MAN , WHO I HAVE TO MARRY[FINISHED]//SOON TO BE PUBLISHED UNDER LIB//~

chapter 36 [PART 2] ...

Hindi ko alam kung ano bang dapat kong maramdaman, masyadong maraming rebelasyon ang nalalaman ko ngayon...

Pakiramdam ko, nahihilo ako sa lahat ng mga sinasabi niya... ang isipin pa nga lang buhay si Ryu.. buhay siya ay isa ng napakalaking rebelasyon.. idagdag pa ba na best friend niya si Andrei db? Naguguluhan na ako...

“alam kong nagugulat ka sa mga sinasabi ko sayo ngayon... pero, gusto ko na kasing aminin talaga ito sayo.. gusto kong humingi ng kapatawaran mo...” tapos lumuhod siya sa harap ko na siya namang ikinagulat ko... “Eunice Penelophy Maniego, patawarin mo ko sa lahat ng sakit na ibinigay ko sayo.. patawarin mo ko sa lahat ng kalungkutang ipinadama ko sayo... sana mapatawad mo ko, sana maintindihan mo ko Eunice.. hindi ko ito ginusto, alam ng Diyos na hindi kita kayang saktan.. alam niya kung gaano kita kamahal... Eunice, sana... maging Ok na lahat, alam ko, hindi ganoong kadali ang hinihingi ko, alam kong hindi ganoong kadali patawarin ang mga naging kasalanan ko, dahil tinago ko ang totoo sayo, sinaktan kita.. pero, sana maintindihan mo, para sayo din yung ginawa ko... alam ko, kahit papaano, may nararamdaman ka na sa best friend ko, o sabihin na nating mahal mo na talaga siya, hinayaan ko nlang kayong dalawa, ayoko ng umeksena, maayos ka na at alam kong mamahalin ka ni Andrei... mamahalin ka niya ng buong buo, at nakakasigurado akong hindi ka niya sasaktan... Eunice, sana maintindihan mo ko.. para ito sa ikakaayos ng lahat.. engaged ka na, engaged na din ako... palayain na natin ang isa’t isa mula sa nakaraang pareho naman nating hindi ginustong mangyari... sana Eunice, sana mapatawad mo ko...” pagsusumamo niya sa harap ko...

Sa isang banda, parang nababasag ang puso ko, pakiramdam ko, ang sakit-sakit padin.. lahat ng sakit ng nakaraan, lahat ng sakit na naranasan ko.. bumabalik.. lahat sila, nararamdaman ko ulit...

Wala akong magawa, kundi umiyak.. dito lang naman gagaan yung nararamdaman ko ee.. dito lang naman kahit papaano, mababawasan yung bigat sa dibdib ko...

Pero, tama siya.. kailangan na naming kalimutan ang nakaraan.. kailangan kong kalimutan ang lahat.. dahil, kailangan ko ng magsimula... kailangan ko ng makaalis sa anino ng nakaraan ko... sa masamang nakaraan na buong buhay ko, pinagdusahan ko...

Kailangan kong gawin to.. kailangan kong magpaalam ng tuluyan sa kanya.. ng sa ganun... mawala na ang sakit, mawala na ang hapdi.. at pareho naming maituloy ang mga buhay namin ng maayos...

Kailangan ko na siyang patawarin, para makapagsimula na sila ni Sharmie ng walang bigat na nararamdaman, na may pangambang may hinanakit ako sa kanila..

Kailangan ko ng magpatawad.. para sa sarili kong kaligayahan.. para kapag nakaharap ko na si Andrei, sigurado ako.. sigurado ako na siya lang ang mahal ko... na sa kanya ng buong buo ang puso’t isipan ko...