01. Ethereal

375 62 98
                                    

Τώρα (2019)

Η Ester άφησε το φόρεμα της ελεύθερο καθώς περπατούσε. Οι σκάλες έμοιαζαν να γυαλίζουν, όπως ό,τι βρισκόταν δίπλα της. 

Για μια στιγμή φάνηκε πως όλα σταμάτησαν αλλά αυτή δεν νοιάστηκε. Σχεδόν τα πάντα γυρίζουν γύρω από την Ester και αυτό έχει πάψει να την ξαφνιάζει. Ο xρόνος έπαιζε παιχνίδια μαζί της μερικές φορές, και αυτή έπεφτε θύμα σε παγίδες σαν μικρό παιδί. Ο xρόνος ήταν παιχνίδι, ανιαρό ίσως, αλλά ικανό να σε αφοπλίσει σε δευτερόλεπτα, είτε με την μαγεία του, είτε με την ιδιοτροπία που διαθέτει εξαιτίας των ανθρώπων που τον ξεπέρασαν.

Δυστυχώς, η Ester ποτέ δεν κατάφερε να τον ξεπεράσει . Ίσως επειδή δεν το ήθελε ούτε εκείνος αλλά και επειδή β Ester δεν θα αρνιόταν ποτέ ξανά τις επιθυμίες ενός άνδρα, ακόμα και αν εξαιτίας του αναγκαζόταν να ζήσει σε κοινό δωμάτιο με τους εφιάλτες της. Και οι εφιάλτες της είχαν πλάκα. Το αποτέλεσμα τής αιωνιότητας.

Κατεβαίνοντας τις σκάλες ήρθε αντιμέτωπη με τον διακριτικό ήχο τής μουσικής μου ηχούσε στο κάστρο. Μουσική. Οι μελωδίες για άλλη μια φορά την φέρνουν σε κατάσταση απόγνωσης. Προσπαθούσε να ψιθυρίσει λόγια δύναμης μόνο για τα αφτιά τής ίδιας, ενώ παράλληλα προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της πως ένα βράδυ περιτριγυρισμένη με ανθρώπους δεν θα την έβλαπτε. Είχε ζήσει μακριά τους τόσο με καιρό με τέτοιο κόστος... μπορούσε πράγματι να τους απαρνηθεί τώρα;

Η μουσική τής χαμογέλασε. Οι σκάλες τής έμοιαζαν ατέλειωτες, αλλά μόλις τις κατέβηκε, τα μάτια της καλωσόρισαν έναν όχλο ανθρώπων. Παίρνοντας μία βαθιά ανάσα, κατευθύνθηκε προς την εξώπορτα. Ο κρύος αέρας τής σκανδιναβικής χώρας τρέλαινε το πρόσωπό της. Η μορφή της διατήρησε την ίδια παγωμένη υπόσταση που διατηρούσε πάντοτε. 

Όσο καθόταν στην πόρτα, τόσο περισσότερο σκεφτόταν τους ανθρώπους που εμπόδιζε η παρουσία της. Κανένας δεν φάνηκε να προσέχει τους ανθρώπους να έρχονται από την πίσω έξοδο τού κάστρου, περνώντας ξυστά από τους προστάτες λιοντάρια που φύλαγαν το κάστρο νύχτα και μέρα. Ένιωσε τον αέρα να χτυπάει το πρόσωπό της με μανία και εκείνη παραδόθηκε στα στοιχεία τής φύσης για άλλη μια φορά.

Είχε πάψει να σχολιάζει την εμμονή της με τον χρόνο ή το κρύο -το μόνο πράγμα που μπορούσε πραγματικά να νιώσει σε αυτό το απόμακρο κάστρο.

Τεχνικά, δεν ήταν απόμακρο. Κάθε άλλο μάλιστα, το κάστρο Teleborg βρισκόταν δίπλα σε ένα πανέμορφο πάρκο και σε ένα πανεπιστήμιο, ενώ απείχε δέκα λεπτά από την λίμνη Trummen. H Ester θυμάται να κοιτάζει το κάστρο από την απέναντι όχθη τής λίμνης. Ειδικά τον χειμώνα, η πέτρινη επιφάνεια που κάλυπτε το κτίριο το έκανε θέαμα πανέμορφο, τριγυρισμένο από χιόνι και άσπρα δέντρα. Tο όμορφο κάστρο της ήταν συχνός προορισμός. Εξάλλου, ήταν γνωστό πως πολλές αίθουσές του χρησιμοποιούνταν από το πανεπιστήμιο. Οι φοιτητές φρόντιζαν τα σπουδαία πάρτι τής χρονιάς να γίνονταν εδώ.

A Reunion Of Ghosts ✓Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα