DISCONTINUED - DUTCH - Naar Mars en terug - een roleplay met fandoms en OC's

We gaan vertrekken!

[Storyteller]
Daar waren ze dan. De acht gelukkige winnaars van de loterij, wachtend tot ze de grote raket in mochten. Het ruimteschip met een automatische piloot stond al op ze te wachten, de schoonmakers haalden de laatste vuiltjes van het voertuig, daarna zouden ze er in mogen. Het wereldberoemde bedrijf NASA had de ongeveer-20-jarigen deze kans gegeven, ook zodat het bedrijf meer geliefd zou zijn bij de burger. Een van de schoonmakers deed zijn duim omhoog, dit was het teken, de deuren waren open en het was eindelijk tijd om te vertrekken.

[dawnofdigital]
Evan rende vol zelfvertrouwen het schip in. Zoiets had hij nog nooit meegemaakt, en hij was altijd graag de eerste met dit soort dingen zien. Dan kon hij alvast alle coole plekjes uitzoeken. Toen hij binnenkwam zag hij een bank, en de stoelen die eruitzagen alsof ze zouden worden gebruikt voor de vlucht naar Mars. Hij sprong op de bank. Lekker zacht en comfy. Op de stoelen sprong hij maar niet, die zagen er niet zo zacht uit. Evan wist al wel zeker dat dit een geweldig leuke reis zou gaan worden. De mensen buiten zagen er namelijk ook erg cool uit. Hij hoorde al voetstappen luider worden.

[eenhoorn]
Thomas voelde het enthousiasme al in zich broeien. Hij had er zoveel zin in! Lekker naar Mars met, hopelijk, coole mensen, zonder zeurende moeders. Hij rende achter een lange jongen aan het schip binnen. De voetstappen galmden door het schip. Toen hij binnen was, keek hij even goed rond. Het was niet wat hij had verwacht, maar het was wel mooi. Wat hem het eerst opviel waren de banken, waar plek was voor 10 man. Het leek erop dat iedereen daar konden gaan zitten. Thomas nam plaats in het midden van een bank en begon druk met zijn voeten op de vloer te tikken.

[laurierblaadje]
Ava rende zo snel mogelijk richting het schip, aangezien ze te laat was. Ze vond het vreemd, want te laat was ze nooit. Hijgend kwam ze het schip binnen en legde ze haar bagage in een van de kamers waarna ze opzoek ging naar de zitkamer, om zo snel mogelijk nieuwe mensen te ontmoeten.

[mjelissazoem]
Na goed uit te leggen hoe zij voor haar hond zou moeten zorgen, gaf Ciara haar zus nog een laatste knuffel. Daarna liep ze zelfverzekerd het schip in. Ze vroeg zich af hoe het eten er zou zijn, aangezien ze een tijdje in het schip zouden blijven. Binnen zag Ciara dat er al een paar mensen aanwezig waren en nam ze plaats naast een jongen die er nerveus uitzag.

[eenhoorn]
Elliot wachtte tot hij rustig het schip in kon. Dit moment kwam twee minuten nadat er vier mensen het schip binnen waren gegaan, waarvan drie dat rennend deden. Elliot liep de metalen trap op. De trapleuningen voelden ijskoud aan. Voor een moment stond Elliot stil. Moest hij dit wel echt doen? Hij had er toch zeker zelf voor gekozen, maar hij had geen zin om een lange tijd in een kleine ruimte te zitten met allemaal mensen. Vastberaden deed hij dan toch de deur open. Hij deed dit voor zichzelf, hij had een pauze nodig van het leven. Eenmaal binnen nam hij plaats in de hoek, waar hij de vier mensen die er al waren op een niet overduidelijke manier bestudeerde.

[laurierblaadje]
Raven kwam rustig de trap naar het ruimteschip opgelopen. Ze keek bewonderend naar het stukje metaal. Rustig liep ze door de gangen om de techonolgie meer te bewonderen, zeker was wel dat ze hier een tijdje kon doorbrengen. Na een tijdje ging ze toch maar opzoek naar de zitplaats, die ze snel vond. Ze nam plaats op een van de banken en mompelde snel een groet.

[dawnofdigital]
Lexa zat toch nog eens na te denken. Zou ze dit echt wel willen doen? Ze heeft een volk te beschermen als een commandant. Neh, dacht ze, Clarke kan ze vast wel redden, ze is slim. Voorzichtig liep ze de ijzeren plank op. Eenmaal binnen zag ze Raven, Een van de Skaikru, en een vriendin van Clarke. Voorzichtig ging ze naast Raven zitten, en zei hoi tegen haar. Daarna keek ze de ruimte rond: Veel ijzeren panelen, en de stoelen voor de vlucht naar Mars zagen er niet te comfortabel uit. Ze begon haar bomenstoel erg te missen. Ze pakte haar mes en begon het rond te draaien in haar handen, wachtend totdat er iets zou gebeuren.

