Goodbye Boyfriend, Hello Fiancé

The End

The End

After 7 years....

"Harenz! Ano nanaman ba ang nangyari at pinatawag ako ng principal niyo sa school?" I asked our son.

Kakauwi lang ni Hae galing sa paaralan ng kambal dahil kanina lang ay ipinatawag ito ng principal at sinabi na sinuntok ni Harenz ang kaklase nila.

"Mom, it's not my fault!" depensa ng anak namin. "He pushed my sister and I saw it! I just defended my sister." paliwanag ni Harenz na ngayon ay nakasimangot na. Nakakuyom ang kamao nito.

May pinagmanahan nga. Gangster ang magulang natural gangster din ang mga anak.

Napangiti na lang si Hae at ginulo ang buhok ni Harenz.

"I am her Kuya I should protect Tracey." matapang na sabi ni Harenz. Tumango si Hae at binuhat si Tracey na nakayuko.

Nang binuhat naman ito ni Hae ay nag-angat ito ng tingin sa kanyang ina at nagpuppy eyes.

"Mom? I'm sorry." she pouted. "Don't be mad at Harenz. It's really true. He did that to protect me." she explained.

Tumango naman si Hae sa anak namin.

"Tracey, you should also learn to defend yourself in case of wala si Kuya, okay?" pangangaral ni Hae.

Tracey look at her mother and nods.

"But, mama, Kuya said that he'll never leave my side. I don't want to fight. I don't want to hurt other people." she said softly.

"Oh no, darling! You won't hurt other people it's just that you should atleast know how to hmm...you know how to fight when you're around of those bad people." pagpapaliwanag ni Hae sa kaniya.

"Don't worry, mama. I'll teach her." presinta ni Harenz at nagtaas pa ng kamay.

Nag-aaral ng iba't ibang martial arts si Harenz kahit bata pa lamang. Para na rin ito sa proteksyon nila. Noong una ayaw pumayag ni Hae pero di kalaunay ay hinayaan na rin niya ang bata sa gusto nitong gawin.

"Mom has a point, Tracy." marahan kong kinurot ang pisngi niya.

Napalingon naman sa akin si Tracy. "Dad, it hurts." she pouted even more.

"Pero ayokong lagi kayong napapatawag sa principal's office." I told them.

"Kanina ka pa riyan?" tanong sa akin ni Hae.

"Yes, I'm just listening to the three of you." I answered. "Maaga natapos ang meeting sa Europe kaya bumalik agad ako rito at sinabi ni yaya na may problema ang mga bata sa school kaya sumunod ako rito sa inyo. Isa pa namiss ko kayong apat. Is everything okay now?" I asked my wife.

"Oo, okay na. Naayos naman na." she answered.

Tumango ako at napansin na...

"Teka asan si Harett?" tanong ko.

"I'm here, dad!" biglang sumulpot si Harett sa likuran ko.

Harett is our youngest child. He's just seven years old. Isang taon lang ang tanda ng magkambal sa kaniya.

"Did you have any pasalubong?" iyon agad ang unang hinanap ni Harett sa akin.

Natawa naman ako sa anak ko. Straight at matured na itong magisip para sa isang seven years old.

"Nasa kotse." naiiling na sagot ko sa kaniya.

Nangingiting tumango naman si Harett.

"Naku, Harett. Mamaya na 'yan. Kumain na muna tayo panigurado pagod ang papa niyo. Let's go na." nakangiting suhestyon ni Hae.

"Yehey!" the kids cheered.

"Mukhang ang layo ng iniisip ng asawa ko ah?" mula sa likuran ay ipinulupot ko ang braso sa bewang ni Hae.

Nasa tapat kami ng life size window at pinagmamasdan ang mga anak namin na masayang naglalaro sa garden.

"Ang bilis ng panahon. They have grown too fast." medyo malungkot na komento ni Hae.

"We can't do anything about it, hun." I told her at napadako ang tingin ko kay Harett.

"Mommy!" kumaway sa amin si Tracey at ganoon din si Harenz samantalang si Harett naman ay tinignan lamang kaming dalawa ni Hae.

We wave back.

But at the back of my mind I know that Harett is way too stronger than the siblings. He could beat the two or four kids while they are in a training.

He have the capability to rule our Mafias. And that what Hae's afraid of.

Bata pa lang si Harett ay nakikitaan na namin ito ng potential pero ayaw muna naming isipin iyon. After all hindi na namin hahayaang magulo pa ang buhay nila ng society na iyon. We want them to live normal at gusto naming lumaki ang mga anak namin ng normal at hindi nalalaman ang sikreto ng pamilya namin.....na maaring dumating ang oras na kakailanganin ng tagapagmana ang Miracle at Oracion Gang.

"Why don't we go to the garden and join our kids?" suhestyon ko.

"Okay."

Pababa na kami ng tawagin ako ni Hae.

"Trenz..."

"Why?"

"Si Harett...will Harett be okay?" she asked worriedly.

I smile at her reassuringly. "He will be okay. Andito tayo para gabayan siya at ang kambal. Harret will be just fine. Hindi mo kailangan mag-alala sa kaniya. He's just a kid, nagaaddopt pa siya sooner or later makikihalubilo rin siya sa ibang bata...sa kaedad niya."

"Okay. I'm sorry for worrying." aniya.

Umiling naman ako. "I understand you."

Nang makababa kami at makapunta sa garden nakita namin na naglalaro na ang mga bata.

"Kids! Who wants ice cream!" tanong ko sa kanila.

Huminto sila sa paglalaro at patakbong lumapit sa amin ni Hae.

"Me!" sabay-sabay nilang sagot.

"I want ice cream, dad!"  Harett nodded.

"Gusto ko rin po!" Harenz raised his hand.

"Me too!" Tracy pouted.

"Okay. Let's go to the kitchen then!" I said.

"Yehey!"

Nagpaunahan naman sila papasok kaya lang nadapa si Tracy akmang lalapitan na sana naming mag-asawa ang anak namin ng makita namin si Harett na huminto sa harap ng kapatid niya.

Ilang saglit pa ay inalalayan niya itong makatayo at sabay na silang pumunta sa kusina.

"I told you. You don't need to worry about him." I told my wife.

"Yeah. I guess you are right, Trenz." ngumiti si Hae at sumunod na kaming dalawa sa kusina.

The kids are already eating chocolate at nakaupo na sa upuan.

"Mom, Dad, have a taste! Chocolate Ice cream is the best!" Harenz commented.

"I agree!" Tracy nodded.

Harett also nods his head.

Nagkatinginan kami ni Hae. "I love you." I told her.

Napangiti naman siya. " I love you, too."