Joyce's POV
Gumising ako nang maaga for our laboratory. Meron kasi kaming activity, ako pa naman ang leader. Kailangan ko pang mag prepare. Nasa school naku, papasok ng elevator.
Kris' POV
Nagising ako nang maaga. Hindi kasi makatulog. So, I decided na pumunta ng school ng maaga. Nakita ko si Joyce, papasok ng elevator. Mabilis akong tumakbo para mahabol siya.
Kris: Wait!
Tinitigan lang niya ako na para bang nagtataka. Aasarin ko sana siya, kaso naisip ko na mamaya na lang.
Joyce: Ang aga mo ata?
Kris: (tahimik lang na nakatitig kay Joyce)
Joyce's POV
Ang aga naman atang pumasok ni Kris ngayon?! Nakakapanibago. Aasarin pa rin ba niya ako? Kainis! Ang aga aga pa, minamalas na agad. Dalawa lang kami sa elevator, pareho kaming pupunta sa roof deck for our laboratory nang biglang.....
Joyce: Aaaaaaaaaaaaaaaaah!!
Kris: Ano ka ba? Ang ingay mo.
Joyce: Anong nangyari? Ba't huminto ang elevator? Takot ako sa dilim. (sabay pindot sa phone)
Kris: Ewan ko?
Joyce: Sungit!
Hindi lang kami nagkikibo-an na dalawa. Nakaka-ilang kasi. Ilang minuto na rin ang nakalipas simula nang masira ang elevator, wala man lang may tumulong sa amin. I tried calling Lexi and Derrick, even our teachers pero wala pa rin. Ang aga aga pa kasi eh. Hindi naman kami marinig sa labas. Natatakot na ako.
Kris' POV
Nakita ko na parang natatakot siya. Alam kong ayaw niya sakin, kaya siya tahimik.
Kris: Huwag kang matakot.
Joyce: Huh?
Nagsalita na ako, to break the silence. Kitang kita sa mukha niya ang gulat nang tinanong ko siya.
Kris: Sabi ko, huwag kang matakot.
Joyce: Kasi... Kasi..
