Joyce's Mom: Anak? Sorry..
Joyce: No Ma. Ako dapat ang magsorry. (umiiyak) Napakaselfish ko. Hindi ko man lang naisip ang nararamdaman mo. Bakit niyo po ba ako binigla?
Joyce's Mom: Kasi. Alam kung hindi ka papayag kapag sinabi ko kung sino ang bagong nagpapasaya sakin. Alam ko kasing galit ka kay Kris.
Joyce's POV
Oo nga pala, kasalanan ko rin pala ang lahat. Dahil sa mga kasinungalingan ko. Bakit humantong sa ganito ang lahat? Sasagutin ko na dapat si Kris this graduation. I really feel hurt. Parang sasabog yung puso ko. Bakit ganito?. I need to call Lexi.
Ring..Calling Lexi..
Lexi: Hello?
Joyce: (umiiyak) Lex, Help me. Ano bang dapat kong gawin?
Lexi: Bakit? Ano bang nangyari? Wait me there. Asan ka ba?
Joyce: Okay. Sa bahay lang ako.
(After ng ilang minuto dumating din si Lexi)
Lexi: Sis? What's wrong? (nakitang umiiyak si Joyce)
Joyce: Ikakasal na ang Mama ko.
Lexi: Huh? Anong mali diyan? Dapat nga maging masaya ka sa Mama mo.
Joyce: Pinipilit ko namang maging masaya. Kaso biglaan. Talagang nabigla ako sis. At masakit pa isipin na Papa ni Kris ang pakakasalan ng Mama ko. ANg sakit! sakit!
Lexi: WHAT??
Joyce: Oo!! Kaya nga. Ang sakit! Dinudurog yung puso ko sis. Ang taong mahal ko ay magiging kapatid ko na. Mali ba talaga ang mahalin ko siya?
Lexi's POV
Naaawa ako sa sis ko. Ngayon ko lang siya nakita na ganito ka lungkot at umiiyak na parang inagaw sa kaniya ang lahat. Para siyang bata ng inagawan ng laruan. Wala akong masabi, ang hirap sumali sa ganitong sitwasyon. Niyakap ko na lang si Joyce ng mahigpit. Sana naman ma feel niya na nandito lang ako palagi. Hindi ko na namalayan, nakatulog na si Joyce napagod ata ng kakaiyak.
Kris' POV
Ano kayang ginagawa ni Joyce? Hindi na kami nagkikita o nagtatawagan man lang. Bukas na ikakasal ang mga magulang namin. Ang bilig talaga tumakbo ng oras. Parang kailan lang.....Pareho kaya kami ng nararamdaman? Gusto ko siyang tanungin. Gusto ko siyang lapitan. Pero magkapatid na kami bukas, hindi man magkadugo pero magkapatid na ang tingin sa amin. Nami-miss ko na siya. Joyce, sumilip ka naman sa bintana.
Joyce's POV
Lumipas ang araw. Ikinasal na nga ang parents namin ni Kris. Hindi man lang kami nagpansinan o nagkibuan. Nakita kong nakatingin lang siya, kaya umiwas na lang ako. Alam kong dalawa kami ang masasaktan kapag itutuloy namin ang relasyon namin. Magka ano-ano ba kami? Magkapatid na nga pala.
Kris: Hi.
Tiningnan ko lang siya.
Kris: Pwede ba ako maupo dito?
Joyce:(nod with fake smile)
Kris: Kamusta ka na? Nami-miss na kita.
Joyce: (nagulat) huh? Ano ba gusto mo e tawag ko sayo? Kuya?
Halatang nagulat siya but he managed to calm down.
Kris: Oo nga pala. You're my little sister na pala. So, gusto mo ba sumama sa kuya mo?
Joyce: Ha? Saan?
Kris: Basta.
Hindi ko alam ang iniisip ni Kris. Hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako. Saan na naman ba kami pupunta?
Joyce: Saan ba tayo pupunta?
Kris: Basta. Angkas na. (sumakay sa bike)
Joyce: Nakita mo namang, nakagown ako.
Kris: Sakay na sabi eh.
Joyce: Oo na.
Na-miss ko rin 'tong ginagawa namin. Wait lang, parang nangyari na to dati ah. Nandito na naman kami sa beach kung saan siya unang nagtapat sakin. Nalimutan ko tuloy ang problema ko sa mga magulang namin.
Joyce: Alam mo ba?
Kris: Ang ano?
Joyce: Sasagutin na kita sana sa araw ng graduation natin. Hindi ko pa nga nasabi (tingin kay Kris) na ........Mahal Kita. Mahal na mahal kita Kris. (naluluha)
Kris: Talaga? (mukhang excited pagkatapos nalungkot)
Joyce: Oo, KUYA.
Binigyan ko talaga ng emphasis yung KUYA.
Kris: Tara na, balik na tayo.
Joyce: Sige.
Bakas ang mga lungkot sa mga mukha namin. Pag balik namin, wala ng tao sa hotel. Umuwi na ata, kaya umuwi na rin kami. Doon sa bahay namin kami nakatira ngayon, pati na si tito at Kris.
Kris' Dad: Saan kayo galing?
Joyce: Namasyal lang po.
Joyce's Mom: Magbihis ka na. magluluto pa ako.
Kris' Dad: Magkapatid na kayo ngayon. Ano bang ginagawa mo?
Kris: Masama po bang mamasyal kasama ang kapatid ko? (pumasok na ng kwarto)
Rebelde ng mga anak ba 'to? Hindi naman.
Tito Raymond's POV
I'm very sorry mga anak. Hindi ko alam, wala akong alam. Nagmahal lang ako, mali ba yun?
Kris' POV
Ang sarap sanang isipin na sasagutin na ako ni Joyce. Mahal niya ako? Sarap pakinggan. Pero masakit marinig na habang sinasabi niya, may kasamang hikbi. Ang sakit. Gusto kong umiyak. Ano ba ang gagawin ko? Ayaw kong sumuko, pero ayaw kong sumuway kay papa. Siguro nga, hindi kami ang para sa isa't isa.
