This is me

Date?

We rijden een grote parkeerplaats op, en als ik zie waar we zijn valt mijn mond open van verbazing. Hij heeft me mee genomen naar een ijsbaan! 'Dit meen je niet!' 'Ja, dit meen ik wel... Wij gaan schaatsen! Er is niks wat je er tegen kunt doen.' Ik zucht diep en zeg: 'Vooruit! Laten we gaan...' Hij geeft me een big smile en pakt onze tassen en we lopen samen naar de ingang. Als we binnen zijn loop ik gelijk naar de shop om schaatsen te huren. "Je moet kunstschaatsen nemen." Mijn hart maakt een sprongetje. Ik draai me om en daar staat Ethan. "Liet ik je schrikken?" "Een beetje wel, ja." "Sorry." "Geeft niet."

Jake komt aan lopen en kijkt naar Ethan. "Hè man!" zegt Jake. "Hè Jake." antwoord Ethan. Ik kijk ze verward aan. "Kennen jullie elkaar?" "Ik ken Ethan al sinds de kleuterschool. Beste vrienden sinds toen." zegt Jake. "Maar dude wat doe jij hier en hoe ken jij Emma?" "Ik heb Emma leren kennen op een verjaardag van een vriend, die haar broer bleek te zijn." Ik draai me om om mijn schaatsen aan te pakken en loop naar een bankje om ze aan te doen, terwijl Jake en Ethan met elkaar aan het praten zijn. Als ik mijn schaatsen aan heb roep ik: "Yo Jake! Jij hebt me hier heen gesleept dus ga jij ook het ijs op!" "Ik kom al! Vind je het erg als Ethan met ons mee schaatst?" "Ik niet hoor, kunnen jullie mij allebei overeind houden." en ik steek plagend mijn tong uit. Ik ga staan en de jongens komen aangesnelt als ik sta te wankelen op mijn schaatsen. Ze houden mij aan beide kanten vast om me staande te houden. Ze schieten allebei in de lach. "Dit is niet grappig!" "Wel een beetje, kom op geef toe." zegt Jake. "Ja, kom op. Als wij je nu loslaten val je binnen 5 minuten om." zegt Ethan. "Das niet waar!" protesteer ik. Ik zie dat de jongens elkaar onheilspellend aan kijken. "Waag het niet!" waarschuw ik ze. "Oke prinses, wat jij wil." zegt Jake plagend. Nu lachen we allemaal. Als we uitgelachen zijn gaan we het ijs op en de jongens houden allebei mijn hand vast. Ik voel me een beetje ongemakkelijk en blijkbaar heeft Jake dat gevoeld, want hij zegt: ”Geen zorgen, ik heb geen gevoelens voor jou. Niet gemeen bedoeld hoor, maar ik val op jongens." Ik kijk hem vol verbazing aan. "Kijk niet zo naar me! Ik voel me er ongemakkelijk door." zegt Jake. "Sorry." zeg ik terwijl ik weer voor me uit kijk.

Na een korte stilte maken de jongens opeens een onverwachte beweging en nemen ze me mee in een soort van pirouet. "Aaah! Jongens!" "Wat? Je vroeg er zelf om!" zegt Ethan vastberaden. "Hoezo dan?" vraag ik verward. "Omdat je zo raar naar me keek en die pijnlijke stilte." zegt Jake. "Dat is geen goede reden!" zeg ik verontwaardigd. En ja hoor weer een pirouet. "Jongens! Stop daarmee!" Maar het is al te laat. Ik verlies mijn evenwicht en ik val en in mijn val trek ik ook de jongens omver. We schieten in de lach. "Zie je, dat krijg je ervan als je wilt gaan shaatsen met mij." Ethan en Jake staan alweer. "Oke, oke. Ik geef toe. Het is niet zo'n goede keus geweest. Maar je kunt wel rolschaatsen." zegt Jake. "Dat zijn 2 heel verschillende dingen." zeg ik protesterend. "Wat jij wil." zegt Jake terwijl hij met zijn ogen rolt. Ik zit nog steeds op het ijs als Ethan zegt: "Hier, laat me je helpen." Hij steekt zijn hand naar me uit, dankbaar pak ik zijn hand en hij trekt me overeind. Samen schaatsen we nog een paar rondjes als Jake zegt: "Is het al zo laat?! Ik moet gaan, mijn zus komt bij mij eten. Jullie kunnen wel blijven hoor." Dat laatste zegt hij met een knipoog, voordat hij weg schaatst en ik voel mijn wangen gloeien. Nu zijn alleen wij nog over en ik begin me een beetje ongemakkelijk te voelen. Ethan pakt mijn hand en trekt me naast zich en zo schaatsen we al pratend nog een tijdje verder de tijd helemaal vergetend. "Oh. Het is al bijna half 6.” zegt Ethan. Bijna tegelijkertijd hoor ik een stem door de speakers komen die mededeelt dat de ijbaan bijna gaat sluiten en dat de bezoekers zich naar de uitgang moeten begeven. Samen schaatsen we van het ijs af en lopen we naar de bankjes waar ik mijn schaatsen uit doe en mijn sneakers weer aan. Ik lever mijn schaatsen in  bij de shop. Als ik me om draai staat Ethan al klaar om naar buiten te gaan. Als we buiten staat realiseer ik me dat ik geen vervoer heb. "Ik rij je wel naar huis." zegt Ethan. Het lijkt wel alsof hij mijn gedachten kan lezen. "Dankje."

--------------------

Yay hier is Hoofdstuk 5!

Het duurde langer dan gedacht, maar ik heb hem af :)

Vote, comment

Enjoy