Üzüntüden Sarhoş olmuş bir şekilde koltukta otururken Elimden hiç birşey gelmiyordu...ne yapabilirim ki...Aslında Tek suç Jungyeon'da değil...Onları ikimizde yanlız bıraktık...Ama Bunun yaşanmasının suçlusu Jungyeon...
Ve sanırım içimde birşeyler öldü...bilmiyorum garip bir his...Eğer onlara bir şey olursa onu affedebileceğimi düşünmüyorum...Bunu kaldıramam...
Odadaki hemşire gülümseyerek çıkınca ayağa zıpladım...Tabi yanımdan aynı hızda Tzuyu ve Momo'da kalktı...Jungyeon gözlerini bir süre kapattığı için görmesede sesleri duyunca gözlerini açmasıyla ayağa kalkması bir oldu...
Biraz geride dursada duyduğu belliydi...Hemşire Konuşmaya başlayınca bütün dikkatimi ona verdim...
Hemşire:"Onlar iyi...Vücutlarında kalıcı bir hasar yok...2 hafta sonra taburcu edebiliriz geçmiş olsun..."
Gözüm dolmuştu...Ve kalbimin tekrar attığını hissetmiştim...Ama hala birşeyler eksik...Kalbim atsada hala acıyor...
Bakışlarımı Jungyeon'a çevirdiğimde bana bakıyordu...Birşey beklermiş gibi...Gözümdeki yaşlar aniden akmaya başlamıştı...Yanıma yavaşça gelirken ona o kadar çok sarılmak istiyordum ki...Ama yapmadım...Bacaklarım izin vermiyor...Önümde durunca Gözlerinin içine baktım...
Jungyeon:"B-Biraz konuşalım..."
Bir süre daha bekleyip cevap vermemi beklesede birşey söylemedim...Kuş parmağımda elini hissedince irkildim ve Yanından geçip dışarıya çıkmak için asansöre yöneldim...
Dışarıya çıkınca yüzüme ani bir rüzgar çarpmıştı...Aslında iyi geldi...Ağlamaktan başım ağrıyor bazen...Gözlerimi bir süre kapatıp Sadece rüzgarın sesini dinledim...Yavaşça açtığımda İçim acımıştı tekrar
İçeride Işık'tan dolayı görememiş alacağım ki Gözleri kıpkırmızıydı...Ağlamak bile yakışıyor...Ve Gözlerinin rengi değişmişti...Saçları dağılmıştı ve muhtemelen elleri terli olduğu için yumruk yapıyordu...
Ben ise nasıl göründüğümü bilmeden onu izliyordum...Gözlerimin içine bakıyordu...
Jungyeon:"N-Nayeon...Özür D-Dilerim..."
Bunu söylerken Yutkunmuştu arada Ve gözleri dolmuştu ama onu hemen elinin tersiyle silmişti...
Jungyeon:"Lütfen konuş benimle..."
Bir şey dememek için kendimi sıkıyordum...Çünkü kalbini kırıcam biliyorum...Ama birden sarılınca Gözlerim anında dolmuştu...Sabah nasılken şimdi nasılız...
Jungyeon:"Özür dilerim...C-Cidden özür dilerim...Halledicem tamam mı.
O-Onu bulucam Söz veriyorum...
E-Ellerimle öldürücem..."
Birden geri çekildim...Nedenini bilmiyorum...O son cümle beni tetikledi sanırım...Öldürmek...Kolay birşey mi?..
Birden yüzüme şaşkın şaşkın baktığını görünce Yutkundum...Düşünmem gerekiyor...Tekrar aynı şekilde yanından sıyrılıp Hastanenin kapısına giderken kalbimi Yok etmeye yetmişti söylediği şey...
Jungyeon:"Nayeon!...Bırakma beni!!...Söz verdin...BIRAKMA!!"
İyi geceler 👍🏻❤️
