စာအုပ္ကို ဖြင့္ကိုင္ကာ နံရံကိုေက်ာမွီထိုင္ေနေသာ္လည္း စာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္လံုးမွမျမင္။
ညကလည္း ရင္ေတြခုန္လြန္းရ၍ တစ္ညလံုးအိပ္မရခဲ့။
တကယ္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းအိပ္မရခဲ့တာ သံုးညရွိျပီျဖစ္သည္။ ကိုစိုင္းဖြင့္ေျပာလာခဲ့သည့္ညကလည္း အေပ်ာ္ေတြလြန္ကာ အိပ္မရခဲ့။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္လည္း ဘာမွမျဖစ္ဟန္ေဆာင္ရတာေရာ၊ ကိုစိုင္းကိုေတြ႔လ်ွင္ ရင္ေတြခုန္ရလြန္းတာေရာ ေပါင္းကာ ေန႔အခ်ိန္မ်ားတြင္ စိတ္လွုပ္ရွားရသေလာက္ ညဖက္မ်ားတြင္လည္း အိပ္မရခဲ့။
ဒီေန႔ည..
ဒီေန႔ည ကၽြန္ေတာ္ ကိုစိုင္းကိုအေျဖေပးရမည္။
ႏွစ္ခ်က္ဆက္တိုက္ျမည္လာေသာ ဆိုင္ကယ္ဟြန္းသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ျပတင္းေပါက္မွ ေခါင္းျပဴၾကည့္လိုက္သည္။ အိမ္ေရွ႕မွာ ရပ္ထားေသာဆိုင္ကယ္ေပၚတြင္ ကိုစိုင္းရွိေနသည္။ ဆိုင္ကယ္ေပၚမွ လက္ျပလာေသာ ကိုစိုင္းမ်က္ႏွာသည္ အရင္ေန႔မ်ားကထက္စာလ်ွင္ တည္ေနသလို။
"လာျပီ ကိုစိုင္း.."
အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်ထားေသာ ေက်ာပိုးအိတ္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ရင္း အိမ္ေရွ႕ေလွကားမွ ဆင္းရန္ျပင္ခ်ိန္ မီးဖိုခန္းမွ ေမေမ ေခါင္းျပဴလာသည္။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ သား.."
"ကိုစိုင္း လက္ဆည္ကန္ မေရာက္ဖူးဘူးဆိုလို႔ လိုက္ပို႔မလို႔.."
"ေနေအးမွ သြားတာမဟုတ္ဘူးဟယ္.. သားစိုင္းက ေနပူဒဏ္ခံႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး.."
ဒီလိုပဲ ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ကိုစိုင္းကို ပိုျပီးစိတ္ပူတတ္ေနျပီျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ေရာ ကိုစိုင္းပါ အိမ္မွာေနျပီး ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ ေန႔ဖက္သာေက်ာင္းတက္ဖို႔ပင္ ေမေမေျပာေနျပီျဖစ္သည္။ ကိုစိုင္းတစ္ေယာက္တည္း အိမ္ငွားေနတာကို ေမေမ သနားေနသည္။ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ကအစ ကိုစိုင္းအ၀တ္အစားေတြပါ ေလ်ွာ္ဖြပ္မီးဖိုတိုက္ေပးရန္ ေမေမ စိတ္ပူပန္ကာ မၾကာခဏ ေမးျမန္းေနတတ္သည္။
"ညစာအိမ္ျပန္စားေနာ္.. မင္းတို႔ၾကိဳက္တဲ့ ေရွာက္သီးသုပ္လုပ္ထားေပးမယ္.."
YOU ARE READING
မြို့ဟောင်းမြေမှ ချစ်သက်သေ
Romance(ZawGyi & Unicode) "ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းကို မမွန်ရဲ့အနုပညာ စိတ်ကူး နဲ့ ပေါင်းစပ်ပြီး တခြားသူတွေ ရဲ့ ရင်ထဲမှာ စွဲထင်ကျန်ရစ်စေချင်လို့ပါဗျာ.." မမွန်ကိုရင်ဖွင့်လာတဲ့ မောင်လေးရဲ့ စကားတွေအများကြီးထဲက စကားတစ်ခွန်းပါ။ (အကြင်နာမွန်...
