Boşanmak istediğini söylemeyecek misin?..."
Pardon?!Cidden böylemi düşündü...Bu kadar katı mı davranıyordum Yani...
Nayeon:"Boşanmak mı?...Jungyeon aklımdan böyle bişey asla geçmedi...?"
