နႈိင္းေသြးသစ္တစ္ေယာက္ ကန္တင္းတြင္ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ကာ စာေလ့လာေနတုန္း
"ဒုန္းးးးးးးးး"
က်ယ္ေလာင္လွေသာ အသံေၾကာင့္ စာထဲတြင္ေမ်ာေနေသာ နႈိင္းတစ္ေယာက္တုန္ပင္သြား၏။ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ၏၂ေယာက္မရွိေသာ သူငယ္ခ်င္းSusan။
"ဟင္....စပ္စလူးဓာတ္ဘူးပလပ္ျပဳတ္မ လန္႔လိုက္တာဟာ
နင္ငါ့ဆီလာရင္ ေအးေအးေဆးေဆးလာလို႔မရဘူးလား
ဟမ္!!!!!!!!!!!!!"
နွိ ုင္းမွာkorea majorကျဖစ္ေသာ္လည္းsusanကမူ
chinese majorကျဖစ္သည္။ ႏႈိင္းကတည္ၿငိမ္သေလာက္Susanကေနရာတကာပါသည္။အေပါင္းအသင္းလည္းဝင္ဆံ့သူ။ၿပီးေတာ့ ပုရိသေယာကၤ်ားေလးမ်ား၏အာရံုကိုလည္းဖမ္းစားနိုင္သူ။နွိ ုင္းေသြးသစ္ကလြဲ၍ေပါ့ေလ။သို႔ေသာ္Susanကေတာ့သူ႔အနားကိုႏႈိင္းမွလြဲ၍ေတာ္႐ံုေယာကၤ်ားေလးမ်ားကိုအကပ္မခံ။
ယခုလည္း နွိုင္း၏ ပြစိပြစိေရ႐ြတ္သံမ်ားကို အၿပံဳးတပြင့္နွင့္တံု႔ျပန္ကာ ေအးေအးေဆးေဆးပင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"နင္ကလည္းဟာ!!!!ေစာေစာစီးစီးပြစိပြစိနဲ႔ အဖြားရီးက်နာ
ပဲ တကယ္ပါပဲ စိတ္ပ်က္လိုက္တာ"
Susan၏ ေျဖရွင္းစကားကို နွိုင္းကၾကည့္မရစြာျဖင့္
"သြားေလ အဲ့ဒါဆိုလည္းဘာလို႔ငါ့ဆီလာေနေသးလဲနင့္
ဘယ္သူ႔မွမေခၚဘူးသြားငါ့ဆီမလာနဲ႔ သြားသြား"
ဟုနွင္လႊတ္တတ္စၿမဲ။
နွိုင္း၏ နွင္သံကိုလည္းsusanကရွိသည္ဟုပင္မထင္။
ေအးေအးေဆးေဆးcoffeeတခြက္မွာကာထိုင္ေသာက္ေန၏။ေနာက္ဆံုးေတာ့ နွိုင္းေသြးသစ္တို႔ပဲလက္ေလ်ာ့ရစၿမဲေပါ့။
"ကဲ မေ႐ႊေခ်ာ ခင္ဗ်ားေလးမသြားေသးဘူးလား
ေက်ာင္းတက္ေတာ့မယ္ေနာ္ classလြတ္ေတာ့မယ္ ငါေတာ့သြားၿပီ"
နွိုင္းတစ္ေယာက္ေလ့လာလက္စစာအုပ္ကိုပိတ္ရင္းsusanကိုေျပာကာ ထသြားရန္ျပင္လိုက္သည္။
"ေအးပါဟာ ငါလည္းအခုသြားေတာ့မယ္ bye bye ေန႔လည္ငါမလာေတာ့ဘူး နက္ဖန္holidaysရၿပီစေနတနဂၤေႏြ နင့္အိမ္လာမယ္ဒါပဲ bye bye"
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ထြက္သြားေသာSusanေက်ာျပင္ကို
ၾကည့္ကာ နွိုင္းစိတ္ပ်က္သလိုေခါင္းခါလိုက္ရင္းအတန္းဆီသို႔သာ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
^_^
ဆူညံစြာျမည္ေနေသာphသံေၾကာင့္ ရွိန္းကာရန္စိတ္ရႈတ္စြာphကိုယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ contact nameက
"တိမ္ယံ"
phကိုကိုင္လိုက္ရင္း ေဒါသထြက္ထြက္နွင့္ အသားကုန္ဆဲပစ္လိုက္သည္။သူအသံအၿပီးတြင္ တဖကိမွ တိမ္ယံ၏ ခပ္ဟဟရယ္သံကိုၾကားလိုက္ရသည္။ ရွိန္းကာရန္သိလိုက္ပါၿပီ။ သူ႔ကိုသက္သက္လာကလိတယ္ဆိုတာကို
သူကအိိပ္ေနရင္ လာနွိုးတာကိုအေသမုန္းတာေလ။ ဒါကိုသိလို႔တိမ္ယံမင္ၾကပ္တာျဖစ္မည္"
"ဘာလဲေျပာကြာာ"
"စိတ္ႀကီးပဲကြာ ကာရန္ရာ ငါအေကာင္းေျပာမလို႔"
"ေျပာကြာ.....ဘာလဲေျပာာာာာ"
"မင္းဘာလို႔ေက်ာင္းမလာတာလဲ"
"အိပ္ခ်င္လို႔ေလ........"
