Auxılıum Serisi II; Alavan

2. Bölüm

2. Bölüm

Ecel'in bakış açısı;

Gabe bir kez daha yutkundu ve zilyonca sorduğunu yeniledi. Örgütün en geç üyesi oydu. Onun için bazen gerçekten üzülüyordum. Normal bir insandı ve bunlara bulaşmamış olsa normal bir insan gibi yaşabilirdi. Henüz bende bile gençti. Kaçtı ki? On yedi ? Belki On sekiz...

Ailesini hiç tanımamış ve on  yaşına kadar devletin yetimhanesinde büyümüştü. On yaşına bastığı gün yetimhaneden kaçıp, sokaklara düşmüş hayatının daha berbat olamayacağını düşünürken Alex ile tanışmıştı. Şimdi Alex'in barlarından birinde çalışıyordu. Uzun kirpiklerini kırpıştırdı.

"Yani bu gece gelecekler?"

Alex vakurca başını salladığında ona kötü bir bakış attım. Gabe'i bu işe karıştırmaması konusunda ondan söz almıştım ve Gabe karşımda zangırdadıkça bunu Alex'e hatırlatma gereği duyuyordum.

En sonunda beklediğim cümleyi kurmuştu.

"Ama sen bu plandan uzak duracaksın. Sadece bir garsondun. Anlaştık mı?"

Gabe başını salladığında büyük oranda gevşemişti. Bu zavallı çocuğun vampirler karşısında savaştığını düşünmek bile kanımı donduruyordu. Alex bu kez bana döndü.

"Bu gece olduğundan eminsin değil mi? Ya da rüya görmediğinden?"

"Hayır Alex! Tabi ki eminim ve Tabi ki rüya görmedim. Kağıt hala yanımda."

Eski püskü çekmeceyi biraz da olsa zorlayarak açtım ve içinden buruş buruş olmuş kağıt parçasını çıkardım. Birkaç gün önce yatağımın yanı başındaki pencere, ben uyurken kırılmış ve kırılmasına neden olan taşa sarılı bir kağıt bulmuştum. Artık sararmış kağıdı tekrar okudum.

Cuma gecesi bir şarkı isteği gelecek şerefine...

Oh anne anne anne...
Sadece bir el ateş ettim ve adam öldü.
Şehir merkezinde..
Büyük kalabalığın önünde..

İstek yapan gece kadar siyah saçlı kadına iyi bakacaksın sen de. Çünkü o kadın seni çok iyi tanıyor Praesidio.. Ve şarkın çalındıktan sonra gece kadar siyah o kadının saçlarının arkasında geceye karışacaksın sen de. Daha sonra tanıdık bir yüz selamlayacak seni, gri-mavili gözleri ile..
İmza:Karanlık Şövalye

"Ve sen bunun babanı öldüren adam olduğunu söylüyorsun?"

Elimdeki kağıdı masaya vurarak bıraktım ve Alex'in üzerine yürüdüm.

"O adamı, o ismi, yaşadığım sürece unutmamam Alex! Lancelot Dark! Bu ismi hayatım boyunca unutmayacağım! Notta açıkça belli değil mi? Geçenlerde çalan o şarkı sözleri Alex! Öldürdüğünü söylüyor. Şehir merkezinde, büyük kalabalığın önünde! Bu gün istek parça gecesi ve mutlaka bu şarkıyı esmer bir kadın isteyecek. Gece kadar siyah saçları savrulduğunda sen de geceye karışacaksın diyor; yani kadın kalktığında benden onu takip etmemi istiyor. Dışarı çıkmamı Alex.. Tanıdık bir yüz! Onu öldüren yüz! Ba... "

Kelimeyi tamamlamadan arkamı dönüp kağıdı hışımla aldım. Alex'in gözüne sokarak hararetli açıklamama devam etim.

"Bak!" Dedim ve imza kısmını kelime kelime açıkladım.

"O yüzü asla unutmam! Ve o ismini de! Lancelot; cesur şövalye demek!"

"Gözlerime bak Ecel ve öfkeni kontrol altına al. Sana inanıyorum. Sadece bu planı yürürlüğe sokmak için çok uğraştık ve hepimiz biliyoruz ki bu içimizden birçok ferdin ölümüne neden olacak. Emin olup olmadığını bilmem gerekti."