So I Married The Mafia Boss

Kabanata 40

"Of course, to inform you na babalik na ako sa company. I am your business partner, right?"

"Tss. I don't need an employee na mahilig umabsent."

Lalong lumandas ang hagikhik ni Brianna. "Oh, I'm sorry. Pero ngayon I will not let you off out of my hands lalo na't nalaman kong ginawa mo pa talagang secretary yung ex mo. Seriously, what kind of a game you're playing this time? Feel like gusto kong sumali, eh."

Nadiin ko tuloy ang mobile phone sa tainga ko. "Brianna, this isn't a game. I have an important things to do. Bye~", Pagkatapos ko sa usapan.

Brianna De Luna is a real brat. Napailing na lang ako ng muli kong buhayin ang makina ng sasakyan ko.

HAILEY POV

IT TOOK ME AWHILE to gather where I was. Naitakip ko pa nga ang isa kong kamay sa nakaawang kong bibig. Umikot ang paningin ko sa pamilyar na paligid. Dahan-dahan kong inalis ang kumot saka itinapak ang aking mga paa sa marble na sahig.

Iisipin ko sanang panaginip lang ang lahat ngunit nang makita kong nakasuot ako ng maluwang na black shirt at boxer shorts ni Hunter.

Kung ganon ay dineretso niya ako rito dahil ayaw niya akong gisingin.

Hinanap ko ang mga damit ko. Balak ko na kasi sanang umalis rito. Alangan naman kasing lumabas ako ng bahay niyang naka-boxer short?

Pababa na ako ng spiral staircase nang masilayan ko ay nakahalukipkip na si Hunter sa babae. Naglakas loob pa rin akong magpapatuloy sa pagbaba ng hagdan.

"Uhmm...", Tumikhim ako para sabihin sana na aalis na ako pero sa bawat hakbang na pupuntahan ko ay ay kanya namang haharangan. Nagmukha tuloy kaming mga batang naglalaro ng patintero.

The tint on my cheeks deepened as I registered I was still basically sprawled on his chest. A pair of two strong arms cupped my waist complelling me to look up at the pair of his dark eyes looking at me sleepily.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?", Aniya sa inaantok na tinig. Kinusot ko pa ang ilong ko ng maamoy ang alcohol sa hininga niya.

"U-Umiinom ka?", Tanong ko kahit pa alam ko na ang sagot.

Tinaasan niya ako ng kilay. "Yes. Bakit, nag-aalala ka ba?", He asked irritated.

Gusto kong itanong kung bakit at kailan siya uminom? What is good in slurring incoherently? Oo, nag-aalala ako subalit pinatahimik ko ang aking sarili. Kung nagtatanong ako alam kong babarahin niya lang ako pabalik. The strings on us don't reconnect now. But still ain't we supposed to tell each other's problem.... As friends?

"I-I am sorry, Hunter.", I stuttered.

"Yeah? Dapat noon mo pa sinabi yan.", Naiinis niyang sabi.

A low chuckle echoed in the surrounding.

"You are the stupidest person I've ever seen.", Napayuko siya. "At ikaw rin ang pinakamaganda at pinakamasakit na nangyari sa buhay ko."

Bumaba rin ang aking paningin sa aking mga paa. Damang-dama ko ang hapdi sa mga tinuran niya.

Walang katapusan ang nararamdaman kong kirot. Hindi ko tuloy alam kung dahil ba ito sa nagi-guilty ako o doon mismo sa mga sinabi niya.

Gusto ko sanang sabihin na mali ang mga sinabi at ginawa ko noon. Ibubuka ko pa sana ang bibig ko ng muli siyang magsalita.

"Huwag ka munang pumasok ngayon. Take a day off. Ihahatid ka na lang ni Xander mamaya. Hintayin mo na lang siya rito."