“Everythings fvck up.”
“Tamara, come here. I need to tell you the truth.” She said while smiling, tears rolling down off her face.
“Truth? what are you talking about Grandma?”
She showed me the pictures of a child. “Im sorry, for not telling you, he’s your son and his twin sister is------”
Napabalikwas ako ng bangon, what was that? Pinunasan ko ang pawis na namuo sa noo ko. Crap! “ARRRRRRRRRGGGGHH.” I shouted, sinapo ko ang ulo ko, it hurts like fvcking shit.
“Hey, what happened?” Hinihingal siyang pumasok sa loob ng kuwarto.
I paused for a minute. “I had a dream.”
Tiningnan niya ako at itinaas ang baba ko para matingnan ang kabuoan ng mukha ko. “A dream? what’s with your dream?” He asked.
Umiling iling ko, it feels so real, posible kayang totoo. Is really Grandma not telling me the truth about my son? Crap, and what is she talking about his twin sister? How come? Pilit kong inaalala yung panahong kakapanganak ko pa lamang, is that why Sage’s nickname is Schizelle? I need to talk to her, kahit anong pilit kong pagalala sa nakaraang iyon ay wala akong matandaan. Ang alam ko, iisa lang ang anak ko, lalaki siya, walang ibang nakakaalam noon kundi si Aldrin, paanong--
BrentPanget’s Calling....
Tiningnan ko muna si Reisen, he just nodded and left the room. I answer brent’s call. “Hel--”
“WHERE THE FVCK HAVE YOU BEEN? I’VE BEEN SEARCHING FOR YOU THE WHOLE DAY, ANG SABI MO MAKIKIPAGKITA KA LANG SA GRANDMOTHER MO, BUT HECK, WHERE ARE YOU?” Agad kong nailayo ang cellphone sa tenga ko. Sigmon...
“Im sorry, I wasn’t able to tell yo-”
“Tamara, get up. Breakfast’s ready.” Katok ni Reisen sa kuwarto, I stiff what the fvck.
“Who the fvck is that? Where are you Tamara, would you please fvcking tell me?” Anito, mababakas sa tono ng pananalita nito ang galit.
Putek, dapat ako yung nagagalit dito diba? He’s the one who cheat on me, not me. “Nasa tagaytay ako, Im sorry. I’ll talk to you kapag medyo nakapagisip isip na ‘ko.” I choose to ended the call.
Hindi ko alam kung anong problema niya, the heck. Siya pa itong magagalit? but the fvck, who wouldn’t be. Narinig niya akong may kasamang ibang lalaki sa bahay, who cares? alam ko naman sa sarili kong wala akong ginagawang masama katulad niya.
Gusto ko sanang paniwalaan na isang masamang panaginip lang yung nangyari kahapon, pero sa tuwing naiisip ko, pakiramdam ko itinatarak sa puso ang isang milyong patalim, paulit ulit na nagrereplay sa utak ko kung paano siya halikan ng babae sa labi niya, kung paano niya -- fvck.
Tumayo ako at tiningnan si Reisen na ngayon ay nakatingin rin sa akin. “Thankyou, but I need to go Reisen.”
“Okay lang yon, ihahatid na kita.” Tumayo rin siya kinuha ang jacket at car keys sa ibabaw ng lamisita.
“Hindi na, andami mo ng naitulong sa akin, hindi ko na alam kung paano pa kita susuklian niyan.”
“Bibigyan kita ng limang piso, tapos suklian moko ng tres, kwits na tayo hahaha. Joke, hindi naman kailangan ng sukli sa pagtulong, napaka mo talaga, hindi ako humihingi ng kahit anong kapalit.” Aniya at maya maya’y pinisil ang pisngi niya. “Osiya, halika na at baka abutin pa tayo ng traffic sa daan.”
Tumingin siya sa relong pambisig, it’s just only 5:00 in the morning, hindi niya alam kung bakit ang agang gumising ni Sigmon. “Hindi kapa nag-aagahan, gusto mo bang kumain muna tayo?” Tanong niya sa akin ng makapasok sa loob ng kotse.
I just shrugged. “Hindi pa naman ako nagugutom.” Tanging pagtango na lamang ang isinagot nito sa akin at magdrive na.
Wala pang kalahating oras sa byahe ay naramdaman ko na ang pagkalam ng sikmura ko. I stared at him for a moment. “Now you’re hungry, aren’t you?”
I shyly smiled at him. Dumaan siya sa isang drive thru and ordered some breakfast food. I ate silently then after one and a half hour, nakarating na rin kami pabalik sa hospital, will i able to go? Damn, kapag pumasok ako maaalala ko na naman yung sakit but damn, I need to confirm something.
Kahit naman hindi ako pumasok, naaalala ko padin. I breath in and out, bumaba ako ng kotse ni Reisen and bid my goodbye, he insist he’ll gonna wait for me but I refuse. He’ve done enough, tama na iyong inilayo niya ako at ibinalik sa lugar na ito.
Tinawagan ko muna si Aldrin para makuha ang number ni Grandpa, for sure kasama niya si Grandma, I need his help. Hindi ako pwedeng basta na lang pumasok sa room niya at magtanong, Elizabeth would be probably mad. Whe I receive his text, I immediately dialed the number he gave. It took three rings bago niya sagutin ang tawag. “Yes, hello?”
I let out an heavy sigh. “I-I need y-your help G-grandpa.” I said stuttering.
“Oh my sweet jesus, it’s you my dear, how may I help you?” He answer.
“Kailangan kong makausap si Grandma, I need to know the truth behind those dreams.” Mabilis kong sagot, hindi lang ito ang unang beses na napanaginipan ko ang bagay na iyon, it’s always been cutted of.
“T-truth? I see, walang tao sa kuwarto bukod sa akin at Grandma mo, come here. Mamaya pang 12 ang balik nila Elizabeth dito. Takecare apo, I missed you.”
I fixed my self up, nagmadali akong maglakad ng may mabunggo ako. “What the--- Tamara?” He hugged me tight, how I miss you sigmon. But not now, may kasalanan kapa sa akin, hindi pa tayo tapos.
I stared at him coldy, “Are you done? I need to go.”
Nang wala na siyang sasabihin pa, I turn my back, kailangan ko ng magmadali. “W-why are you like that? w-where have you been? bakit ka may cast? are you feeling well? Im sorry.”
“Asked yourself, let me go first. I’ll talk to you later, hindi pa tayo nagtutuos, maghanda kana ng magandang eksplinasyon.” Malamig na saad ko at tinalikuran siya.
Damn-ed. I miss him....
YOU ARE READING
A BEAUTIFUL CREATION (BS 2 - Completed)
Romance"Madaming nagbago sa sarili ko, madami ang nagbago sa mga naka-sanayan ko, pero hindi ako mismo." -Tamara Jacob