[mjelissazoem]
Carl liep langzaam de trap op naar het schip. Het zag er een beetje somber uit, dacht hij, met al dat grijze metaal. Maar hij maakte zich daar niet zo'n zorgen om. Hij was veel in minder goede levensomstandigheden geweest. Na het wegleggen van zijn bagage hoorde Carl in de verte voetstappen en draaide hij zich als reflex snel om. Na diep adem te halen liep hij eindelijk de centrale ruimte van het ruimteschip in.

[laurierblaadje]
Raven was blij iemand te zien de ze herkende, ook al kende ze Lexa niet zo goed. Ze konden iedergeval allebei goed opschieten met Clarke. "Hey Lexa, how are you?" vroeg ze met een glimlach terwijl ze langzaam naar de andere mensen op het schip keek.

[dawnofdigital]
Evan keek rond in de ruimte, het was al gelijk een stuk drukker geworden. Als eerste merkte hij een jongen met capuchon op, die net als hij een beetje rondkeek. Daarna zag hij twee vrouwen naast elkaar zitten, die elkaar leken te kennen. Naast hem zaten een jongen en een meisje, die er wel aardig uitzagen. Het meisje zag er uitgeput uit, alsof ze had gerend. De jongen leek nerveus, maar Evan zag dat hij, net zoals Evan zelf, erg enthousiast was. Niet dat Evan gedachten kon lezen, maar hij kon het toch herkennen. Hij besloot een gesprek te gaan voeren met het meisje: "Did you run all the way here?"

[eenhoorn]
Elliot zag dat meer mensen naar binnen liepen. Vier mensen zaten al. Tik tik tik. Deed de voet van één van de mensen. Thomas heette hij volgens mij. Elliot had iedereen van te voren gehackt. Tik tik tik tik. Het irriteerde hem. Tik tik. Naast deze Thomas zat een meisje, Ciara. Ciara deelde vooral nieuwsberichten. Ze zagen er allebei sociaal uit. Elliot kan dat niet. Tik tik tik. Elliot keek even snel naast zich. Een lange jongen. Tik tik. Deze jongen begon te praten. Elliot spiekte snel vanaf zijn telefoon. Evan, heette hij. En hij ging praten met ene Ava. Tik.. het getik stopte. Een meisje kwam binnenlopen. Elliot herkende haar, hij wilde haar hacken, maar haar wachtwoord was enorm sterk. Ze mompelde een groet. Elliot kon zichzelf er niet toe dwingen te reageren. Het meisje was blijkbaar ook niet meer geïnteresseerd: ze begon te praten met een raar geklede vrouw. Het was Elliot geleerd niet mensen zo snel te oordelen op uiterlijk. Elliot vroeg zich af wat voor een verhaal zij zou hebben, maar helaas had zij geen Social Media. Elliot moest en zou iedereen hacken.

[laurierblaadje]
Ook Ava keek een beetje rond naar de andere mensen. De meeste leken haar wel aardig, alleen er was een jongen met een capuchon die haar niet zo'n prater leek. Opeens hoorde ze een lange jongen naast haar iets zeggen. "Oh yes, I did. My car wouldn't start this morning so yeah drama and everything, but luckily I made it." Zei ze terug.

[Storyteller]
De grote TV ging plotseling, uit het niets, aan. Het beeld was wit, daarna verschenen de foto's van alle mensen en daaronder stonden hun namen.

[mjelissazoem]
Ciara merkte dat degene naast wie ze zat nogal stil was. Ze vroeg zich af waar hij aan dacht. Langzaam begonnen meer mensen de kamer binnen te stromen. De ruimte werd er echter niet veel minder stil van, totdat een stel mensen die elkaar leken te kennen een gesprek begonnen. Verveeld friemelde Ciara aan haar jurk. Plotseling ging de grote TV aan. Er verschenen foto's en namen van alle mensen in de kamer in beeld. Ciara kwam erachter dat de stille jongen naast haar Thomas heette. ''Soo, you're Thomas, right? I'm Ciara, but you already knew that.'' Ze gaf een teken naar de TV. ''Nice to meet you.''

[Storyteller]
Uiteindelijk horen ze een stem over de radio: Het is tijd om plaats te gaan nemen in de stoelen. Ze gaan namelijk bijna vertrekken. Thomas en Evan gingen snel op een stoel zitten, zij hadden er namelijk veel zin in. Carl kwam er al gauw achterna, en nam de plek naast Thomas. Ava en Ciara gingen rustiger naar de stoelen. Raven liep vol zelfvertrouwen naar de stoel en maakte zich professioneel vast. Zij was al vaker in de ruimte geweest. Lexa was nog verward, want ze had nog nooit zoveel technologie gezien. Elliot leek te kijken waar anderen gingen zitten, en ging in de stoel zitten het verste weg van de anderen. Lexa volgde zijn voorbeeld, en ging in de stoel naast hem zitten, maar nog wel ver weg van hem. Nadat alle gespen zijn vastgemaakt, wordt het telsysteem gestart, en gaan ze op weg naar Mars.

(Heb je suggesties of feedback? Zeg het ons :D)