Deel 1

27 2 0
                                    

Toen ik de refter in liep werd ik overspoeld door een vloedgolf van lawaai. De kinderen in de eetzaal gunden me geen blik waardig. Mijn vrienden zaten iets verderop aan een tafel. Ik bleef onwennig staan in de deuropening. Mijn buik deed pijn van de zenuwen en verschillende mensen keken mijn richting uit. Ze staarden me vreemd aan. Misschien kwam dat door de bivak muts op mijn hoofd, waardoor alleen mijn ogen nog zichtbaar waren. Ik zag Hannah, één van mijn beste vrienden, naar me kijken. Ze herkende me niet. Natuurlijk niet....
Een gevoel van berouw en schuldgevoel ging door me heen.
Het koude metaal van een klein geweer sloeg tegen mijn been elke keer dat ik een stap zette. Dit was een kantel punt in mijn leven. Ik moest dit doorzetten.
Verschillende kinderen keken me vreemd aan en stootte elkaar aan.
Een leerkracht kwam op me af gelopen.
"Zet die bivak muts eens af." Zei hij.
Hij torende hoog boven me uit, maar ik was niet bang. Ik staarde hem aan, maar maakte geen bewegingen.
De grote hand van de leerkracht ging naar mijn muts. Met een snelle beweging trok hij hem van mijn hoofd. Ik staarde hem nog steeds aan...
"Thomas! Luister de volgende keer gewoon wil je?" Zei de leerkracht.
Alle aandacht was nu op mij gericht. In een vloeiende beweging trok ik het pistool uit mijn zak en schoot.

Die leerkracht zou niet de enige dode zijn die viel...

Bulletproof Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu