ÜVEY KIZ KARDEŞ # Wattys2017

Bölüm 1

MULTİMEDİA: Şevval...VİDEO: Naz Ölçal ;yoksun

Sizlere tavsiyem verilen müziklerle okumanız...iyi okumalar

Arkamdan gelen sesle başımı çevirdim.Gelen elifti,"şevval dur!...beni bekle" durup onu bekledim.yanıma gelmesi 2 saniyeyi bulmuştu onunla beraber hayatımın en büyük cesazı olan bu yurtta duvarlardaki yazıları okuya okuya yürümeye başladık.adım şevval.şevval özcan.kendimi bildim bileli bu yurttayım.yani çocukluğumdan hatırladığım annem ve babamıda tanıyarak bu yurda gelmiştim.ben çok küçüktüm onlar öldüğünde,nasılmı öldüler? yangında malesef ki dışarıya çıkmıştım.bir anlıktı.bahçede unutuğum oyuncağım,beni onlardan koparmıştı.küçücüktüm ve o minik ellerimle henüz yanmamış ama kilitli olan kapıyı açmaya çalışımı,ve büyüyen yangının annemi ve babamı benden alışını izlediğimi çok ama çok net hatırlıyorum.bir teyzem vardı.fakat beni yanında istemediğini söylemişti,bu yüzden bende bu yurda verilmiştim.17 yaşındayım çok çevremin olduğunu söyleyemiyeceğim.bir elif vardı beni gerçekten tanımaya çalışan,başkaları içinse bu yurtta en şanslı bendim en azından anne ve babamı tanımış,ve onların fotoraflarıyla dolu bir çantam olduğunu söylerdi. olayı çok abrtığımı,kendilerin hiç aileleriyle tanışmadıklarını söylerlerdi.asıl kendilerinin şanslı olduklarından haberleri bile yoktu ki.onlar görüp yitirmenin ne anlama geldiğini anlayamazlardı.elinden kayıp giden aileni ne kadar küçük olursan ol kurtarma çabalarına girmeyi,gözlerinin önünde çığlıklarla yanan evin ne demek olduğunu anlayamazlardı.en azından onların bulabilecekleri bir aileleri var. yada belki bir umutları,ama benim elimde onların ölümünü izlediğim kareden başka bir şey yoktu.neyse bu konuları çok uzatmak benim için iyi değil. gördüğüm yazıları hem yürüyüp hem okumaya çalışırken,elifin benle ne konuştuğunu duymamıştım koluma vurup beni dürtüğünde

"ah acıdı elif"

"acısın beni neden dinlemiyorsun sen?"

"şey...kusura bakma hadi anlat"

"diyorumki hayatında yaptığın en güzel şey neydi"

"hayatımda yaptığım en güzel şey...ahh lanet olsun kimi kandırıyorum ki...yok"

"nasıl yok? mesela benim var,derslerim iyi"

" benim o bile iyi değil bu sene çakılabilirim"

"peki yaptığın en kötü şey"

"hiç teredütsüz beklemek"

"neden?"

"ailem...şey...yani boşver beklemeyi sevmem sabırsızımdır"

odamızın kapısına geldiğimizde içeri girdik.bizi gören kızlar sustu giydiğim pijamalarım,beni komik gösteriyordu olsun babaneki.yatağıma yattım ve yorganı tepeme kadar çektim.kendi kendime biraz düşünüp içimden kendimle tarşışmam sonucu kazanmamla uyumaya çalıştım...

                                                                    *   *    *

Sabah uyandığımda saatin çok geç olduğu,yemek saatini kaçırdığımı farkettim.hemen kalkıp giydiğim formalarımla servisi kaçırabilirdim.yemekhaneye gittiğimde yurdun görevlisi ve aynı zamanda aşçısı gülsüm teyze elime ekmek tutuşturken gözlerim elifi aradı onu bulduğumda,yanına gittim. en son biz kalmıştık.hızla servise giderken arkamdan soğuk ve otoriter bir ses geldi."şevval özcan hemen odama" aha şimdi bitmiştim acaba gene napmıştım elife sen git gibi baktım ve müdürümüz sevgi hocanın arkasından gittim odaya girdim. oturmam için kafasıyla koltuğu işaret etti.