The Four Campus Prince Is A Gangster (Slow Update)

Chapter 5

Jas' POV,

Isang linggo.

Isang linggo na ang lumipas simula nung nakasama ko si Bryan. At sa isang linggo nayun ay mas lalo akong badtrip sakanya! Akalain mo kasi, iniwan nya talaga ko dun sa abandonadong lugar nayun! Tsk. Buti nalang at dumating si Keith! My Savior!

Flashback

Sapilitan akong ibinaba ni Bryan sa gilid ng kalsada. Tsk! Napakasama! Huhuhu.Mabilis nyang pinaharurot ang sasakyan nya palayo sakin.

Muli kong pinagmasdan ang kabuuan ng lugar. Wala kang makikitang tao bukod sakin. Tanging mga naglalakihang poste lamang ang makikita dito at ang isang gusali. I think abandonado narin yung gusali nayun!

Nakakatakot na magisa lamang ako. Lalo pa at nagsimula nang dumilim. Kinalkal ko ang bag ko at kinuha ang cellphone ko. Tatawagan ko si Kev!

Ngunit ng makuha ko ito ay dedbat na! Malas!

No choice ako kundi maglakad! Saan ba kasi to?! Bwiset na lalaking yun!!!! Aist!! Pilit kong inalala lang dinaanan namin kanina. Mukhang malayo layo pa ang lalakarin ko. :/ pero nakakaramdam nako ng pagod.

Tuluyan ng dumilim ang kalangitan, Gabi na. Hindi kuna talaga kanyang maglakad! Kaya naman napagpasyahan kong umupo muna sandali sa gilid ng kalsada. Tsk! Ang sakit na ng paa ko!

Naiiyak nako at natatakot. Hindi ako sanay ng ganto ://

Pilit kong pinapalakas ang loob ko. Kahit sobrang nanlulumo nako. Dala narin siguro ng pagod at takot...

Naramdaman ko nalang na humihikbi na pala ko. Natatakot ako... Yakap ko ang tahod ko at doon umiyak. M-mama... :'(

"Mygad! Jas! Are you okey?!" Mabilis kong inangat ang mukha ko at nakita ko si Keith. Bakas sa itsura nya ang pagaalala sakin.

"Keith...." Hindi kuna napigilan ang sarili ko at pabatakbo akong yumakap sakanya at humagulgol ng iyak.

"Ssssh. Stop crying. I'm here na."

"N-natatak-kot a-ako." Humihikbi kong saad.

"Don't be scared. Sssh I'll take you home."

-End of flashback-

Isang linggo kona rin hindi pinapansin si Bryan. Ni tignan sya hindi ko ginagawa! Ilang beses nya kong sinubukan kausapin pero iniiwasan ko sya.

Ikinuwento daw kasi ni Keith yung nangyari sakin. And siguro nakonsensya sya kasi sya ang dahilan kung bakit ako nandon. Tsk

"Ang lola nyo lungkot lungkutan ang peg." Takang tinignan ko si Shion. Anong lungkot ang sinasabi nya jan?

"Manahimik ka jan Shion! "

"Eh kasi naman teh! Smile ka din. Konti lang!"

Hays. Ewan kodin sa sarili ko. Simula ng mangyari yun naging ganito nadaw ako. Ni hindi mangiti! Siguro dahil sa naramdaman kong takot ng mga oras nayon. Hindi ko kasi inaasahan yun. Kung sa bagay? Kaylan mo ba malalaman na may hindi magandang mangyayari sayo? Amp.

Hindi ko na binalingan ng tingin si Shion ng dumating na yung Prof. Agad naman akong umayos ng upo at pinipilit makinig sa discussion pero sadyang wala kong maintindihan. Ayt! Makisama ka naman utak ko! Tsk.

Mabilis natapos ang pang umagang klase. Lunch break na. Pinauna ko nang pumunta yung tatlo sa cafeteria para makaorder na. Ilalagay ko pa kasi yung iba kong gamit sa locker ko.