BÜYÜK DÖNÜŞ Proje 23917

Bir türlü inanmassın Bölüm 4

-Dört ayrı araçla yola çıkacağız çocuklar. Hepsi bizi tek bir noktaya havaalanına götürecek.

-Neden aynı araçla gitmiyoruz hocam.

-Arkadaşlar durumun ciddiyetini malesef yaşamadan anlatamıyorum. Bizi bir şekilde durdurmak isteyeceklerdir. Farkında olmadığımız korumalarımız bizleri ne kadar korusalarda bizleri oraya ulaştırmamak için çabalayacak güçler illaki olacak. Yarın haberlerde saçma bir trafik kazasında ölüm haberlerimizi okutmak istemiyorsak temkinli olmak zorundayız.

Herkes anladım anlamadım başlarını öne eğdi. Kimsede bu göreve dahil olmanın pişmanlığı yoktu.

-Uçak tam 2 saat sonra bizsiz yada bizle mutlaka kalkacak. Ben olmasam dahi başka plan mutlaka vardır. Asla gitmekten vazgeçmeyin. Ben sizi beklemeyeceğim siz de beni asla beklemeyin.

-Tamam hocam .Emin olun son nefesimizi verene kadar orada olmak için elimizden geleni yapacağız.

Ayağa kalktı. Hepsi birden ona ayak uydurdular. Tek tek ellerini sıktı.

-Yarın bizim için büyük bir gün olacak. Bizim olduğu kadar Türkiye için de büyük bir gün olacak. Bir hafta içinde tüm Türkiye bizleri konuşuyor olacak. Hepinize bol şanslar . Havaalanında görüşmek üzere.

Ayrı ayrı araçlara binmelerinin ardından bir süre sonra, İstanbul trafiğinde tüm araçlar birbirlerini kaybetmişlerdi.

-Efendim hepsi çıktı fakat ayrı araçlara bindiler.

-Siz kaç araçsınız.

-2 araçla takipteydik.

-Hemen iki kişi insin yoldan araç çevirip gasp mı yapıyorsunuz taksimi çeviriyorsunuz ne yaparsanız yapın hepsini takip edin.

-Emredersiniz efendim.

1 saat sonra

-Efendim koruma şöför ü başından vurduk araç denize uçtu. Epey başında durduk fakat başka çıkan olmadı bu araç tamamdır. Profösürün olduğu araç ise çevirmede alıkonulup infaz edilmiştir. Diğer ikisinden haber bekliyoruz.

-Güzel. Diğerlerini de takip edin ama çok önemli değiller. Bu iştende sıyrıldık. Allah her daim yanınızda olsun .

-Teşekkürler efendim.

Islak ıslak otobanda yürüyordu. Hiçbir araç durmuyordu. Halbuki km olduğunu, hangi görev çin havaalanına ulaşmaya çalıştığını bilseler durmak için sıraya binerlerdi. Dakikalar azalırken bir taksi Cem in durdurma kalkışmalarından sonra durdu.

-Hayırdır abi neden ıslaksın.

-Aracım denize uçtu. Bunu normal birşeymiş gibi söylediğime bakma tabikide normal değil. Ama telefonum çalışmıyor. Ne yapacağımı bilemedim havaalanına hemen gitmem lazım uçağım kalkacak çok önemli.

-Tamam abi telaş etme yetiştiririz.

Hocası acaba gitmiş bekliyor olabilir miydi. Onun başına bunlar geldiyse hocasını rahat bıraktıklarını düşünmüyordu. Kendi kadar şanslı olmasını diledi. Fakat bundan o kadar emin değildi.

Uçağa geldiğinde bir tek Gayenin orada olduğunu gördü.

-Başka kimse gelmedi mi.

-Malesef hayır.Bende eni geldim. Kimseye ulaşamıyorumda.

Cem in ıslak olduğunu fark etti.

-sana noldu peki.

-Önemli değil. Hocamızın belirttiği engellerden biriyle karşı karşıya kaldım ama sıyrıldım. Sen sağ salim gelebilmişsin.

-Evet gelebildim. Bir kaç takip yaşadık ama atlatabildik. Şanslıydık.

Bir süre daha beklediler.

-Efendim bize belirtilen süre geldi kalkmak zorundayız.Asla vakti geçiremeyiz.

-Biraz daha bekleyelim Hocam mutlaka gelir.

-Malesef bekleyemeyiz.

Bir süre sonra uçak hareketlendi. Cem hocasının uçağı kaçırmış olmasını dilediyse de ktü bir şeyler olduğunun da bilincindeydi. Onun dediklerini hatırladı. "Beklemeyin o uçak mutlaka saatinde hareket etmeli" Öylede oldu.

Uzun süren sessizlik ve yolculuğun ardından nihayet projenin gerçekleşeceği üniversite laboratuarlarına ulaşmışlardı. Hocasının ya da yetkililerin mutlaka başka bir planı olmalıydı, yoksa bu kusursuz proje ikisi ile son bulamazdı. Başka bir yetkili olmadan bu proje gerçekleşemezdi. Kısa bir süre sonra diğer bir yetkilin orda olduklarını öğrendiler ve rahatladılar. Ne olursa olsun bu proje gerçekleşecekti. Hocası adına çok sevindi.

Proje yetkilisine doğru götürülüyorlardı. Yetkili arkasını dönmüş kağıtları imzalıyordu. Döndüğünde Cem ne yapacağını bilemedi. Ağzından tek bir kelime çıktı.

-Türkan...

Devam edecek...