Spy

27. Jutsu en jitsu

'Hey.' De jongens kijken verschrikt op. 'Geen zorgen, ik doe nog steeds niets.' Ik kijk naar Logan. 'Sorry, Logan. Het was niet mijn bedoeling om je been te kneuzen.' Ik ga zitten op de stoel naast hem en zucht kort. De jongens komen voorzichtig dichterbij. Ze vertrouwen mij, Cara, nog steeds niet.

'Wat kom je hier doen?'

'Jullie helpen met trainen.'

'Om ons daarna neer te schieten?' vraagt Thom achterdochtig.

'Nee, ik kom jullie helpen. Volgens mij hebben jullie nog steeds niet door dat ik niet van plan ben om jullie iets aan te doen. Zal ik vertellen waarom ik gestuurd ben?' De jongens knikken langzaam. 'Dat is omdat ik jullie moest observeren. En dat is goed gelukt, want jullie hebben me nog geen één keer doorgehad. Ik moest weten of jullie ernstige criminele handelingen deden, maar dat doen jullie niet. Drugs handelen valt nog wel mee. Ik heb ook mensen moeten observeren die een aanslag aan het voorbereiden waren.'

'Als je weet dat wij niemand kwaad doen, waarom blijf je dan?'

'Omdat jij iets hebt met een meisje waar ik me verbonden mee voel.' Ik wijs naar Logan. Hij kijkt verbaasd op.

'Dakota?'

'Kom aan haar en je komt aan mij.' Ik sta op van de stoel, pak het pistool van Thom en schiet op de pop. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Ik heb werkelijk geen idee.

'Nou, willen jullie hulp of niet? Ik ben de beste in schieten en bezit bijna elke vechttechniek. Ik kan mezelf nog beter verdedigen dan dat ik vecht, dus als je een vraag hebt, stel die gerust!' Ik probeer aardig te zijn. Ik wil aardig zijn. Ik moet mezelf zijn. Dan ziet Logan in dat Cara niet alleen mensen vermoord, maar ook normaal is. Misschien valt het nieuws dat Dakota niet bestaat dan wel iets beter...

Ik hoop het.

'Ik wil dat je vertrekt,' sist Logan. 'Ik bel de beveiliging als je niet vertrekt.'

'Prima. Maar je loopt de kans op een gratis training van de beste mis. Ik vind het geen probleem om jullie te helpen. Ik help graag mensen.' Ik ben echt gestoord bezig. Mijn hoofd weet niet meer wat ik allemaal doe en het lijkt wel alsof ik compleet doordraai. 'Ik kan jullie de beste trucjes leren met schieten. Of ik leer jullie vechttechnieken. Mij maakt het niet uit, maar ik zou het wel leuk vinden om jullie te trainen.' Ik dram door. Dat weet ik.

'Hoe heb je ninjitsu en tai-jitsu geleerd?' vraagt Anthony.

'Jutsu,' verbeter ik hem. 'Jutsu is Japans voor kunst. Jitsu is Japans voor waarheid. Ninjutsu betekent 'kunst van het verbergen'. Tai-jutsu betekent 'kunst of techniek van het lichaam'. Ik heb geleerd van mijn trainer. En mijn oom kan het ook. Ik kan jullie de basis wel leren.'

'Deal.' Logan steekt zijn hand uit, die ik aanneem. Een kleine tinteling schiet door mijn hand heen.

'Hoeveel sporten kan je?' Anthony is wel erg nieuwsgierig.

'Teveel om op te noemen.'

'Hoe lang ben je al een spion?'

'Mijn hele leven. Ik ben niet anders gewend. Ik ben trouwens ook een soort van ninja.' Ninjutsu wordt vooral gebruikt door ninja's. Bij Ninjutsu gaat het niet per sé over vechten. Het gaat meer om spioneren, dwaalsporen zetten, het in de war brengen van de vijand, verborgen blijven, ontwijken van aanvallen en informatie opdoen.

'Ninja? Je bedoelt zo'n mens in het zwart met het hele gezicht bedekt en zo'n soort bandana?' lacht Anthony spottend.

'Je bent niet echt de slimste. Ninja's hebben geen speciale eed die ze af moeten leggen. Ninja's werden daarom vaak door landheren ingezet als spionnen of huurmoordenaars. Een ninja is geruisloos, je hoort hem niet. Daar ben ik ook goed in. Jullie hebben me nog geen een keer opgemerkt. Dat zegt wat over jullie, of over mij.'

'Hoe lang bespioneer je ons al?' Shit, ik kan deze vraag niet beantwoorden. Dan zullen ze een link kunnen leggen tussen Dakota en mij.

'Een paar maanden.' Lekker vaag... maar het is wel zo. Ik ben hier nu drie maanden.

'Waarom kwam je niet eerder in beeld?'

'Ik wilde mezelf niet verraden.'

'Wanneer begin je met onze trainingen?' vraagt Logan.

'Zodra jij fatsoenlijk kunt lopen, kunnen we pas beginnen met oefenen. Nu kunnen we alleen nog maar theorie doornemen.' Ik glimlach kort.

'Kunnen we ooit jouw gezicht zien?' Deze vraag van Anthony was gedurfd.

'Gast! Wil je ons dood hebben?' Thom geeft hem een stomp in zijn maag met zijn elleboog en slaat hem dan nog eens tegen zijn achterhoofd.

'Nee, ik doe jullie niks. Ik had gezegd dat jullie elke vraag mochten stellen. Misschien zullen jullie mijn gezicht ooit zien. Als ik jullie genoeg vertrouw.' Ze weten al hoe ik eruit zie. Ze zien me elke dag op school.

'Jij moet ons vertrouwen? Is het niet eerder omgedraaid?' vraagt Logan.

'Hé! Ik ben alleen, jullie zijn met meerdere. Ik geef jullie veel informatie over mezelf. Jullie weten meer over mij dan wie dan ook, behalve mijn trainers en baas dan. Jullie zouden met deze informatie een heel team samen kunnen stellen om mij uit te schakelen. Voordat ik jullie meer ga vertellen, wil ik jullie wel genoeg vertrouwen. En ik weet zeker dat dat voor jullie hetzelfde zal zijn.' De jongens knikken langzaam. 'Mag ik jullie ook een vraag stellen?'

'Ligt eraan welke vraag,' zegt Taylor achterdochtig.

'Hebben jullie wel eens mensen neergeschoten? Dood of niet?'

'Ja, maar niet dood,' antwoordt Anthony. Max knikt en mompelt wat. Hij heeft dus ook wel eens een mens geraakt.

'Nee, nog nooit een mens geraakt,' zegt Thom. Taylor stemt met hem in. Dat had ik al verwacht. Thom en Taylor zijn de liefsten van het groepje. Ik kijk naar Logan. Alleen hij moet nog antwoord geven.

'Iemand vermoord uit pure zelfverdediging,' zucht hij. 'Ik ben er niet trots op.'

'Geloof me, ik ben ook niet trots op alle moorden die ik heb gepleegd.'

'Ik heb gezworen nooit meer iemand dood te schieten.'

'Dat snap ik. Maar ik ga nu, want ik denk dat de beveiliging erachter is gekomen dat ik binnen ben gekomen. Doei!' Ik spring weg en ontwijk alle beveiligers.

Ik heb echt heel veel onderzoek gedaan naar dat Ninjutsu en Tai-jutsu. Het was verwarrend, maar wel heel erg leuk. Het zijn echt coole technieken.