Faded [Book II] Sequel to Colours

Κεφάλαιο 6ο:[Έντονο Πράσινο]

Stormy

"Gray;",φώναξα καθώς εκανα ενα βήμα μπροστά απο τα σκαλιά της εξώπορτας.
Το σώμα μου πλεον ειχε παραδοθεί στην βροχη και στο κρυο.Ξεκινησα να διασχίζω τον δρομο για να φτάσω πιο κοντα στην φιγούρα που πίστευα πως τόση ωρα έβλεπα.

Η φιγούρα μόλις άκουσε την φωνή μου γύρισε προς το μέρος μου.

Και τοτε τον ειδα.

Για πρωτη φορα μετα απο μισο χρονο.Ήταν τοσο όμορφος,όπως παντα.Η μαυρη κουκούλα του,σκέπαζε το κεφαλι του.Ηταν μούσκεμα,όπως και εγω.Αλλα δεν τον ένοιαζε.

"Grayson!",ξαναφωναξα οταν συνειδητοποίησα πως ηταν αυτος και ξεκινησα να τρέχω προς το μέρος του.

Μόλις αντιλιφθηκε την παρουσία μου να τον πλησιάζει εκανε κατι που έσπασε την καρδια μου σε χίλια κομματια.Το πόδι του έσπρωξε το κατω μέρος της μηχανής η οποία ξεκίνησε.

Έφυγε.

Έμεινα στην μεση του δρόμου ακίνητη.Τα αυτοκίνητα με προσπερνούσαν και κόρναραν,ενω οι οδηγοί με έβριζαν να φύγω απο την μεση.
Εγω ειχα μείνει να κοιτάω την μηχανή του να απομακρύνεται.Χωρις να πει λέξη.
Το μονο που θα ηθελα να ακουσω θα ηταν το όνομα μου να ξεφεύγει απο τα χείλη του.Καθε φορα ακουγόταν σαν την πιο γλυκιά μελωδία.

Επιασα το απειρο στον λαιμο μου.
Για εμενα το εκανε ολο αυτο.Για να ειμαι ασφαλης.
Τα λόγια αυτα επαναλαμβάνονταν στο μυαλό μου.

[...]

"Νομιζω πως το δωμάτιο τρία ειναι ελεύθερο.",είπα στην κοκκινομάλλα ιδιοκτήτρια καθώς κρατούσα το σκυλάκι της στην αγκαλιά μου.

Εκεινη αγχωμενη με ακολούθησε και μπήκαμε μεσα στο δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πισω μου.

"Πραγματικα δεν εχω ιδέα πως εγινε.Μαλλον τον πάτησα κατάλαθος..",ειπε και έβαλε τα χέρια στο στόμα της,καθώς πλησίασε τον σκύλο της που τον ειχα ακουμπήσει πανω στον σιδερένιο πάγκο.

"Μην αγχώνεσαι.Δεν ειναι ανησυχητικό.Απλά έσπασε το νύχι του.",την καθησύχασα και του εκανα τις απαραίτητες ενέσεις.
"Πολυ γενναίος εισαι.",ειπα στον σκύλο και τον χάιδεψα.

"Ο Gray είναι ήρωας.",είπε και έμεινα να την κοιτάζω.

"Συ-συγγνωμη;",την ρώτησα και εκεινη σήκωσε το ενα της φρύδι.