Elk begin kent een einde (VOLTOOID)

19.

Het is Sara.

(Dina's beste vriendin van deel 1&2)

"Wat, wie, hoe?" Voordat ik nog iets kon zeggen knuffelde ze me stevig. Ze liet me los en keek me met tranen in haar ogen aan.

"Waar was je" vroeg ze.

"Ik leg het je nog wel uit, maar wat doe jij hier?" Vroeg ik aan haar.

"Nou ehmm ik heb een nieuw vriendje en ik wacht op zijn zus" zegt ze verlegen.

Mijn ogen worden groter.

"Heb jij met mijn broertje Anass?" Vraag ik. Ze schrikt.

"Hoe weet je... wacht je had toch maar een broer?!"

"Ik vertel het je allemaal nog wel" zeg ik.

Ze knikt en we lopen naar de auto. Anass zit al achter het stuur. Hij kijkt ons verbaasd aan.

"Hebben jullie zo kort kennis gemaakt?" Vraagt hij.

"We hoefde geen kennis te maken we kennen elkaar al, we zijn beste vriendinnen" zegt ze.

Anass kijkt ons verast aan.

"Omg ik heb het met mijn zus haar beste vriendin, ze worden zusjes omg" zij hij meisjesachtig terwijl hij allemaal gebaren met zijn hand maakte.

Ik en Sara schoten in de lach. We rede richting ons huis. Aangekomen stapte we uit en liepen naar de deur.

Ik belde aan. Na een tijdje deed Noufal de deur open. Noufal keek naar Sara.

"Wie is dat" vraagt hij aan mij.

Ik keek grijnzend naar Sara.

"Mijn beste vriendin en mijn toekomstige schoonz..." voordat ik uit kon praten sloeg ze me hard.

"Auw waaarvoor was dat" zeg ik verontwaardigd.

Anass kwam aanlopen.

"Iniedergeval Noufal, Sara is mijn toekomstige schoonzus" zeg ik express enthousiast.

Ik zag Sara rood worden. Anass keek me met een dodelijke blik aan. Noufal grijnsde.

"MOHAMMED KOOOMM NAAR DE DEUR" schreeuwt hij.

Na een tijdje komt Mohammed voor de deur en kijkt ons schaapachtig aan.

"Wie is dat" vraagt hij terwijl hij naar Sara wijst.

"Je toekomstige schoonzusje" zegt Noufal grijzend. Ik schiet in de lach en Sara word rood. Mohammed zijn ogen worden groter.

"Nee... Dina... ben je lesbie geworden?!" Vraagt hij met grote ogen. Ik stoot hem tegen zijn arm.

"Ik dacht niemand gaat voor Anass vallen, maar blijkbaar wel" zegt hij.

Anass kijkt met een dodelijke blik naar ons 3.

Ik zag dat Sara zich heel schaamde dus ik trok haar mee naar binnen en we liepen naar mijn kamer. Ik deed de deur open en zag Hamza slapen op mijn bed. Rachida kijkt raar naar mij. Ik loop naar Hamza toe. Ik schud hem door elkaar.

"Mmh Semiya ga weg ik wil verder slapen" mompelt hij in zijn slaap.

Ik kijk geschrokken naar hem. Wie is Semiya? Gaat hij vreemd? Bij die gedachtes krijg ik tranen in me ogen. Sara ziet het en komt naar me toe.

"Heey gaat het wel?" Vraagt ze.

Ik schud nee en ren naar Hamza's kamer. Ik laat me vallen op het bed en laat me tranen in de vrije loop. Hij kan toch niet vreemdgaan? Sara komt binnen.

"Wat is er?" Vraagt ze.

Oke ik ga haar alles vertellen, van Yasin tot Hamza.

------------------

Ze kijkt me met grote ogen aan.

"Zo erg dat je dit allemaal hebt meegemaakt" zegt ze.

Ik knik.

"En over Hamza, hij gaat vast niet vreemd misschien is het zijn zusje ofzo" zegt ze.

Hij heeft het nog nooit over zijn familie gehad. Omg! Ik ben echt harteloos. Ik heb nog nooit gevraagd naar zijn familie. Ik moet hem spreken wel nu!

"Ik zie dat je aan het nadenken bent, ga anders met hem praten, ik ga naar huis" zegt Sara alsof ze mijn gedachte kan lezen.

Ik knuffel haar.

"Dankjewel en doe de groeten aan Imad, ik kom hem snel opzoeken!" Zeg ik.

Ze knikt en loopt de kamer uit. Ik loop naar mijn kamer.

Hamza is inmiddels al wakker. Ik kijk naar hem. Zijn ogen zijn rood. Hij heeft vast gehuild. Ik loop rustig naar hem toe. Ik ga langs hem zitten zonder dat hij het merkt. Ik pak zijn hand vast. Hij schrikt en kijkt opzij. Als hij mij ziet draait hij zijn gezicht om zodat ik zijn betraande gezicht niet zie.

"Je hoeft je niet te schamen, iedereen huilt wel eens en bij mij kan je je gevoelens niet opproppen" zeg ik tegen hem.

Hij kijkt me aan en hij omhelst me. Hij zet zijn hoofd op mijn schouder en leunt tegen me aan. Ik hoor hem snikken. Het breekt me om hem zo verdrietig te zien. Na een tijdje laat hij me los.

"Vertel wat je dwars zit" zeg ik.

Hij zucht. "Ik was heel gelukkig, mijn ouders waren gezond en ik had een zusje: Semiya. Wollah zij was mijn alles ik hield zoveel van haar. Op een dag, waren we onderweg naar de stad. Ze wou oversteken maar er kwam een auto en toen.." Ik zie dat hij moeite heeft met vertellen dus hou ik zijn hand stevig vast. "Ze werd overreden. Ze lag 5 weken in coma en toen was ze overleden. Wollah ik was kapot. Ik at niks meer en ik sprak tegen niemand. Na een tijdje herstelde ik. Maar mijn ouders waren sinds de dood van me zusje heel veranderd. Ze gaven mij er de schuld van. Na een paar weken hebben ze me weggestuurd. Gewoon uit de familie gezet. Toen kwam ik bij Musa en Nabil terecht en ging ik het slechte pad op.. Hamdoullilah ben ik weer op het goede pad" zegt hij terwijl hij zijn tranen afdroogt.

Dus Semiya was zijn zusje, dit vind ik echt zielig.

"Dit is zo erg Hamza, allah y rahmo. Ze was zeker een goede meisje" zeg ik.

Hij glimlacht.

"Dankjewel voor het luisteren, wollah ik bescherm je met mijn leven, ik wil niet weer een belangrijk persoon van me leven kwijtraken. Ik ga ervoor zorgen dat jou niks meer overkomt. Wollah ik hou van jou" zegt hij. Mijn hart smelt.

"Ik hou ook van jou, wat zou ik zonder jou moeten" zeg ik en omhels hem stevig.

We horen gekuch. We kijken naar de deur en daar zie ik mijn broers en Redouan staan. "Verstoren we jullie" vraagt Anass grijnzend. Ik schud mijn hoofd en ze komen bij ons zittem. We praten nog een beetje en na een tijdje gaat iedereen slapen. Ik ga liggen en val in slaap met Hamza in me hoofd...