"တကယ့္ေကာင္ပဲtutorialရွိတာသိရက္နဲ႔ အခုလာခဲ့"
"မလာဘူးေမးလည္းမေျဖေတာ့ဘူးေျပာလိုက္ငါအိပ္ေရးမဝေသးဘူး ထပ္မဆက္နဲ႔ေနာ္ ထပ္ဆက္ရင္ အခုမင္းဝယ္ေပးထားတဲ့ ကားနဲ႔မင္းကိုတိုက္သတ္ပစ္မယ္"
ေျပာၿပီးPhခ်ပစ္လိုက္ကာ ျပန္လည္အိပ္စက္ျခင္းဆီသို႔။
^_^
ညသည္ပံုမွန္အတိုင္းပင္သူ၏တေန႔တာတာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ေန၏။အရာရာသည္တိတ္ဆိတ္လ်က္ ။ လူကံုထံအသိုင္းအဝိုင္းမ်ားရပ္ကြက္ျဖစ္၍လည္းပို၍တိတ္ဆိတ္ေနသလိုပင္။ ျပတင္းေပါက္မွ ျဖတ္တိုက္လာေသာ ေလႏုေအးေလးက နွိုင္းေသြးသစ္၏မ်က္နွာကိုျဖတ္ကာ ကလူက်ီစယ္သြား၏။ ၾကည့္လက္စ သင္ခန္းစာစာအုပ္ကိုပိတ္ကာ အေဝးကိုေမွ်ာ္ၾကည့္မိသည္။အေၾကာင္းရင္းမရွိပဲေရာက္တတ္ရာရာေတြးေနသည္မွာ ႀကီးေမဝင္လာသည္ကိုပင္မသိ။
"သား ဘာေတြေတြးေနတာလဲ နွိုင္းေလး"
ႀကီးေမအသံၾကားမွ နွိုင္းေသြးသစ္၏ စိတ္အဟုန္တို႔
ပစၥဳပၸန္ကိုျပန္လည္ေရာက္ရွိလာပံုရသည္။ႀကီးေမဆီသို႔ ေခါင္းလွည့္လိုက္ကာ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ရင္း
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ႀကီးေမရဲ႕ စာၾကည့္ရင္းေညာင္းလာလို႔ေရာက္တတ္ရာရာေတြးေနတာ"
"အမေလးေလး မင္းကေလးလားႀကီးေမကိုလာခြၽဲေနျပန္ၿပီဘာလိုခ်င္လို႔လဲေျပာပါဦးဘာလဲမင္းေလးရည္းစားရေနၿပီလားမိန္းမလိုက္ေတာင္းေပးရမွာလား"
"ဟာ ၿကီးေမကေတာ့လုပ္ၿပီ သားကေဖေဖနဲ႔ေမေမအေၾကာင္းကိုေတြးေနတာပါ တျခားဘာမွစိတ္မဝင္စားဘူးစာပဲစိ္တ္ဝင္စားတယ္"
သူ႔အေျဖစကားကိုႀကီးေမကသေဘာက်ဟန္ျဖင့္ ေပ်ာ့အိေနေသာ ဆံႏြယ္တို႔ကိုထိုးဖြလိုက္ရင္း
"အမေလးေလး ႀကီးေမသိပါတယ္ေတာ္ ဒါေပမယ့္စိတ္မဝင္စားလို႔မရဘူးေနာ္ မ်ိဳးဆက္ျပတ္လို႔မျဖစ္ဘူးသားရဲ႕ ႀကီးေမကလည္းအပ်ိဳႀကီးဆိုေတာ့သားပဲရွိတာ
ႀကီးေမတို႔ရဲ႕မ်ိဳးဆက္မျပတ္ဖို႔မင္းမွာတာဝန္ရွိတယ္ေနာ္သား"ႀကီးေမ၏ စကားကို စိတ္ရႈတ္ဟန္ျဖင့္ ရင္ခြင္ထဲမွ ရုန္းထြင္လိုက္ရင္း
"ႀကီးေမကလည္း သားအိပ္ခ်င္ၿပီ အိပ္ေတာ့မယ္ ႀကီးေမလည္းကိုယ့္အခန္းကိုျပန္ေတာ့ သြား"
"အမေလးဟုတ္ပါၿပီ အိပ္ေတာ့ေနာ္ ႀကီးေမသြားၿပီအဲ့ဒါဆို"
"Goodnight ႀကီးေမ အာဘြားးး"
ႀကီးေမ၏ အခန္းတံခါးပိတ္သံၾကားေတာ့မွ နွိုင္းေသြးသစ္လည္းအိပ္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္။ ေဘးနားရွိ ညမီးေလးကိုထြန္းလိုက္ရင္းမ်က္လံုးအစံုကိုအနားေပးဖို႔ႀကံစည္မိျပန္ေတာ့
