နွလံုးသားနွင္​့ရင္​း၍​

အပိုင္း-၇

အခ်ိန္ယႏၱရားၾကီးသည္ တေ႐ႊ႕ေ႐ႊ႕လွည့္ပတ္ရင္းသူ၏တာ၀န္ကိုထမ္းေဆာင္ေနေလသည္။ အရာရာသည္ကားေျပာင္းလဲခဲ့ျပီ။Susan လည္းေဆး႐ံုမွဆင္းလာခဲ့သည္။ေဆး႐ံုတြင္ ေနခဲ့ရစဥ္အတြင္း
တိမ္ယံနွင့္အေတာ္လည္းရင္းနွီးခဲ့သည္။ထို႕အတူ႐ွိန္းကာရန္နွင့္ ႏႈိင္းေသြးသစ္တို႕လည္းမိတ္ေဆြဘ၀ေရာက္ခဲ့ျပီ။ ညွိ ု႕ငင္အားေကာင္းေသာ မ်က္လံုးတို႕ကိုပိုင္ဆိုင္ထားသည ့္႐ွိန္းကာရန္၏ အၾကည့္စူးစူးတို႕အေပၚ ႏႈိင္းေသြးသစ္တစ္ေယာက္  စိတ္လႈပ္႐ွားမိေသာ္လည္း  မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ႐ွိန္းကာရန္သည္ သာမန္သာ ေမာက္မာသည္ဟုထင္ရေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ ေပါင္းၾကည့္ေသာအခါမွ အေတာ္ခင္စရာေကာင္းသည္ကို ႏႈိင္း၀န္ခံမိသည္။သို႕ေသာ္ ႏႈိင္းမျကိုက္သည့္အခ်က္မွာ ရွိန္းကာရန္တေယာက္ ေကာင္မေလးေတြကို တေန႕တာက္ႏႈန္းတြဲေနျခင္းပင္။ ဘာေျကာင့္မွန္းပင္မသိ ႐ွိန္းကာရန္ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ စကားရပ္ေျပာတာ
ျမင္လွ်င္ေတာင္ မျကိုက္ခ်င္။ယုတ္စြအဆံုး Susan နဲ႕စကားေျပာတာကိုပင္ မျကိုက္ေပ။

"တစ္ခါတစ္ရံမွာ အခ်စ္ဆိုတာ မနာလိုမႈေတြရဲ႕ ေနာက္မွာမ်ား ေပါက္ဖြားလာေလသလား ႐ွိန္းးး♥"

စာေလးရဲ႕အဆံုးမွာ heart ေလးျဖင့္ အဆံုးသတ္လိုက္ရင္း
ေရးေနက် ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးကိုပိတ္လိုက္သည္။ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးကို ကိုင္ရင္း ႏႈိင္းေသြးသစ္ နွစ္နွစ္ျခိ ုက္ ျခိ ုက္ ျပံ ုးမိသည္။ သူ႕ရဲ႕တခုတည္းေသာ ထူးျခားတဲ့အက်င့္
က ခံစားခ်က္ေတြကို ဒိုင္ယာရီျဖင့္  မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္းပင္။ဒါကိုသိတာ Susan တစ္ေယာက္သာသိသည္။ ဒိုင္ယာရီေလးကို ေခါင္းအံုးေအာက္ ထားလိုက္ရင္း နွစ္နွစ္ျခိ ုက္ျခိ ုက္အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ အိပ္လိုက္ပါသည္။

   နံနက္ခင္း နာရီႏႈိးစက္သံၾကားသည္နွင့္ ႏႈိင္းအိပ္ယာမွထလိုက္သည္။ မ်က္နွာသစ္ျပီးသည္နွင့္ morning exercise လုပ္ရန္ အားကစား၀တ္စံုကို
လဲေနတုန္း
"ကေလာင္"
႐ုတ္တရက္၀င္လာေသာmessageသံ ေၾကာင့္ ph ကိုယူကာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းတို႕အလိုလိုပင္ ျပံ ုးသြားရသည္။

"morning "
Message ေလးက႐ိုး႐ိုး နံနက္ခင္းႏႈတ္ဆက္စာ
တစ္ခုတင္ပါ။သို႕ေသာ္ ထိုmessage သည္ ႐ွိန္းကာရန္ဆီမွ။ ႏႈိင္းေသြးသစ္ရင္ထဲ အမည္မသိလႈိင္းတခု ျဖတ္ေျပးသြားရသည္။ ph ေလးကိုျပန္ခ်ထားလိုက္ရင္း အေျပးေလ့က်င့္ရန္ထြက္လာခဲ့ပါသည္။
  ႐ွိန္းကာရန္တစ္ေယာက္  အိပ္ယာထဲတြင္ အျငိမ္မေန။ လူးလိမ့္ရင္း ဖုန္းကိုၾကည့္လိုက္ ျပန္ခ်ထားလိုက္နွင့္ ဗ်ာမ်ားေနသည္။ ၁၅မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ တစ္ခုခုကိုေတြးမိသြားဟန္ျဖင့္ အိပ္ယာေပၚမွ အေလာတၾကီးဆင္းေျပးေလေတာ့သည္။