Gece'nin Kanatlarında

"Birlikte Düşeriz."

Gitmek,  ya da gitmemek bütün mesele bu muydu? Gidememişti işte . İstese de gidemezdi artık, mühürlenmişti. Ona 'gitme' demesi bile yeterdi. O gün hiç konuşmamışlardı. Gözler anlatıyordu her şeyi , söze ne hacet. Yine eskisi gibi bakıyordu Ali , umut dolu sevgi dolu , gerçekten aşık bir adam gibi bundan yıllar önce ona baktığı gibi bakıyordu . Ama Selin inanmakta zorluk çekiyor hatırlamasına sevinemiyordu bile,  içinde birtakım şeyler hiç te eskisi gibi değildi  . O gün doktorun odasına gittiğinde aslında  her şeyin bir sebebi olduğunu anladı. Bütün suçlamaların , nefret edememelerin  , acıların, unutulmaların ..

.."Ali beyin hafızası yeniden,yerine geldi .."

Ne zamandan beri yoktu ? Yada bu kaçıncıydı? Selin'e bu duydukları karmaşık geliyordu. Nasıl olabilirdi ? Ağzını açamadı , daha doğrusu sadece dinledi .

"Geçirdiği kaza sonucu geçici hafıza kaybına uğramıştı  .. Ama bu diğerlerinden farklı bir durum , bazen hatırlıyor bazen hiç hatırlamıyor , anıları gözünün önünde olsa bile , yaşadıkları kişiler , herkes her şey  .. Yani elinde olan bir şey değil . Ayrıca bu bir hastalık  .. Düzelmesi zor bir hastalık , tanısı konmamış bir hastalık.."

Soru bile soramadı Selin. Ne soracaktı? Neden kaza yaptığını mı? Beden onu unuttuğunu mu , yada başka bir kadın olduğunu ? Sadece bu duyduklarını hazmetmeye çalıştı , zar zor odaya gittiğinde ne yapacağını bilemiyordu bile . Nasıl olacaklardı? Her şeyi , yaşadıkları bütün her şeyi hatırlıyor muydu ? Yavaş adımlarla yatağın kenarındaki koltuğa oturdu ve Aliyi seyretmeye başladı. Nasıl devam edeceklerini düşündü , bir yandan da .

Yavaş yavaş kıpırdanmaya başladığında kafasını Selin'e çevirdi . Masum gözlerle ona baktığında Selin daha da bir yumuşamıştı. Ona yaptıkları nerede kalmıştı ? Biraz daha yaklaşarak ona tam olarak döndü.

"Sevgilim.."

Eskiden olsa karşılık verirdi gülerek ama şimdi ona mani olan şeyler vardı. Ağzını açamadı, sustu kaldı. Sadece yapay bir gülümseme taktı yüzüne, o kadar.

Ali yatakta doğrulup sırtını dikleştirdi .

"Sen .. İyi misin ? "

Selin kafasını salladı, çıkış işlemleri hallolmuştu . Daha fazla oturmayıp yerinden kalktı . Hızlı bir şekilde kıyafetleri çantaya koyarken bir yandan da aklında bundan sonra ne olacağı vardı. Ne zamana kadar kaçacaktı , ne kadar daha gözlerine bakamayacaktı, ona eskisi gibi seslenmeyecekti?

**

Ağır  adımlarla merdivenlere geldiler , Selin Alinin kolundan yavaşça ayrılıp  kapıyı açtı. İçeri girdiklerinde Alinin evindeydiler . Selin çabucak perdeleri açıp içeriye güneş girmesini sağladı ve Alinin yatması için yatağı açtı  . Ardından mutfağa giderek ona sevdiği domates çorbasından yaptı. Odaya geldiğinde elindeki sandığa gözü takıldı Selin'nin, o gün buraya geldiğinde sandığı yerine koymamış olmalıydı. Tepsiyi komidinin üzerine koyarak yatağın ayak ucuna oturdu. Alinin elinde birlikte çektirdikleri fotoğraf vardı. Korkarak konuştu

"Bunu hatırlıyor musun?"

Ali Selin'nin yüzüne baktı ilk önce, hayran hayran suratını inceledi .

"Hatırlamamak mümkün mü? "

Bundan bir kaç hafta önce aynı şeyleri söylemeyen adam şimdi eskisi gibi her şey aklındaydı . Yaptığı her şey boşa gitmişti , daha doğrusu boşu boşuna yapmıştı. Nedenini bilmediği bir sebeptendi hep. Daldığı düşüncelerden kurtulup Alinin elindeki fotoğrafı komodinin üzerine koydu ardından tepsiyi dizlerinin üzerine yerleştirdi . Ali muzip bir gülümseme ile ağzını kocaman açtı , bebek gibiydi .