သာယာေသာဂီတသံစဥ္တခ်ိဳ႕က သူ၏အၾကားအာရံုကိုလႈံ႕ေဆာ္ေပးေနျပန္ပါသည္။ အိပ္ယာထက္ဆီမွ လူးလဲထကာ ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ရင္း လိုက္ကာၾကားမွ အသံၾကားရာ ကို တဖက္ၿခံကိုေခ်ာင္းၾကည့္မိေတာ့
"လူတစ္ေယာက္ဂစ္တာတီးေနပါလား"
တစ္ေယာက္တည္းတီးတိုးေရ႐ြတ္ရင္း သူကိုယ္သူေတာင္မသိလိုက္ခင္မွာ ထိုသူ၏သီခ်င္းသံကို နားစြင့္မိလ်က္သား။
အဆံုးသတ္သြားေသာ ဂီတသံအဆံုးတြင္ေတာ့ အမွတ္မထင္ ေမာ့ၾကည့္လာေသာ ထိုသူ၏ စူးရွလွသည့္မ်က္လံုးအစံုကို နွိုင္းျမင္လိုက္ရ၏။ အလန္႔တၾကားပင္ လိုက္ကာေနာက္ကြယ္လိုက္ရသည္။
^_^
ရွိန္းကာရန္တေယာက္ ပ်င္းပ်င္းနွင့္ ၿခံထဲဆင္းကာ ဂစ္တာတီးေနတုန္း တေယာက္ေယာက္ကၾကည့္ေနသလိုခံစားရေသာေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တဖက္ၿခံရွိ အိမ္ႀကီးအေပၚထပ္ လိုက္ကာၾကားမွေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ မ်က္ဝန္းတစံုကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူၾကည့္တာကိုျမင္ေတာ့ လိုက္ကာေနာက္သို႔ အလန္႔တၾကားေျပးဝင္သြားပံုရသည္။ ျပန္ေပၚလာေလမလားဟူေသာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ေစာင့္ၾကည့္ေသာ္လည္းျပန္ေပၚမလာေတာ့။ မျဖစ္ေခ်ေတာ့ မနက္ေက်ာင္းသြားရဦးမယ္ေလ မဟုတ္ရင္ ေမြးသဖခင္ႀကီးကအိမ္ေပၚကကန္ခ်ေတာ့မည္။
"ကံမကုန္ေသးရင္ မင္းနဲ႔ျပန္ဆံုခ်င္ေသးတယ္ မဟုတ္ဘူး မဆံုဆံုေအာင္ကိုလုပ္မွာပါ ရွိန္းကာရန္တို႔ လုပ္ခ်င္ရင္ သိၾကားမင္းဆင္းတားရင္ေတာင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္တဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ေလ....ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ Good night babe"Continues.....
![](https://img.wattpad.com/cover/107119343-288-k540155.jpg)
YOU ARE READING
နွလံုးသားနွင့္ရင္း၍
Fanfiction"Play boyတစ္ေယာက္က အခ်စ္စစ္ကို မေတြ႕ရဘူးတဲ့လား နႈိင္းး ငါမင္းကိုတကယ္ခ်စ္တာ" "မင္းလိုplay boyတေယာက္နႈတ္က ထြက္လာတဲ့ ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို ငါကယံုရမွာလား ကာရန္ သြားစမ္းပါ"