Nisan/2016
27/04/2016
***
Çocuk kızın sorusunu es geçip konuştu."Niye benimle dans ediyorsun ki sen. Burada dolu kişi var?"
"Ben seninle dans etmek istiyorum." bilmiş bir tavırla söyledi bunları. Ama hala öğrenememişti damadının ismini. Sorusun...
"Benim Aselle konuşmam gereken bir şey var." Bakışları Asel'inüstündeydi. Asel'in ise Azur'dan başka her yerdeydi.
"İçeri gel." Asel biraz geri çekildi ve Azur içeriye girdi. Onu oturma odasına yönlendirdim. O oturduktan sonra hâlâ daha kapının yanında dikili kalan Asel'in yanına gittim.
"Neden geldiği hakkında bir fikrin var mı?" Biraz duraksadıktan sonra kafasını olumlu anlamda salladı. "Asel ne yaptın."
"Sadece... sadece onu hâlâ önemsediğimi belli ettim. Ama o hariç herkes anladı." Yüzünde acı bir tebessüm belirdi.
"Ne yaptın?"
"Çalıştığı yere gidip, ona görünmeden, bütün herkese onun sahipli olduğunu söyledim."
"Ne.. ne dedin?"
"Onun bana ait olduğunu söyledim, herkese."
"Sen ciddi misin?" Kafasını aşağı yukarı salladı. "İnanamıyorum sana. Kızım bu cesaret nerden geldi sana."
"Bende bilsem. Bi' anda deli cesareti geldi galiba." Onun bu haline kahkaha atmak istesem de atmadım, atamadım. İçeride her an patlayabilir saatli bomba vardı. Güzel evimizin başımıza yıkılmasını istemezdim. İçeriden derin bir soluk verilme sesini duyunca Asel'i kapıya doğru iteledim. "Daha fazla sinirlendirmeden git ve konuş."
Bende onları dinlemenin ayıp olacağını bildiğim için hızlı adımlarla odama girdim. Nasıl olsa Asel anlatırdı bana. Uykum kaçmıştı. Hemen uyuyamayacağımı bildiğim için pencereye doğru ilerledim. Mermerine oturarak dizlerimi karnıma çektim ve ellerimi dizlerime doladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
"Bende seninle gelmek istiyorum."
"Hayır kızım gelme, istemiyorum yanımda seni."
"Lütfen Efdal." Gözlerime baktı, uzun uzun.
"Eğer benim sınırla-"
"Söz... söz veriyorum hiç bir şeye karışmayacağım." Bunu dediğime her ne kadar inanmasam da inandırıcı konuştuğumu düşünüyordum. Konuşmadan arkasını döndü ve ilerlemeye başladı. Bende hemen arkasından ilerledim.
Hiç konuşmadan gidiyorduk. Bir kaç defa dudaklarımı konuşmak için aralamıştım ama Efdal'ın ters bir cevap verecek olmasından çekinmiş ve susarak ilerlemeye devam etmiştim. En sonunda dayanamayıp konuştum.
"Kimler olacak?" Kafasını ağır ağır çevirdi. Gözlerini kısmış halde bana baktı. Ürkek bakışlarımı kaçırdım ve önüme döndüm. Dönmemle bir ayağım taşa takılarak tökezledim. Gözlerimi sıkıca kapatarak gelecek olan acıyı bekledim. Ama gelmedi. Bunun yerine belime sarılmış bir çift kol vardı. Gözlerim yavaş yavaş açıldı. Yüzümün hemen önündeki Efdal'ın yüzüne baktım. Bakışlarımı gözlerine çevirdim. Baktım, baktım. Beklediğim bir belirti yoktu. Aksine kızmış, usanmış duygular vardı. Kendimi hızla kollarından kurtardım. Bakışları içimi ürpertmişti.
