Η ζωη μας ενα βιβλιο.. #TYS17

Η Βοηθεια..

Στελλα

Έπρεπε να του μιλήσω αμέσως , δεν μπορεί να πληγώνει έτσι το παιδί .. Αλλά το να πάω να τον βρω , προϋποθέτει να ξέρω και που μένει ακριβώς .. Το μεσημέρι με περίμενε η Κειτ και ο Στεφανος στο σπίτι τους για να μου κάνουν το τραπέζι ίσως να ήξεραν για τον μυστηριώδη άντρα .. Έφτασα σπίτι τους και χτύπησα την πόρτα..

-         Ναι ..?

-         Κειτ η Στελλα είμαι ..

-         Έλα πέρασε ανοιχτά  είναι , είπε και εγώ απλά έσπρωξα την πόρτα και μπήκα μέσα .. Είχα ξανάρθει στο σπίτι τους .. Ήταν τόσο γραφικό και όμορφο και απόλυτα ταιριαστό με την Στελλα..

-         Γεια σας παιδιά .., είπα και η Κειτ ήρθε και με αγκάλιασε ..

-         Γεια σου καλή μου , είπε

-         Καλώς την , είπε χαμογελαστά ο Στεφανος.. Τι γλυκός άνθρωπος , πάντα με το χαμόγελο στα χείλη ..

-         Έλα κάθισε , έχω σερβίρει ήδη το φαγητό , είπε η Στελλα και χαμογελώντας , κάθισα σε μία από τις καρέκλες ..

Μετά από ώρα ..

-         Παιδιά θα μπορούσα να σας ρωτήσω κάτι , αν βέβαια ξέρετε ..

-         Πες μας ..

-         Να ξέρετε έναν τύπο , ψηλό , με καστανοχάλκινα μαλλιά με μεγαλα και ιδιαιτερα ματια..

-         Που έχει ένα θλιμμένο ύφος και φαίνεται εξαντλημένος ..?

-         Ναι ακριβώς αυτός ..

-         Τον ξέρουμε όχι και τέλεια ..

-         Δηλαδή ..?

-         Ήρθε εδώ πριν από 2 χρόνια και είναι συνέχεια κλεισμένος μέσα στο σπίτι του .. Σπάνια βγαίνει , έχει έρθει και στον φούρνο μας ..

-         Μόνο αυτό ..?, το όνομα του δεν το ξέρουμε ?

-         όχι μα σου είπα δεν βγαίνει και πολύ ..

-         Μάλιστα και ξέρετε που ακριβώς είναι  το σπίτι του ?

-         Είναι εκεί που τελειώνει το χωριό ..

-         Μάλιστα ..

-         Εσύ γιατί ρωτάς ..?

-         Απλά μου φάνηκε πολύ μυστηριώδης , για αυτό ..

-         Α , μάλιστα .., είπε η Κειτ αλλά το βλέμμα της έδειχνε ότι κάτι άλλο νομίζει , αλλά τι ?