Ateş Hancıoğlu ;
Gitmek zorunda kalmıştı sevdiği kadından,tanımadığı kızından..
Hayat Hancıoğlu ;
Kalmak zorundaydı,sevdiği adamın ardından,onun bıraktığı hediyeyle dimdik ayakta kalmak zorundaydı.
Bir adam kendi elleriyle yıktığı aşkın duvarl...
Bu hafta kendi açımdan bir ilki gerçekleştirip iki bölüm birden attım.İnşallah beğenirsiniz..
Bu bölümün ithafı beğenilerini eksik etmeyen MahirQurbanzade , mattheewx , @HulyaDalman ve @berfinarzu 'yadır.
Yeni gelen tüm okuyucularım ; HOŞ GELDİNİZ :)
Varlığınıza duacıyım..
İYİ OKUMALAR ;
...........................
Sabah gözlerimi açar açmaz ilk karşılaştığım şey yatak odasının minik yıldız motifleriyle kaplı tavanıydı. Ne acı değil mi uyandığında görmek istediğin sevdiğin kadınken gördüklerinin yalnızca yıldızlar olması.
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
Dün akşam eve geldiğimizde ruhum huzura kavuşmuş tüm ağırlık kalkıvermişti bedenimden.
Hayat'a beraber uyumamız konusunda saatlerce dil dökmeme rağmen bana dediği tek şey ;
"Önce kendini affettir Ateş..Sana sarılmam affettiğim anlamına gelmiyor." olmuştu.
Yarın Emoş'un evinde minik ortağımla bir şeyler yapmaya çalışıp Hayat'ın gönlünü almak için çırpınacaktım.
O gönül alınacak işte o kadar arkadaş !
Düşüncelerimi bir kenara bırakıp üzerimde ki yorganın ucunu hafifçe yukarı çekerek yanımda yatan kızıma çevirdim başımı...Ellerini yanağının altına koymuş başı bana dönük dudakları öne doğru uzamış bir biçimde uyuyordu.
Sağ elimi yavaşça yüzüne doğru yaklaştırıp göz kapaklarını rahatsız eden saçlarını geriye doğru ittim.Tüm yüzünü göz önüne çıkartıp minik yanaklarını okşamaya başladım.Bir iki mırıldanmadan sonra göz kapaklarını ahenkle kaldırıp yüzünü elime doğru biraz daha yaklaştırmasıyla yanaklarına ve saçlarına öpücükler kondurup mırıldanmaya başladım..
"Babasının minik ortağı , uyansan mı artık.."
"Hım.."
Biricik'e bakarken gözlerimden taşan hayranlığı bir türlü gizleyemiyor ona olan şevkatimin tüm bedenimi sarmalamasından garip bir haz duyuyordum.
Biricik'e dalmış her hareketini ayrıntıyla izlerken aklıma çocukluk anılarımdan biri gelmişti :
Daha ben ve Ahu çok küçükken dedemin at çiftliğine gider orada ki atların en güzellerini kendimize seçer koşa koşa dedeme yanaşır istediğimiz atları anlatır biz onları istiyoruz derdik.Dedem hiç bir şey demez yalnızca kafa sallardı.
Çok iyi hatırlıyorum bir beyaz at vardı hepsinin içinde en çok dikkatimi o çekmişti..Koştuğu zaman beyaz tüylerinin arasından sarı yeleleri çıkar,upuzun yelesiyle beni kendine hayran bırakırdı...
