Ζώντας με τον Όσε(ή Όζε) μέσα μου ένιωσα πραγματικά δηλητηριασμένο το μυαλό μου
Όχι μπροστά σας ούτε καν όταν ήμουν μόνος στο σπίτι μία όμορφη ημέρα
Όχι όταν γελούσα για πάνω απο 3 δευτερόλεπτα
Οταν ήμουν νηφάλιος απο σκέψεις,η φωτιά ήξερε οτι δεν μπορούσε να με εκμεταλλευτεί.
Να με εκμεταλλευτεί όπως όταν μου έκοβε το γέλιο με μίας ή όπως σκεφτόμουν έντονα κοιτάζοντας την φωτιά κ αισθανομενος το ρίγος κ την δύναμη, μια δύναμη σαν ηλεκτρισμος παρατεταμένος, σαν αυτούς που σε γυρνούν πίσω λίγο πριν τα δεις όλα λευκά,απο αυτούς που ξαφνικά γυρνάνε νευρικά το κεφάλι σου απο εδω κ απο 'κει,γυρίζοντας τα μάτια προς τα πάνω,σαν τον γηραιό άνθρωπο πού εκμετάλλευόταν την ανάγκη της νεαρης κοπέλας για χρήματα.
Όλο αυτό το δηλητήριο ενώ έδινε δύναμη σαν αντάλλαγμα ζητούσε απλά ικανοποίηση κ πίστη δηλαδή να εκπληρώνω την μοναδική επιθυμία του: να νομίζω πώς κάποιος είμαι.
Σήμερα αν κ πιο δηλητηριασμένος απο ποτέ, νομίζω πώς έπαθα ανωσία δεν με κυρίευσες ούτε ένα λεπτό της ημέρας.
