AŞK BİRAZ YARAMAZDIR

Bölüm 28-BENSİZ UYUYAMADIN MI?

Saat gecenin 2 si olmuştu ama Ulaş hala çalışma odasında telefon görüşmeleri yapıyordu. Bense onun odasında onu bekliyordum. Çünkü beyefendi onun yatağında ve onunla uyuyacağımı söylemişti. Bense tüm bu olanları düşünmekten uyuyamıyordum ki.Sadece sağa sola dönüyordum. En sonunda pes edip yataktan Ulaş ı bulmak için kalktım.Geceliğimin üstüne sabahlığımı giydim.

Çalışma odasının kapısını tıklattığımda ses gelmedi bende açıp direk girdim ve Ulaş ile göz göze geldim. Masasında oturmuş telefondakinin söylediklerini dinliyordu.Tepki vermeyince birkaç adım atıp masasının yanına gittim.Gözlerini gözlerimden ayırmadan tamam deyip kapattı telefonu.

İşin bitmedi mi hala diye sitem ettim.

Şimdilik bitti dedi son gördüğümden daha sakindi.

O zaman uyuyalım diyerek elimi uzattım.Elime bakıp hiç düşünmeden çekip beni kucağına düşürdü.Gözlerini kapatıp boynuma burnunu sürterken huylanarak yapma dedim yavaşça

Ama o umursamadan devam etti

İyi misin dedim merakla. Benimle konuşmasını bir şeyler paylaşmasını istiyordum artık.

İyi miyim? Bilmiyorum dedi düşünerek

Konuşmak ister misin? Belki iyi gelir.

Bugün olan hiçbir saçmalıktan konuşmak istemiyorum

Bugünü es geç o zaman bana kazayı anlat dedim. Donup kaldı.

Gerçekten Sibel ve Mert in parmağı mı var yani kaza değil miymiş?

Kaza değildi dedi sert bir sesle benden uzaklaşırken ama kucağında oturduğum için kaçacak yeri yoktu.kollarımı boynuna dolayıp ona tamamen yakınlaştım. Sakallarını kokladım ve dudaklarımı bastırıp rahatlamasını bekledim. Bu adamı artık biraz da olsun tanımıştım. Bana kapılarını açıp teslim olması için ilk önce benim ona teslim olmamı istiyordu. Ve ona attığım her fiziksel temas adımı onu bana daha çok yaklaştırıyordu.Çünkü o da biliyordu benim ona dokunmam demek ona teslim olmaya hazır olmam demekti.

Anlat dedim fısıltıya benzer bir sesle

Boynunda olan ellerimden birini alıp dudaklarına götürdü. Yavaşça öptükten sonra parmaklarını parmaklarıma geçirdi ve derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

Cem ve babam sürekli kavga ederdi.Cem şirketin başına geçmek istiyordu babamsa benim geçmemi. Çünkü Cem in yeteri olmadığını düşünüyordu.

Peki sen ? sen ne yapmak istiyordun?

Bir an bu soruyu sormama şaşırarak bana baktı.Gözlerinde bir ışıltı gördüm sanki.

Ben kendi şirketimi kurmak istiyordum. Kendi hayatımı kurmak dedİ umutla

Kurmuşsun dedim usulca

Biraz zor oldu ama başardım dedi. Ama çok bedel ödemem gerekti.benim başıma buyrukluğum sonucunda babam Cem i evden kovdu.

Kendini mi suçluyorsun diye sordum şaşkınlıkla

Ama öyle sedef ...eğer ben aralarını düzeltmeye çalışsaydım sadece kendi hayatıma odaklanmasaydım...

Sakın yapma bunu dedim elimi sıkan elini biraz daha sıkarak.

Gözlerimi gözlerine dikip devam ettim.

Sakın hayallerini gerçekleştirmek istediğin için kendini suçlama.