Η ζωη μας ενα βιβλιο.. #TYS17

Αποκαλύψεις..;

Στέλλα

Αφού χαιρετήσαμε τον μικρό , ο οποίος ήταν τόσο χαρούμενος που ήμασταν και οι δύο εκεί , βγήκαμε προς τα έξω .. Φαίνεται ο μικρός να είχε αδυναμία στον Δημήτρη.. Καθώς προχωρούσαμε στον διάδρομο, ο Δημήτρης είχε σκυμμένο το κεφάλι και δεν μιλούσε.... Όταν πια βγήκαμε έξω , καθίσαμε σε ένα παγκάκι πιο πέρα από τον νοσοκομείο , δίπλα δίπλα , τα σώματα μας ακουμπούσαν .. Ακόμα και με τα ρούχα ένιωθα μια ιδιαίτερη έξη για αυτόν τον άνθρωπο..

- λοιπόν ακούω , τι έχεις να μου πεις ?

- καλύτερα κάνε μου ερωτήσεις..

- ωραία τότε , πες μου σε παρακαλώ πώς κατάφερες να μπεις στο νοσοκομείο , αφού δεν επιτρέπεται ..

- Δωροδόκησα τον φύλακα για να καταφέρω να μπω ..

- και γιατί δεν ερχόσουν το πρωί για να μην χρειαστεί να έρθεις βράδυ και να δώσεις και λεφτά ?

- Για να μπορέσω να σε αποφύγω ..

- Γιατί να με αποφύγεις..

- γιατί , γιατί .., είπε προσπαθώντας να βρει τι θα πει..

- ναι ?

- Στέλλα δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω όλο αυτό ...

- τι εννοείς, δεν καταλαβαίνω ?

- πριν χρόνια έχασα δύο πολύ δικούς μου ανθώπους και από τότε έχω κλειστεί στον εαυτό μου ..

-  Θα ήθελες να μου πεις τι ακριβώς έχει συμβει..

- Δεν μπορώ να σου πω κάτι παραπάνω , απλά μου είναι δύσκολο να ξεμπερδέψω τα συναισθήματα μου..

- Και το φιλί που δώσαμε τις προάλλες , δεν σήμαινε τίποτα για σένα αυτό ?

- αυτό είναι το πρόβλημα , Στέλλα, σήμαινε και πολλά μάλιστα ..

- ε τότε ? δεν καταλαβαίνω ..

- ασ΄το δεν μπορείς να καταλάβεις ..

- Αν δεν μου εξηγήσεις πώς θα καταλάβω ..?