Αγγιγμα

1.5K 197 20
                                    

Δημήτρης

Αγάπη μου τι γίνεται εδώ ?Μα καλά τι σκέφτομαι , έλα Δημήτρη σοβαρέψου , από πού και ως που θα πεις κάτι τέτοιο .. Πρώτα από όλα μόλις το ακούσει αυτό η κοπέλα θα με δείρει και έπειτα θα με δείρει και ο άλλος .. Ας κατέβουμε κάτω και αν η κοπέλα χρειαστεί οτιδήποτε, θα είμαι εκεί , τίποτα παραπάνω ..  Άρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες , χαλαρός ..

-         Πω πω αυτός ο λεκές από κρασί δεν θα φύγει ποτέ , είπα και  οι δύο τότε έστρεψαν τις ματιές του προς το μέρος μου

-         Ωω συγνώμη που ενοχλώ , μπορώ να φύγω , είπα

-         Δεν χρειάζεται να φύγεις , άλλος πρέπει να φύγει .., είπε η Στέλλα

-         Ο γκομενός σου είναι ?

-         Όποιος θέλει είναι , δεν είναι δικός σου λογαριασμός..

-         Εγώ δεν θα φύγω , αυτός να φύγει ..

-         Δικό μου ειναι το σπίτι , εγώ αποφασίζω ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει και εσύ είσαι ανεπιθύμητος για αυτό φύγε τώρα...

-         Δεν φεύγω , τότε κοίταξα στα μάτια την Στέλλα, για να πάρω την επιβεβαίωση που χρειαζόμουν .. Με κοίταξε παρακλητικά, σαν να μου ζητούσε να την βοηθήσω..

-         Η Στελλα σου είπε να φύγεις τι δεν καταλαβαίνεις ?, είπα ενώ κατέβηκα και τα τελευταία σκαλιά και στάθηκα μπροστά του  ..

-         Εσύ να μην ανακατεύεσαι .., είπε με άγριο τρόπο αυτός εδώ ο ψευτομαγκας

-         Θα ανακατεύομαι όσο θέλω ..

-         Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα ?

-         Και εσένα ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να μπουκάρεις έτσι μέσα στο σπίτι ?

-         Η Στελλα ήταν η κοπέλα μου ..

-         Ήταν , δεν είναι ..

-         Αυτό είναι δικό μας πρόβλημα ..

-         Η κοπέλα σου είπε να φύγεις άρα δεν σε θέλει εδώ ..

-         Με θέλει ..

-         Στελλα τον θέλεις ?, είπα κοιτώντας την .

-         Αλεξ  φύγε από το σπίτι μου ..

-   Ακουσες τι είπε , άρα .. είπα και άνοιξα την πόρτα για να φύγει ..

-         Θα φύγω τώρα αλλά θα γυρίσω .., είπε ενώ στάθηκε στο κατώφλι της πόρτας

-         Θα σε περιμένουμε με ανυπομονησία , είπα και του έκλεισα την πόρτα στα μούτρα .. Γύρισα και κοίταξα την Στελλα η οποία ήταν τόσο νευριασμένη που ήταν έτοιμη να διαλύσει το σπίτι , με το ζόρι κρατιόταν και δεν το έκανε ..Εγώ περίμενα υπομονετικά , δεν ήθελα ούτε να προκαλέσω το μένος της , ούτε να ξεσπάσει επάνω μου άσε που όλοι χρειαζόμαστε ιδιωτικές στιγμές .. Γύρισε και με κοίταξε ενώ από τα μάτια της ήταν έτοιμα να τρέξουν δάκρυα .. Αμέσως τα σκούπισε ..

Η ζωη μας ενα βιβλιο.. #TYS17Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα