ZORAKİ EVLİLİK (FİNAL OLDU)

40 Bölüm

Bazen hayatımızda öyle derin acılar yaşarız"ki hayattan bile bıkarız. O derin acılar kalbimizi bir cam parçası gibi keser kanatır. Yok olmayı bile isteriz. Darmadağın oluruz, sonra babanız sizi işi yüzünden başka birisine verir. Siz hiç yılmadan onun olursunuz o sizi esir alır. Hayatını zindana çevirir. Paramparça yapar sizi siz onun eline düştünüz. Ve sonra bir an gelir ona olan nefretiniz öfkeniz tuzla buz olup aşka dönüşür o kişiye aşık olursunuz hem de o size en büyük acıları yaşatmış Ken bir anda onun hayatınızın aşkı olabileceğini nereden bile bilirsiniz. Ki Ben hep Kağan, evlenmeden önce evlilik hayalleri kurrardım.  Ama sevmediğim birisi ile evleneceğimi hiç düşünmemiştim. Onun olabileceğimi onun bebeğinin annesi olabileceğimi hiç düşünmedim. Çünkü ben onundum. Günahımla sevabımla. Diye  düşünürken Duru beni yine dürttüp düşüncelerimden ayırdı.

_ Kızım off ne oluyor sana habire dalıyorsun.

Sesim yine ağlamaklı çıkmıştı. Ve yine gözlerim dolmuştu. Göz yaşlarımı serbestçe bırakarak Duruya sarıldım.

_Duru ben çok kötüyüm. Hiç bu kadar mutlu olabiliceğimi düşünmedim. Hemde hiç ya yine darmadağın olursak.

_Merak etme canım ben mutlu olucağınıza inanıyorum. Ama sende inanmalısın.

Diyerek beni sıvazladı. Kağan seni asla üzmez.

Duru ile terasa çıkmıştık. Hava yine yağmurluydu. Duru yine mutlu etmek için çikolatalı pasta getirmişti. Pastadan bir ısırık aldığımda kahve de bir yudum aldım. Duru da benim gibi pastasından ıstırık, aldı.

Hava bozacak dedi elindeki çatalı kaldırırken bir yandan yiyor bir yanda konuşuyordu.

_ Duru: Eee Bebişe ne isim koymayı düşünüyorsun.

Bilmiyorum diyerek geliştirdim. Aslında bazı isimler düşünüyordum. Ama yinede karar veremedim. Terastan çıktığımızda salona oturduk. Perihan hanım mutfakta yemek yapıyordu. Televizyonu karıştırdığımda hiç bir şey yoktu. Yine izdivaç programları vardı. Ama onlarda bakmak istemiyordum. Yine uykum gelmişti. Esneyerek agızımı kapattım. Uykum geldiği için gözlerimden yaşlar akıyordu. Eskiden bu kadar erken yapmazdım. Sonumda yorğun bitkin vücüduma, dayanamadım ve gözlerimi yumdum. Gözlerim yine başka bir dünyaya kapanıyorken yaşadıklarımı hayal ettim. Sonra bir anda gözlerimin önüne o lanet Onur geldi. İçim den bir ses yine gelicek hayatını mahvedicek diyordu. Ama ben içimde ki sese kulak tıkıyordum. Böyle şeylerin beni üzmesine vermiyeceğim. Diye geçirdim içimden. Hayatımda artık onlar için yaşayacaktım. Doğacak bebeğim ve aşkım için. Onlar benim geleceğim. Onlarsız bir dünya benim için yanmış bir kül olmuş dünyadan başka bir şey değil.

Kaç saat uyuduğumu bilmiyorum ama yinede uyanmıştım. Kendimi salonda ki koltukta uyuya kaldığımı düşündüm. Üzerime örtülmüş pike vardı. Onunla beraber koltuktan kalktığımda evin içinde Duru diye bağırdım. Evin içinde tek bir ses vardı. Duru. Duru diyişimin sesi evin içinde yankılanıyordu. Ama evde Duru yoktu Sonunda yanıma, perihan hanım geldi. Ve Durunun evden acil işi çıktıp gittiğini söyledi..Bunu duyduğumda biraz tereddüt etsemde pek aldırmadım. Çünkü hala yorgundum ayakta duracak mecalim yoktu. Boynum zaten tutulmuştu. Karnım desen şişmişti. Midem desen bulanıyordu. Mutfağa giderek masadaki sürahiyi aldım. Ve. Bardağa boşaltım suyu içtiğimde başım döndü. Bu hallerim zaten hep oluyordu. Mutfaktan çıktığımda merdivenlerden yukarıda doğru çıktım. Odama geldiğimde yatağıma doğru uzandım. Kağanı beklesemde gelmedi. Sonra bir anda karnıma sancılar ağrılar girdi.

Biraz bekledikten sonra sancı daha da şiddetlendi. İçimden isyan edercesine bağırdım. Bebeğimi kaybediyordum. Galiba doğuruyordum. Çünkü bunun başka bir açıklaması olamazdı. Ama daha çok erkendi. İçimden bu bebeğimi kaybedemem diye söylenirken göz yaşlarımı serbest buraktım. Üzgünüm bebeğim galiba buraya kadarmış. Sancılarım daha da şiddetlenir Ken komidin deki telefonu aldım. Kağanı aradım.

"Çalıyor "

" Çalıyor"

Ama telefonunu açmıyordu. Sonra 112 yi aradım ağlamaklı çıkan sesim. le konuştum.

Alo 112 mi lütfen yardım edin. Hamileyim. Hayır kanamam yok sancı var yardım edin aaaa!!!! iyi değilim adresi veriyorum. Menekşe sokak no 9 acele edin aaaaa!!!!

Telefonla konuştuktan sonra yataktan dengemi kaybedip düştüm. Hiç iyi değilim hemde hiç bebeğimi kaybedemezdim.

Asla!!!!!

Not: Arkadaşlar umarım bu bölümü, beğenmişsinizdir umarım bebeğe bir şey olmaz. Yazım hatalarım varsa özür dilerim. Hepsini. Düzelticem. Yorum yapmayı unutmayın. Emeğe saygı. Sizleri seviyorum.....