အခ်စ္စစ္

အပိုင္း(၈)

အခ်စ္စစ္.....
အပိုင္း၈......

ခပ္တိုးတိုးေလွာင္ရယ္သံ...ကို့အတြက္ေသခ်ာလို႔
ေနခဲ့တာ
တိုးရွရွအျပစ္တင္သံ...ကို႔အတြက္ရည္ရြယ္လို႔ေနခဲ့
တာပါေလ

မ်ဥ္းျပိဳင္တစ္ခုထက္..ျဖတ္မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းပိုလို႔မျဖစ္
ခ်င္ခဲ့တာပါ ကိုကို
ထာ၀ရမနီးစပ္နိုင္ေပမဲ့..တစ္သက္တာျမင္ေနခြင့္ေလးေတာ့ရွိခ်င္တယ္
ျဖတ္မ်ဥ္းေလးလိုတစ္ျကိန္တစ္ခါေတြ႔ဆံုျပီးမွထာ၀ရမေ၀းခ်င္ဘူးေလ...

ေ၀၀ါးလို့ေနတဲ့ မ်က္၀န္းတစ္စံုကို ဖြင့္လွစ္မိေတာ့ စူးရွရွတိုး၀င္လို့လာတဲ့အလင္းတန္းတစ္ခု
အိပ္မက..္ အိပ္မက္တစ္ခုထက္မပိုခဲ့ဘူး.... သူခ်စ္ခဲ့တာ သူနဲ့ေပ်ာ္ျမဴးခဲ့တာေတြ.. အရာအားလံုးက..စိတၱဇဆန္ဆန္ေပ်ာက္ကြယ္လို့သြားျပီ ...

ခဏ..ဒီိအခ်ိန္ခဏေလးကိုလဲကြ်န္ေတာ္တန္ဖိုးထားတယ္ သူနဲ့ပက္သတ္သမ်ွ အေသးအဖြဲ ့ေလးကအစ ကြ်န္ေတာ္တန္ဖိုးထားခဲ့ေပမယ့္ သူကေ၇ာ.......

ျကယ္စင္ေလးေတြ ထြန္းလင္းလို့ေပးေနတာ ဘယ္သူ့အတြက္မ်ားလဲ
အမ်ားအျမင္မွာ..... လမင္းၾကီးကသိပ္ကိုေအးခ်မ္းလြန္းတယ္ တကယ္ေတာ့ အထီးက်န္အဆန္ဆံုးျပပုဒ္ဆိုတာ သူတို့ေမ့ေလ်ာ့ ေနခဲ့ေလတာ......

'လြမ္း.....'

ျဖဴ ေဖြးေဖြးမ်က္နွာက်ပ္နဲ့အတူနားထဲတိုး၀င္လာ
သည့္အခ်ိဳသာဆံုးအသံေလး....

က်ြန္ေတာ္ဟာေတာင္းတသူထက္ပိုတဲ့တက္မက္သူ.

'လြမ္းသတိရျပီလား.....'

အျပံဳးတစ္ပြင့္နဲ့ေမးျမန္းလာတဲ့ ကိုကို့ စကားသံ
အဆံုး
သူေခါင္းညိမ့္ျပရင္အျခားတစ္ဖက္သို့မ်က္နွာလြဲလိုက္သည္
နာက်င္ရသည္ထက္ပိုတယ္ ကိုကို႔ရဲ့အျပံဳး ကိုကို႔ရဲ့
အသံတို့က
ျဖစ္နိုင္ရင္ ျဖစ္နိုင္ခဲ့ရင္ က်ြန္ေတာ္အရာအားလံုးကို
အရွံုးေပးလိုက္ခ်င္ျပီ...

"ဘာလို့လဲ လြမ္းေခါင္းမူးလို့လား ဘယ္နားနာေနလို႔
လဲ....."

"က်ြန္ေတာ္ ဘာ.ျဖစ္.သြား.တာ.လဲ"

"က်ြန္ေတာ္...."

က်ြန္ေတာ့္ရဲ့အေျပာကို တအံ့တၾသျပန္လည္ေမးျမန္း
လာသူ...
ကိုကိုက်ြန္ေတာ္ေလ ကိုကို႔မ်က္လံုးထဲကလိုကေလး
ဆိုးေလးမဟုတ္ဘူး...
ကိုကို ထင္သလို မ်က္ရည္ေလာက္ပဲက်တက္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူးေလ...
အဲ့..အဲ့တာေၾကာင့္က်ြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ေပးလို့မရဘူးလားေလ..
ဘာမွေတာ့သတ္ဆိုင္မွုမရွိေပမဲ့လို့ေပါ့....