"Bu böyle olmaz." dedim ve yanıma gelen abime döndüm. "Senin iş de böyle olmaz abi. Yine ne yaptılar sana?"
"B-beni buldular ve dövmek istediler."
"Istedidiler derken?" diye sordum çünkü abimin öbür gözüde morarmıştı ve okuldan önce sağ gözünün sağlam olduğuna emindim.
"Bende para teklif ettim vurmasınlar diye. Onlarda kabul ettiler."
"Abi ozaman neden geç kaldın? En az 10 dakka bekledim." sordum.
"İşte sonra d-dövdüler."
"Nasıl abi? Sen parayı verdin ama seni dövdüler mi?"
Evet diyerek kafasını aşağı yukarı salladı. "Abi olsun üzülme. Hadi eve gidelim, zaten 3 saat yolculuğumuz var." Abimin kolundan tuttup otobüs durağına gittik.
____ 3:30 saat sonra ____
Biz eve geleli çok olmuştu ama babam hala gelmemişti. Hiç birşeyde yemedik zaten. Ikimizde çok acıkmıştık.
"Çocuklar ben geldim." Babamın sesini duyduğumda hemen kafamı kaldırıp ona baktım. O da büyük bir şaşkınlıks anime bakıyordu. Tabi, çocuğun öbür gözüde morarmıştı.
"Cik cik cik! Şu çocuğun suratının haline bak ya. Çocuğu hem dövüyorlar, hemde parasını alıyorlar. Benim yarın işim olmasaydı sizin okulu basmayı iyi bilirdim."
Babam mutfağa giderken "Yarın hafta sonu ne işin var baba?" diye sordum. "Okulda mesai var kızım." diye cevapladı babam sorumu ve elinde poşetle masaya oturdu. "Hadi bakalım çocuklar." diyerek poşeti açtı. "Güzel güzel yiyin dürümlerinizi."
"Hergün dürüm döner mi yiyeceğiz?"
"Bende hep böyle. Bir gün döner, bir gün dürüm, hamburger, kebap, adana, urfa oooo. Çok." Babamın göbeği nerden geldiği belli. Böyle yerse hasta da olur.
"Bu böyle olmaz." dedim hemen.
"Evet böyle olmaz." dedi abim. Ona gülümsedim. "Arada pizza'da söyleyelim." Yok artık. Tabi babam hemen üstüne atladı. "Söyleriz,evet."
"Hayır." dedim hemen. "Böyle olmaz. Hergün bunları yiyemeyiz. Hiç sağlıklı değil. Ayrıca böyle okulda gidemeyiz baba. Kervan gibi, üç saatde git üç saatde gel. Abimin durumuda hiç iyi değil. Biz o okula gitmiyoruz!"
"Yani çocuklar o okuldan başka ucuz okul yok. Ve yemek için de evlenmem gerek."
Abimle ben aynı ağzdan "Hayır!" dedik. Bide babam evlenmesin sakın.
"Ya bizi yıllardır sadece hafta sonu gördün. O da işin çıkmayınca. Sanki çocuğun değil, uzaktan akraban gibi olduk." dedim. "O okula gitmiyoruz ve sıcak yemek istiyoruz." Sertçe masaya vurdum ve kalktım.
"Miray." diyerek babamda kalktı. "Ortada problem yok sen problem yaratıyorsun."
"Baba!" dedim. "Problem istemiyorsam matematik hocası olmayacaktın. Bizi istemiyorsan baba olmayacaktın."
Babamın yanından geçip odama gittim ve yatağıma oturdum. Abimde bir kaç dakika sonra yanıma oturdu.
"Üzülme." dedi abim. Ona sarıldım.
"Çocuklar." dedi babam ve kapıyı açtı. "Size bir okul buldum."
"Ne okulu?" diye sordum.
"Hani benim yarın işim var dedim ya okula. Sizde sonradan geleceksiniz. Yeni okulunuzu görmeye. Tamam mı?"
Başımı evet diye aşağı yukarı salladım.
"Tamam hadi yatın siz." dedi babam ve mutlulukla ışığı söğüttü.
Ertesi gün:
Abimle, okul kıyafetlerimizle babamın müdürlük yaptığı okulun kapısında duruyorduk.
"Hadi girelim." dedim ve abimin koluna girdim. Okula girdiğimizde büyük bir kalabalık bizi bekliyordu. Bugün haftasonu? Bunlar bu okulda kalanlardı herhalde. Tam bizi bekliyorlar sanıyordum ki ortada iki kişi gördüm. Birbirlerine bakıyorlardı. Arkadaşca bakış değildi bu. Sanki kavga ediyorlar gibi. Uff baba, bulduğun okul bu muydu?
