New Parents {Dutch bandfic}

4. GOOD MORNING

P.O.V. Ashton
De jongens en ik gingen een tijdje nadat Robin naar bed was gegaan terug naar onze bus, maar ze zat de hele tijd vast in mijn hoofd. Ze zat zo stil op de bank, ik weet honderd procent zeker dat ik haar aan heb zitten staren, maar ik ben blij dat de rest het niet door had. We kwamen aan bij de bus en ik was nog steeds diep in gedachten. De jongens pakte nog een biertje en plofte op de bank neer. Om er niet buiten te vallen deed ik maar hetzelfde. Zo te horen hadden ze veel lol met elkaar, maar ik kreeg het beeld van Robin's prachtige ogen niet uit m'n hoofd. Mijn god wat is ze mooi. "En jij mate?" Ik voelde plots een hand op mijn schouder en schrok op uit mijn gedachten "Yeah, doe jij ook mee morgen?" Vroeg Calum me lachend terwijl hij me nog een klopje op m'n schouder gaf. "Waarmee?" Vroeg ik verbaasd. "We gaan de rest van de tour morgenochtend wakker maken met een verassing" lachte Luke. "Ja sure, ik doe wel mee" zei ik lachend "Maaaarrr nu eerst wil ik naar m'n bed" Zei Mikey met zielige ogen. "Alright, let's go luiwammes" lachte Calum en we gingen naar de bunks. Eenmaal in bed dacht ik nog steeds aan Robin. "Ik heb nu al zin in morgen" mompelde ik in mijzelf voordat ik met een lach in slaap viel.

P.O.V Robin
Ik wordt wakker van wat gestommel, alsof iemand struikelt maar net niet valt. Ik spits mijn oren en probeer om nog iets te horen, maar het is stil. "Whatever" mompel ik in mezelf. Ik draai me om en wil nog wat proberen te slapen als mijn bunk met een ruk open wordt getrokken en ik eruit wordt gehaald. Ik wil gillen, maar iemand houdt snel zijn hand voor mijn mond. Bang voor wat ik aan kan treffen, knijp ik mijn ogen stevig dicht. Ik wordt bij iemand anders in de armen gelegd en voel dat twee sterke armen me stevig vast houden, terwijl een ander mij een blinddoek omdoet en een stuk tape over mijn mond plakt. Dan schiet angst mij te binnen. Wordt ik ontvoerd?! Ik doe mijn uiterste best om rustig te blijven en voel dat ze met me weg lopen. Ik zou kunnen proberen om me te laten vallen, maar ze zouden wapens bij kunnen hebben. Daarnaast, houdt deze persoon me te stevig vast. Misschien als ik hem in z'n arm bijt maakt hij de rest wakker? In alle stress lijkt dit me het beste plan en ik draai me een beetje in zijn armen. Hij geeft me hier de ruimte voor en ik voel dat ik zo bij z'n arm kan. "Sorry" mompel ik voordat ik hem in z'n arm bijt een hij me los laat. Ik ren terug naar de bunks en trek mijn blinddoek af, waarna ik de tape van mijn mond afhaal. "Brendon! Sarah!" Roep ik in paniek. Een van de bunks gaat open en Sarah komt eruit springen. Bezorgd slaat ze haar armen om me heen en fluistert me kalmerende dingen toe "shhh Robin, wat is er aan de hand?" Ik voel dat mijn handen trillen en ik stotter "Er waren m-mensen en ze t-trokken me uit bed, b-blinddoek." Brendon springt uit zijn bunk en rent naar de keuken van de bus, waar de jongens nog steeds stonden. "Damit guys!" Horen we Brendon lachend zeggen. Ik kijk Sarah verbaast aan. "Het zou toch niet.." ze lacht. "Als ik Brendon zo hoor, zouden het goed de jongens van 5sos kunnen zijn". Calum kwam lachend binnen lopen, terwijl ik nog op mijn benen stond te trillen. "Morning Robbin, lekker geslapen?" Hij klopte een keer op mijn schouder en de rest van de jongens kwam binnen lopen. Ashton keek me medelijdend aan terwijl de rest een beetje stond te lachen. Ik wist niet goed hoe ik moest reageren, mijn benen trilde nog terwijl ik mijn evenwicht vond door Sarah stevig vast te houden. "Gaat het?" Vroeg Sarah bezorgd. Ik knikte voorzichtig. "Ik denk dat ik nog even ga liggen, ik kom zo wel ontbijten" zei ik voorzichtig. Sarah knikte en legde me terug in mijn bunk terwijl de rest naar het keukentje ging. Een paar minuten later kwam er iemand terug lopen. "Robin?" Vroeg hij. "Kom maar" reageerde ik terwijl een beetje overeind kwam. Mijn bunk werd voorzichtig open gemaakt en ik zie Ashton staan. "Hey.." hij kwam bij me zitten. "Hey" ik lachte naar hem. "Ik ehh... sorry voor daarnet" verontschuldigde hij zich. "No worries, ik wen er vanzelf aan" zei ik geruststellend. Hij keek op en lachte naar me. Ik lachte terug en keek naar zijn arm. Mijn tand afdrukken stonden er nog in. Ik grinnikte "Sorry voor je arm". "Die was meer dan terecht" grinnikte hij terug. Ik stond op uit mijn bunk en pakte wat kleren. "Ik ga even omkleden, ik kom zo eten" zei ik terwijl ik naar de badkamer liep.

A/N
Soooowwww eej, weer eentje af🎉