8 by 8: Ascii Macaraig. Weird name, I know.

Mulai dari awal
                                        

They sped away with their carts and baskets so I rolled my eyes before I pushed the cart again. Mga bwisit.

—__—


"I appreciate your kindness," nakangiting salubong ni Wallace sa amin. Dumako ang tingin niya sa apat na malalaking plastic bag sa mga kamay ko and his smile instantly faded. He gave me an apologetic expression. Ismid lang ang iginawad ko sa kanya at kay Nam na kasalukuyang naglilinis na naman sa paligid. "Sorry about that," sinserong ani Wallace at kinuha ang mga plastic bags sa kamay ko nang dahan-dahan. "Anamnesis is just isn't used on having a girl around," sabi pa niya at naglakad papunta sa bar counter.

Not used, not used. Heh! I was about to cuss aloud nang may magsalita sa likod ko.

"You're in the way, Nisus."

Mabilis akong lumingon at magmumura na sana nang makita ko si Terra.

"Terra!" gulat kong sigaw at inalalayan siya nang makita siyang naka-wheel chair. "Let me help you. Anong ginagawa mo rito?"

"I expected you to visit me in the hospital. Anong klase ka bang fan?! My other fans will die just to see me but you, alam mo bang sinabi ko sa mga nurse, doctor, at guard na kapag may babaeng Nisus Husson ang pangalan at gusto akong makita, you should let her in?!" naiinis niyang sabi.

Aba. Sinabi ko bang pupunta ako?! I'm not in the mood to act as a fan right now but I can sympathize a little to this boy here.

"Sorry. Things came up. I became busy working in the bar," sabi ko na lang. Tinulak ko ang wheelchair papunta sa lugar kung saan may nakalagay na babasaging mesa at isang couch. Inalalayan ko siya para makaupo siya nang maayos sa couch. Iyong left leg niya lang naman kasi ang natamaan kaya nakakalakad pa siya kahit papaano. "Would you like to eat or drink?"

He rolled his eyes and said, "I already paid Wallace Washington for your private service for me today."

"Private service?! What the heck are you talking about?!"

"Oh, he didn't tell you?" Ngumisi siya. Anong nginingisi-ngisi mo diyan?! "He sold you to me. You're mine today."

Okay. Fine. I know how Wallace loves money and I know Terra is rich pero bakit ako?! Damn them all!

"Okay."

"You'll just play with me, that's all."

"What game is it?" Buti naman at game lang. Psh. Wala pa naman akong tiwala sa kabataan ngayon.

"Kill Moriarty," aniya. Napako ako sa kinatatayuan ko at tumitig sa kawalan. "It's a game gi—"

"What are we going to do, mama?"

"We'll play the game (Kill Moriarty). You hate Moriarty, don't you?"

"Yes. How is it played, mama?"

"If you think that person is Moriarty, kill him."

"Wow. That's easy. Can I kill you now?"

"Nisus, are you okay?"

Napakurap-kurap ako at tiningnan si Terra. Sumakit bigla ang ulo ko pero ininda ko na lang. Walanghiyang Wallace na 'yon! Binenta ba naman ako! Well, it's okay because at least, he's not sending me off to Terra forever.

"I'm fine. Ano nga ulit ang sinabi mo?"

Nalukot ang mukha ni Terra at tinuro ang tabi niya. Umupo na lang ako dahil parang matutumba ako because of this headache.

"Fuck. You're not listening, are you?" Umirap siya at may kinuha sa ilalim ng kanyang wheel chair. Laptop. Two gaming joysticks. Nilapag niya ang mga iyon sa mesa at tinapik-tapik niya isa-isa. I usually see that gesture from men when they're  flirting with their motorbikes. Iba naman ang kay Terra. He's building an odd relationship with his gadgets. "I just opened a package a couple of hours ago. It was a gift from a friend. He said the laptop contained a game called (Kill Moriarty) and asked me to do a beta-testing before he'll release it to the public. I found out it's for two players and my sister isn't good with games like this. I assume my friends aren't interested either so I thought about someone who can put up with this shit."

Case-by-CaseTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang