Elk begin kent een einde (VOLTOOID)

11.

Vertel me!! Wie heeft het gedaan" schreeuwde ik met tranen in me ogen. "Weet je wel die dikke aidsman met die behaarde benen en handicapte teennagels" zei Noufal. Noufal geen tijd voor grapjes" hoorde ik Anass zeggen. "Nou h-hij had de taak gekregen van Musa haar te vermoorden, we hoorden ze praten" zegt Mohammed met een brok in zijn keel. Ik kijk hem aan met tranen in me ogen. "DIE VIEZE VUILE MAN GAAT NU ZIEN" schreeuwde ik luid door het hele huis.

Die dikke man kwam naar beneden. "Wat zit je te schreeuwen" zei hij geïrriteerd. Ik liep boos naar hem toe en gaf hem een platte hand. Zo hard dat hij op de grond viel. "JOU HOERENMOEDER KANKER JUNK IK MAAK JOU DOOD" schreeuwde ik naar hem. Ik begon hem te trappen, te schoppen. Alles wat ik met geweld kon doen deed ik. Ik zag niks alleen maar die vieze vuile man die ik kapot moest slaan. Wie mijn moeder aanraakt, komt aan mij. Ik zag dat mensen me van hem af wouden trekken. Maar niks hield me tegen. Ik gaf hem nog zo een harde trap dat er bloed kwam. Uiteindelijk was het ze gelukt me van die man af te halen. Ik schrok toen ik hem zag. Ik wist niet dat ik zo hard kon slaan. Hij lag in een plas bloed, met overal blauwe plekken en schrammen. Hij had nog een afdruk op zijn wang van mijn harde klap. En hij had zijn ogen dicht. Is hij dood?!

Geschrokken keek iedereen mij aan. Zelfs Musa keek met een geschrokken blik. Maar die veranderde al snel in een boze blik. Hij liep naar me toe en pakte me bij me haren. "WA DOE JIJ A HOER" schreeuwde hij naar mij. Hij wou me een klap geven, maar die werd tegengehouden door Hamza. "Vriend ben je pussy geworden ofzo, meisjes slaan tazzz" zei hij.

Toen kwam er een meisje. Ze keek super vies naar mij en ging op Hamza's schoot zitten. Hij liet het ook nog toe. Tazz ik dacht nog dat hij anders was. Toen hij zei dat hij zogenaamd respect voor meisjes had. Musa keek me nog met een waarschuwende blik aan. "Breng hem naar het ziekenhuis, en jij Hamza gaat met haar naar de kamer" grijnsde hij. Tfoe. "Denk jij ik laat mijn zusje alleen met jongens, ik kom mee wat denk jij" zei Noufal. "Nee jij blijft zitten" zei Musa en hij pakte zijn pistool. Noufal ging meteen zitten. "Handicapte zeehond" mompelde hij onhoorbaar. Maar ik hoorde het wel. Ik deed moeite mijn lach in te houden.

Ik werd naar boven getrokken door Musa. Hij zette mij en Hamza in een kamer en deed de deur opslot. Ik negeerde hem. "Hoi" zei hij tegen mij. Ik negeerde hem weer. "Gister praatte je nog tegen mij en nu opeens negeren, tazz vrouwen" zei hij zuchtend. Ik zei nog steeds niks en bleef staren naar de muur. Waarom doet het me zoveel dat iemand anders op zijn schoot zat. Ik heb niks met hem, en dat wil hij waarschijnlijk ook niet. Zonder dat ik het merkte kwam Hamza langs mij zitten. Hij pakte me hand en wreef erover. Eerlijk, het was wel fijn. Even keken we elkaar in de ogen aan. "Je ogen zijn zo mooi" zei hij. "Vertel dat maar aan je hoer" zei ik fel. Oeps, ik wou het niet zo fel zeggen. Hij begon te grijnzen en liet me hand los."Is er wat" vroeg ik licht geïrriteerd. "Is hier iemand nou jaloers?" Zei hij. "Op wat moet ik jaloers zijn dan" zei ik. Juist, jij hoeft nergens jaloers op te zijn want jij bent al perfect. Dat was alleen een hoer en dat weet jij zelf ook. Jij bent anders dan al die andere. Ik weet niet maar sinds ik je hier zag, heb ik je niet meer uit mijn hoofd gekregen." zei hij. Omg zo cute.

"Omg Hamza dit is zo lief" zei ik en omhelsde hem. "Maar als ik die hoer nog op je schoot zie zitten, dan garandeer ik je dat bij haar hetzelfde gaat gebeuren als wat ik bij die dikke man heb gedaan" zei ik. Hij begon te lachen. "Ja en wejow waar heb jij zo goed leren vechten, hij is half dood ofzo" zei hij lachend. Ik lachte terug. "Maar waarom heb je hem zo in elkaar geslagen" zei hij. Mijn lachende gezicht veranderde meteen in verdrietig terwijl ik tranen begon te krijgen. Hij pakte me hand stevig vast. Ik vertelde hem alles. Hij knuffelde me stevig. "Alles komt goed, ik help jou om hier uit te komen" zei hij. Het stelt me wel gerust. We horen voetstappen hierheen. "Snel doe alsof je je kleren aandoet" fluisterde hij. Ik deed express me broek zn knoop open. Toen Musa binnekwam, knoopte ik de broek weer dicht. I am smart. Als hij dat ziet, begint hij te grijnzen. "Zo jullie hebben het leuk gehad zo te zien" zegt hij. Tfoe ik word kotsmisselijk van hem. "Je mag naar je broers" zegt hij en hij loopt weg. Hamza geeft me nog snel een kus op de wang en hij vertrekt.

Ik kom met een blij gezicht de kamer van mijn broers binnen. "Er is toch niks gebeurt?" Zegt Mohammed meteen. "Wollah he als er iets is gebeurt" zegt Noufal. "Nee tuurlijk niet anders zou ik toch niet blij zijn" zeg ik lachend. Ze kijken me verbaasd aan. "Waarom zo blij?" zegt Noufal. "Gewoon omdat hij niks heeft gedaan en ook niks gaat doen gelukkig" loog ik snel. Ik moet niet liegen tegen ze, maarja. Ik vertel ze het binnekort wel. "Oke mohim ik en Noufal gaan even eten halen, blijf hier met Anass" zegt Mohammed. Ze lopen de kamer uit.

"Oke vertel me waarom je zo blij bent, ik ben misschien wel de jongste, maar ik ben niet dom om te zien dat wat je net zei niet de echte reden is waarom je zo blij bent. Ik zucht. "Niks tegen Mohammed en Noufal zeggen aub, ik vertel ze het later" zeg ik. "Je hebt een relatie he" zegt hij. Ik knik zachtjes. "Wie is het?" Zegt hij. "Hamza" zeg ik zacht. "Oei daar gaat Noufal niet blij mee zijn als hij hoort dat je zijn mannetje hebt gestolen. Ik begon te lachen. "Maar als hij je iets aandoet breek ik hem" zegt Anass serieus. Ik knuffel hem. "Dankjewel Anass, het is altijd fijn om een kleinere broertje te hebben"zeg ik lachend.

"Ewaja jongste kinderen zijn altijd de beste" zegt hij lachend. "Wat praat jij a sahbi ik ben allerleukste" zegt Noufal die bij de deur staat samen met Mohammed. Ze hebben wat eten in hun hand. "Nee de oudste is altijd beste" zegt Mohammed. Nee oudste denken dat ze alles zijn, en zijn oude oma's die geen smaak hebben" zegt Anass. "Wat praat jij ik draag hetzelfde als jou en luister ook naar zelfde muziek" zegt Mohammed. Over muziek gesproken.. "opeens zet Noufal muziek aan.

Na een tijdje gedanst en valt gezongen te hebben zetten we de muziek uit en gaan uitgeput zitten op het bed. Al zijn we ontvoerd moeten we het wel iets beter maken.

"Oke, ik trek terug wat ik zei, sommige oude zijn nog wel leuk" zegt Anass lachend. Ik kijk ze allemaal aan. "Wat is er, denk je bioscoop?" Zegt Noufal. "Nee ik ben blij dat ik jullie heb ontmoet, het lijkt alsof ik jullie al jaren ken. Ik hou van jullie" zeg ik. Ze kijken me allemaal blij aan. "Wij zijn ook blij dat we jou hebben gevonden, we laten je nooit meer gaan zusje" zegt Mohammed. En we knuffelen in een groepsknuffel. Weer word een familiemoment verstoord. Alweer door Musa, kan hij nooit op andere momenten komen.

"Dina je moet meekomen, de baas wil je zien" zegt Musa. "Wie is die baas dan?" Vraagt Noufal. "Nabil" zegt Musa terwijl hij mij grijnzend aankijkt.

O nee.