Goodbye Boyfriend, Hello Fiancé

Chapter 26

Chapter 26

Hindi pa rin kami makapaniwala sa lahat ng nangyari. After mawalan ng malay ni Trenz ay ilang minuto lang ay nagising na rin siya.

I felt like I forgot to breathe when he glanced at us. Everything was revealed by him. Mara had attempted to murder him. If I get the chance, I'm going to kill her.

"Trenz, akala ko....mawawala ka na saakin ng tuluyan." umiiyak akong yumakap sa kaniya.

Trenz hug me back.

"I won't, Hae. I won't. I'm sorry kung matagal akong nawala at nakalimutan ka, kayo." sabi ni Trenz saakin at niyakap ako.

And, yes he remembered everything. Hindi ko alam kung paano pero siguro isang himala iyon.

"Maybe now that you recall everything and I'm back with you, we can...make up for what's been lost?' he inquired, hopeful. 

Napangiti naman ako at hindi napigilan ang sarili na halikan siya.

Of course! Oh God! I missed him so much!

"Of course,  Trenz, yes. I love you!" I confessed completely.

"And I love you too, Hae. Mahal na mahal kita noon at hanggang ngayon ikaw lang ang babaeng iibigin ko." he said sincerely.

Hinawakan niya ako sa kamay at napatingin naman ako sa kaniya pagkatapos isang nakakabinging hiyawan ang sumalubong saamin.

We're back in the underground, and I can feel their scorching stares on us as we make our way to the stage.

Samut-saring mga komento ang naririnig namin mula sa crowd ng makita nila kami. Pero wala roon ang atensyon ko.

Pagkatapos kaming muling ipakilala ay sandali silang natahimik. May ilang umangal ngunit walang sumubok na labanan kami maybe because I'm with Trenz? Since we've been gone for so long, they've grown in strength.

The night went good for us pero alam kong bukas ay marami pa kaming kakaharapin. I just hope that we could all make it and succeed.

"Goodmorning!" he kisses me on the forehead to wake me up, and it makes me grin.

"I thought I was just...." tinignan ko siya at hinaplos ang pisng niya."...dreaming." pagtatapos ko.

Trenz chuckles.

"Hae, this is no longer a dream. Now stand up. I've already prepared breakfast for us!" he said. "Let's eat breakfast together," he exclaimed cheerfully.

Napatili ako ng bigla niya akong buhatin.

"Trenz!" I giggled. "Put me down!" tumatawang utos ko sa kaniya.

Namumula na ang mukha ko lalo pa at nakita kong nasa hapag kainan na silang lahat at mukhang kami na lang ang hinihintay.

"Good morning!" I greeted them awkwardly. Nang ibinaba ako ni Trenz ay sumulyap ako sa kaniya at pinandilatan siya ng mata. Trenz only chuckled to me at saka umiling na tila balewala lang iyon sa kaniya.

"Trenz, Hae, good morning. You two seem to be in a great mood. That's great. Please, you two, take a seat and let us all eat." mom smiled softly.

Nakangiti lang ang magulang namin saamin samantalang ang mga kaibigan naman namin ay ngumisi.

Ayos na sana ng may biglang umeksena.

"Ma'am! Pasensiya na ho pero bawal ho talaga ka------"

"Ano ba! Babawiin ko lang ang sa akin!" eskandalosang pakikipag-away ni Mara sa guard.

Nagpantig ang tainga ko.

Tumayo ako at sinalubong ang babae.

"What is it now, Mara?" malamig kong tanong dito. Mara stop in front of me, hinihingal pa ito sa galit, sumeryoso na rin ang ambiance ng paligid.

"How dare you, Hae! Masaya na kami! Bakit kailangan mo pa kaming guluhin!" galit niyang saad saakin.

"Masaya na kami?" I laugh sarcastically. "Mara, naririnig mo ba ang sarili mo?Ikaw lang naman ang masaya dahil kinuhaan mo na kalayaan si Trenz na maging masaya noong inilayo mo siya saamin." hindi ko mapigilang magalit sa kaniya at sumbatan siya.

Natigilan naman siya at napaatras.

"Kasi mang-aagaw ka kaya kinukuha ko lang ang dapat na para saakin." matapang niyang balik sa akin.

"Ang kapal mo, Mara! Walang sa iyo una pa lang. Trenz never love you nor like you. You're out of your mind." hindi na napigilan ni Fio ang tumayo at makisali dahil sa sobrang pikon niya kay Mara.

"Shut up!" sigaw ni Mara sa amin, nanlilisik ang mga mata niya.

"Hon, come on. Let's go home." malambing niyang kausap kay Trenz. Inilahad ni Mara ang kamay niya kay Trenz. Dahan-dahan namang lumapit si Trenz sa kaniya na nakapagpangiti naman kay Mara.

"That's right. Ako ang mahal mo hindi ba? Ako ang pinipili mo di-----" naputol ang sinasabi niya ng magsalita si Trenz.

"Stop this, Mara." Trenz shooked his head. "I am not yours from the beginning. My heart belongs to Hae. I love her." sabi nito sa isang seryosong tono.

Mara cried and she shrug her shoulders. "No!" she said. "No! You were mine! Akin ka lang, Trenz!" she sobbed violently.

Hanggang kaladkarin siya ng guard ay iyon ang isinisigaw niya.

"Ipahuli na kaya natin siya sa mga pulis?" suhestyon ni Timo. "She could do something reckless?"

"That's our plan. Pagkatapos natin maharap at mapabagsak ang clan ng pamilya niya, anak." sabi ng daddy ko.

Tumango ako sa kaniya.

"You don't have to be worried about that, anak. Sisiguraduhin natin na hindi na si Mara makakalapit sa iyo o kay Trenz. We are also after her parents." daddy informed me.

"Thank you, dad."

Dad smile gently. "It's what us should do as your parents, Hae. You don't need to thank us for that,  anak."

Nakita ko si dad sa veranda na umiinom.

"Dad," I called him. Lumapit ako sa kaniya at napalingon naman siya sa akin.

"Hae, why are you still awake?" tanong niya. "You can't sleep? Are you feeling unwell?" he asked worriedly.

"No. I was thirsty and then I see you here." I explained.

Tumango si dad at tipid na ngumiti.

"I'm just making sure you're safe, Hae. And if you genuinely love him, Trenz, I just want you to know that I and your mother are rooting for you. What makes you happy is what we want. Anak, I love you."

Niyakap ko naman siya. "Thank you, dad. Mahal na mahal ko rin po kayo ni mom."

"Are you two having a heart to heart talk without me?" pabirong tanong ni mom sa amin.

"Mom,"

"Hun,"

Lumapit si mom sa amin at yumakap rin sa amin.

"I love you two." dad said lovingly.