she wolf

Hoofdstuk 9

sorry het is een kort hoofdstukje maar ik heb een drukke weet! laat jullie mening horen en lees aub ook mijn nieuwe verhaal:) muchlove kikaaa

 

Sam

Ze zaten te zoenen … recht voor mij. Ik voelde mijn maag omdraaien. Tyler zijn gedachten waren nogal…vreemd? Ik liep weg ten eerste omdat ik ze niet wou zien zoenen en ten tweede omdat ik alle gedachten van Tyler kon horen. Na een diepe zucht besloot ik om te gaan. Weg van deze onzin. Grace zou mij toch nooit geloven , ze wilt het gewoon niet. Ik keek nog even om en veranderde toen. Ik wist niet waar ik heen ging in ieder geval gewoon ver, ver weg van iedereen van deze ‘Bullshit’. Ik moest tijd hebben, tijd hebben om na te denken. Misschien was zij wel helemaal niet de ware voor mij… misschien moest ik nog iemand op mijn pad krijgen.  Maar alles aan haar was zo perfect. Ze was immers ook een wolf. Ik wist het niet meer.

Grace

De kus was magisch alleen waar was Sam ? Tyler keek me aan.

‘liefje , waar zit je over te denken?’ hij wou mijn kin weer vastpakken maar ik had even genoeg.

‘nergens, gewoon wat uhm… kleine dingetjes.’ Hij keek me grijnzend aan.

‘toch niet over die klootzak van een Sam? Haha.’ Ik vond het niet zo grappig als hij maar ik loog tegen hem en schudde daarom zachtjes nee.

‘mooi, dus waar gaan we naar toe, want ik bedoel Sam heeft ons achtergelaten en …en je ouders zijn dood…?’ hij keek verdrietig uit zijn ogen.

‘ik .. ik weet het niet.’ Bijna huilend liep ik naar hem . hij pakte mij stevig vast en fluisterde zachtjes in mijn oor: ‘we komen hier wel uit Grace…wij samen.’

Tyler

Ik moest het doen. Ik wil haar niet kwijt raken. Het moest worden gedaan. Ik heb geen spijt maar wel spijt van het verdriet in haar prachtige ogen. En het is gelukt mijn plan heeft gewerkt ze is nu van mij. Sam is weg en ik en Grace kunnen  nu heerlijk samen zijn , zonder gestoord te worden door wie dan ook. Maar zal ze Sam geloven zou ze erachter komen dat ik alles heb gedaan. Nee ze was te boos op Sam om die ‘onzin’ echt te geloven. Ze is toch veel liever bij mij in de buurt.

Na een tijdje liet ik haar los. Mijn gedachtes gierden door mijn hoofd. Maar goed dat Grace geen gedachten kon lezen. Wolven konden gevoelens ‘horen’ dus ik had geluk. Ik genooot van bij haar te zijn. Ik raakte zo diep in mijn gedachtes verzonken dat ineens mijn ouder ex-vriendin naar boven kwam. Prissy. Ik wou er niet meer aan denken maar een ding weet ik wel.

Ze is dood.

Door mij.